از زدن این حرفها، قبل از ازدواج خودداری کنید!

بسیاری از جوانان به تقلید از بزرگ‌ترها یا پیروی از عرف اجتماعی، ترجیح می‌دهند صحبت در این زمینه را به بعد از ازدواج موکول کنند؛ زمانی که شاید بهتر و راحت‌تر بتوانند صحبت کنند و خواسته‌های یکدیگر را بشنوند و درک کنند.

آیا بعد از ازدواج، برای صحبت در این زمینه دیر نیست؟ اگر بعد از ازدواج، یکی از همسران متوجه شود که با دیگری در این باره توافق ندارد، راه‌حل چیست و چه باید بکند؟ آیا بعد از ازدواج، براحتی می‌توان به علت اختلاف در این زمینه، در انتخاب خود تجدید نظر کرد و... .

با توجه به فرهنگ جامعه ما، سخن نگفتن در این زمینه و مشخص نکردن نگرش‌ها و احساس‌های کلی درباره آن، امری طبیعی است، اما تجارب بالینی متعدد بسیاری از روان‌شناسان نشان داده است که این نگرش فرهنگی در عصر امروز چندان درست نیست. چه‌بسا بسیاری از زوجین به واسطه اتکا به این اندیشه فرهنگی و حیای افراطی متعاقب آن یا لزوم ندانستن پرس‌وجو در این باب، بعدها پس از شروع زندگی مشترک متحمل آلام بسیاری شده‌اند که در نهایت نیز فرار را بر قرار در زندگی ترجیح داده‌اند.

برای پیشگیری از این گونه مشکلات، لازم است دختر و پسر جوان با رعایت نکات اخلاقی و اجتماعی با پرسش‌های کلی سودمند از جهتگیری‌های مثبت یا منفی کلی فرد در این زمینه شناخت بیابند و با آگاهی دست به انتخاب بزنند.

کی درباره مسائل جنسی صحبت کنید؟​
صحبت کردن درباره مسائل جنسی، باید در جلسات نهایی خواستگاری انجام شود. پس از آن که تحقیقات کامل شد و دو طرف رضایت خود را برای ازدواج اعلام کردند بهترین زمان است، اما به یاد داشته باشید در این کار باید حرمت خود و همسر آینده‌تان را نگاه دارید، اگرچه قصد ازدواج شما قطعی است، اما بدانید هنوز هم در معرض محک و سنجش از سوی فرد مقابلتان هستید.

بنابراین با اشاره‌ای کوتاه طرف مقابل‌تان را متوجه این نکته کنید که تمایل دارید در این زمینه هم، صحبتی داشته باشید. پذیرش یا عدم پذیرش، نحوه مواجه شدن با سوالات، چگونگی پاسخگویی به پرسش‌ها، علائم غیرکلامی قابل مشاهده هنگام پاسخگویی (شرم و حیا، سر به پایین انداختن، سرخ شدن، نگاه‌های تیز، خیره و...) فرد مقابل بسیار مهم است و شما را متوجه بسیاری از مواردی که شاید برایتان ناملموس بوده است، می‌کند. پس شما می‌توانید ارزیابی نهایی خود را سنجش این مولفه مهم زندگی قرار دهید.

از آنجا که صحبت درباره مسائل جنسی بین دو نامحرم، جزو حرف‌های ممنوعه در این دوران است و یک تابوی اجتماعی قلمداد می‌شود، بهتر است صریحا درباره مسائل جنسی پرسش نکنید و خود را در معرض تهمت قرار ندهید. با یک پرسش مستقیم ممکن است فرد مقابلتان با خودش به قضاوت نادرست بنشیند و شما را اهل ارتباطات نادرست بداند که براحتی توانستید چنین پرسشی داشته باشید.

این سوالات را بپرسید
به طوری کاملا محترمانه و با الفاظ غیرمحرک سوالات خود را بپرسید. سعی کنید سوالاتی بپرسید که نگرش‌ها و جهتگیری‌های کلی فرد را مشخص کند. از وارد شدن به جزئیات مساله بپرهیزید. لازم است در حین پرسش به رفتار فرد مقابل توجه داشته باشید. اگر اصرار در پرداختن به جزئیات رفتار جنسی را در گفتار او مشاهده کردید، بسیار احتیاط کنید و دقت داشته باشید واکنش‌ها و نگرش‌ها، حساسیت‌ها و پرسش‌های جزئی می‌تواند نشانی از وسواس جنسی یا برخی از ویژگی‌های نامطلوب اخلاقی باشد.

نمونه‌ای از سوالات قابل پرسش
در دوران مجردی با نیازهای جسمی، جنسی و روحی و روانی خود چه می‌کردید؟
شما درباره مسأله رابطه جنسی چه دیدگاهی دارید؟
در مورد جایگاه مسائل جنسی در زندگی زناشویی چه نظری دارید؟
چقدر در زندگی به رابطه جنسی بها می‌دهید؟
چقدر در زمینه مسائل جنسی اطلاعات دارید؟
از چه منابعی اطلاعات جنسی را دریافت کرده‌اید؟
به نظر شما نقش اصلی زن/ مرد در رابطه جنسی چیست؟
به نظر شما انتظارات زن و مرد از رابطه جنسی متفاوت است؟ چرا؟
نظر شما در مورد جذابیت‌های جسمانی ـ جنسی همسر آینده‌تان چیست؟
از روش‌های محبت کردن و عشق ورزیدن چقدر اطلاع دارید؟
آیا خود را به لحاظ جنسی، فردی سالم می‌دانید؟
چقدر با مشکلات جنسی و انحرافات جنسی آشنایی دارید؟
انتظارات و سلیقه‌های جنسی شما چگونه است؟
وجود فرزند چقدر برای شما ضرورت دارد؟
نظر شما درباره زمان فرزنددار شدن چیست؟ آیا نظر خاصی دارید؟ چرا؟
آیا حاضرید برای آگاهی بیشتر و دقیق‌تر از روش‌های جلوگیری از بارداری به متخصص زنان و زایمان یا متخصص مربوط مراجعه کنید؟
آیا اصرار دارید که بلافاصله بعد از ازدواج فرزنددار شوید، چرا؟

با پاسخ به این پرسش‌ها می‌توانید مانند دیگر ابعاد ارزیابی‌های خود، این مولفه مهم را نیز مورد بررسی قرار دهید و یک نمای کلی از رابطه جنسی و چگونگی آن در ذهن خود داشته باشید تا بعدها در زمان عقد آن را تکمیل‌تر کنید.

روش هایی برای گرفتن رضایت ازدواج از خانواده

ما در ایران زندگی می کنیم و در فرهنگ ما، ازدواج انتخاب یک شریک برای زندگی نیست؛ بلکه انتخاب یک خانواده و یک قوم است. به همین دلیل است که خانواده نقی بسیار مهم را در آینده زندگی مشترک بازی می کند. گذشته از اینکه خانواده در کشور ما تاثیر بسیار زیادی بر زندگی مشترک می گذارد.

شاید باید پا را فراتر بگذاریم و بگوییم که این عنصر مهم، یعنی خانواده نقشی حیاتی در ازدواج دارد. در کشور ما خانواده ها هم می توانند یک رابطه به ظاهر عاشقانه را به ازدواجی پرتنش تبدیل کنند و هم برعکس از یک رابطه کاملا معمولی، زندگی موفقی بسازند. پختگی مرد و ویژگی های شخصیتی اعضای خانواده او (به ویژه مادر) میزان اهمیت این موضوع و تاثیرگذاری اش را می تواند تغییر دهد اما با تمام این اوصاف، نمی شود تاثیر خانواده بر آینده زندگی مشترک را نادیده گرفت.


راه سختی در پیش دارید
آنچه که در مورد تفاوت های خود و خانواده نامزدتان گفتید، می تواند بیانگر این موضوع باشد که میان شما تفاوت های جدی ساختاری وجود دارد. مسئله ای که مطرح می کنید؛ یعنی اختلاف بین خانواده ها، فقط محدود به موارد کوچک، در حد اختلاف سلیقه نیست. مسئله این است که شما و خانواده او، از لحاظ فرهنگی و مذهبی با هم سنخیت چندانی ندارید.

شاید وقتی رسما عروس آن خانواده شدید، با گوشزد کردن، کنایه، نگاه های معنادار و حتی تحت فشار گذاشتن همسرتان برای تغییر دادن شما تلاش کنند. آنچه بدیهی است، این است که شباهت بیشتر زوج در این موارد، احتمال ساختن زندگی موفق را بالا می برد و وجود تفاوت های گسترده غیرقابل حل، می تواند آرامش روانی شما و همسرتان را دستخوش نوسان کند.


به رفتارهای جزیی دقت کنید
گذشته از اینکه رفتار او در جمع خانواده و دوستان را باید زیر نظر بگیرید، به رفتارهای روزمره نامزدتان هم باید توجه کنید. او چطور رانندگی می کند؟ آیا در اوج خستگی و ترافیک، هنگامی که یک نفر راه او را می بندد، می تواند خشمش را کنترل کند یا خیر؟


با خانواده ها به سفر بروید
اهمیت مسافرت های کوتاه و همراه با خانواده نادیده نگیرید. در ملاقات های کوتاهی که با نامزدتان دارید، ممکن است او برای کنترل رفتارهایش تلاش زیادی به خرج دهد و بهترین حالت خودش را به شما نشان دهد اما در یک مسافرت چند روزه، امکان کنترل کردن رفتارها کمتر است و نامزد شما و خانواده اش، بیشتر خود واقعی شان را نشان خواهند داد.

یادتان نرود که همه آدم هادر بهترین شکل به جلسه خواستگاری می آیند اما همیشه به آراستگی و آرامش آن شب نخواهند بود. چند روز زندگی در کنار آنها باعث می شود که تحمل خود را هم در برخورد با خانواده او بسنجید. پس به یک مسافرت دسته جمعی بروید.


مستقل و مصمم باشید
در بسیاری مواقع در کنار اینکه می توانید حرمت خانواده را حفظ کنید، به آنها بقبولانید که زندگی مال شماست و خودتان می توانید آن را مدیریت کنید. نامزد شما سی ساله است. اگر مردی جا افتاده و مستقلی از نظر مالی و تصمیم گیری باشد و اگر در مورد این موضوع اشراف داشته و نظری مشخص داشته باشد، بهتر می تواندشرایط و نیازهای شما را به خانواده اش توضیح دهد. در صورتی که نامزد شما نسبت به این انتخاب اطمینان دارد، باید در مقابل خانواده اش از این تصمیم دفاع کند. نامزدتان باید با گفتگو با خانواده و توضیح دلایلش، آنها را نسبت به درست بودن این تصمیم قانع کند.


لجبازی نکنید
به خانواده هایتان اطمینان دهید که تعصبی روی حرفتان ندارید. بگویید که فعلا در مرحله شناخت هستید و اگر دلیل محکمی ثابت کرد که در کنار هم خوشبخت نمی شوید، می توانید در مورد این رابطه تجدید نظر کنید.

جوش نیاورید
عصبانی نشوید. دلایلتان را با آرامش اما محکم و جدی بیان کنید و هنگام قانع کردن خانواده تان، از کوره در نروید. عصبانیت شما باعث خواهد شد که آنها به منطقی بودن تصمیم تان شکل کنند. از طرف دیگر سعی کنید در مقابل تندی خانواده تان بهترین واکنش را نشان دهید. واکنش درست شما در برابر عصبانیت خانواده تان، می تواند آرام آرام آتش این بحران را خاموش کند.

خانواده شما به مرور خواهد پذیرفت که همانطور که برای شما لباس انتخاب نمی کنند و نظر شما را در مورد پوشش تان نادیده نمی گیرند، در مورد موضوع بسیار مهمی چون ازدواج هم نمی توانند نظر شما را نادیده بگیرند. پس تا رسیدن به چنین باوری، هنگام مشاهده رفتار ناخوشایند آنها آرامش خود را حفظ کنید و بدون توهین محیط را ترک کنید.


از نظرتان دفاع کنید
با خانواده تان وارد جنگ کلامی نشوید اما اجازه ندهید که آنها هم به انتخاب شما توهین کنند و در مورد نامزدتان بدگویی کنند. با وجود احترام گذاشتن به بزرگترها، باید بتوانید از نامزد خود و تصمیمی که گرفته اید شجاعانه و محترمانه دفاع کنید. یادتان نرود که دیگران این رابطه را از زاویه دید شما می بینند و همانقدر که برای نامزدتان احترام قائل هستید به او احترام می گذارند.

به رخ دیگران بکشید
نه تنها در دوران نامزدی که بعد از ازدواج هم باید تلاش هایتان را برای به دست آوردن نظر مثبت خانواده ها ادامه دهید. در مقابل دیگران از همسرتان تعریف کنید و ویژگی های مثبتش را پررنگ کنید.اگر شما بتوانید احساس رضایت از تصمیمی را که گرفته اید به خانواده ها منتقل کنید، به مرور تنش های میان شما کمتر خواهد شد. عصبانی و هیجان زده نشوید و در عین حال روی حرف و خواسته خود بایستید.


بگویید چرا؟
اگر خانواده شما یا نامزدتان اصرار دارند که با فرد دیگری ازدواج کنید، گذشته از بیان دلایلی که باعث می شود نامزد فعلی تان را انتخاب کنید، دلایلی را که باعث می شود با آن فرد دیگر ازدواج نکنید هم مطرح کنید.


مشاوره را فراموش نکنید
اگر همسرتان نمی تواند با گفتگو خانواده اش را به این وصلت راضی کند، بهتر است از یک متخصص کمک بگیرید، چرا که فرد متخصص در جایگاه قدرت است و احتمال اینکه خانواده ها حرف او را بپذیرند بیشتر است. از طرفی همیشه طرفین یک دعوا به حرف و نظر نفر سوم به ویژه اگر در آن زمینه متخصص باشد بیشتر توجه می کنند.


برای آنکه همسرتان را بهتر بشناسید او را در آینه خانواده اش ببینید؛ پس دقت کنید
- ریشه همه ما خانواده است. پس هنگام انتخاب شریک زندگی تان این ریشه را نادیده نگیرید. ببینید که ارتباط نامزد شما با دیگر اعضای خانواده اش به چه شکل است و خواهر و برادرها یا پدر و مادر او چطور با هم برخورد می کنند.


- تصور نکنید که این روابط به زندگی شما ارتباطی ندارد. هر کدام از این موارد به ظاهر بی اهمیت در زندگی آینده شما و همسرتان می تواند به موضوعی بسیار مهم و حتی تهدیدکننده تبدیل شود.


- رفتار نامزدتان را در محیط کار و در گروه دوستان و آشنایان نادیده نگیرید.

رمز و رازهای مراوده با خانواده همسر

یکی از سخت ترین رابطه هایی که ما برقرار می کنیم، با خانواده شوهر است. وقتی ما ازدواج می کنیم، اکثر ما توجه نمی کنیم که با یک خانواده دیگر وصلت کرده ایم. ممکن است این خانواده رسم و رسوم، رفتارها، و عادتهایی برخلاف ما داشته باشند. زمانی که این اختلاف نظرها یا اختلاف در زمینه رسم و رسوم و غیره وارد خانواده شما شد، کشمکش و درگیری شروع می شود. بنابراین چقدر درگیری قابل تحمل و پذیرفتنی است؟ این موضوع بستگی به افرادی دارد که وارد بحث می شوند. بنابراین یک قاعده کلی درمورد خانواده شوهر این است که از احساساتتان به عنوان یک راهنما کمک بگیرید.

اگر می خواهید رابطه تان بحرانی نشود،به نکات زیر توجه کنید:

خودتان را با شرایط وفق دهید: زوج‌ها در اوایل ازدواج اغلب تصور می‌کنند که رابطه شان با خانواده همسر باید یکی از بهترین رابطه‌ها باشد.اما وقتی بچه دار می‌شوند، ناچارا درگیر کارها و وظایف بیشتری می‌شوند و نوع رابطه شان تغییر می‌یابد. در این بین مادربزرگ‌ها و پدربزرگ‌ها و همچنین دیگر بستگان سعی می‌کنند که بفهمند چگونه می‌توانند خودشان را با این وضعیت وفق دهند.اگر زمانی تعارضی بوجود آمد ، هیچ وقت نگذارید همسرتان احساس کند که باید بین شما و خانواده اش یکی را انتخاب کند.


رازهای خانه را برملا نکنید!: با همسرتان توافق کنید که چه چیزهایی را نباید به خانواده همسرتان بگویید. یادتان باشد که هر خانواده جدیدی رازهای خودش را دارد و برملا شدن این رازها هم استقلال خانواده جدید را زیر سوال می برد و هم راه را برای دخالت خانواده ها باز می کند.


هرگز نباید مسائل مالی تان را با خانواده همسر در میان بگذارید: زمانی که خانواده همسر سعی می کنند زوج را از لحاظ مالی حمایت کنند یا اهداف مالی در سر دارند، عاقلانه آن است که موضوع را عوض کنیم. مطمئنا در بیشتر موارد خانواده همسر سعی می کنند که به فرزند و یا عروس و دامادشان کمک کنند اما اگر آنها این قصد را داشته باشند که روش زندگی خودشان را بر زندگی فرزندشان پیاده کنند، نشان می دهد که آنها قصد دخالت و فضولی در زندگی شما را دارند. دلیلی ندارد که خانواده ها از فرزندانشان به خاطر نحوه خرج کردن پولشان، یا پس انداز کردن آن یا حتی مقدار درآمد ماهیانه شان عیبجویی کنند. اگر نیاز مبرمی به پول پیدا کردید عاقلانه تر آن است که از افراد دیگری پول قرض بگیرید. بهترین راه این است که برخی مسائل زندگیتان را بین خودتان خصوصی و شخصی کنید و در خانواده های همسرتان نفوذ نکند.


نظرخواهی نکنید، اگر...: ببینید، والدین همسر یا والدین خودتان چه طور شخصیتی دارند. اگر جنبه این را دارند که فقط در مقام مشورت با آن ها حرف بزنید، خب حرف بزنید اما اگر حس می کنید نظرخواهی کردن مساوی است با در منگنه قرار گرفتن و آن ها نظر رابا دستور اشتباه می گیرند، در کل نظرخواهی نکنید.


دخالت نکنید!: بله! درست خواندید! بعضی ها درباره مسائل خانواده همسر در ظاهر و باطن دخالت می کنند و بعد راه را برای دخالت متقابل باز نگه می دارند. مثلا می گویند نظرت در مورد این خواستگار جدید چیست؟ این جور وقت ها وسوسه نشوید و بگویید: «هر جور که خودتان صلاح می دانید».

سعی کنید با مادرشوهرتان رابطه مخصوصی ایجاد کنید. زمانی را با همدیگر بگذرانید. اجازه دهید او بفهمد که شما چقدر به نظرات و عقایدش احترام می‌گذارید. مطمئن باشید به حمایت‌های وی نیاز پیدا خواهید کرد

مراقبت از بچه هایتان را به خانواده همسرتان نسپارید: شاید سخت ترین مورد بین همسر و خانواده همسر بچه ها هستند. نگهداری فرزندتان توسط خانواده همسر یک اشتباه بزرگ است.

حتی اگر آنها صلاحیت و توانایی این کار را داشته باشند اما نگهداری فرزندتان توسط آنها می تواند به یک موضوع ناراحت کننده بین شما تبدیل شود. خانواده همسر پدربزرگ و مادربزرگ هستند نه یک مراقب. اگر پدربزرگ و مادربزرگ ها در نقش یک مراقب باشند آنها می توانند تمام رفتارهای شخصی خودشان را وارد تربیت بچه شما بکنند. در این صورت بچه ها دو سری پدر و مادر خواهند داشت و خانواده همسر هم حق دخالت بیشتری در تربیت و شکل گیری شخصیت فرزند شما دارند.


نگرانی های خانواده همسر را به مهربانی پاسخ دهید: برای بیشتر افراد، ارتباط برقرار کردن با خواهرشوهر و مادرشوهر بسیار سخت است. حتی اگر مادرشوهرشان را به عنوان بهترین دوستشان بدانند. موارد بسیاری وجود دارد که زن ها توسط مادرشوهرانشان احساس تحقیر و سرزنش می کنند. تنها علت قابل قبول آن حس حسادتی است که در این رابطه وجود دارد.

بسیاری از مادرشوهرها نگران نحوه رفتار کردن عروسشان با پسرشان هستند. حتی اگر رابطه عروس و مادرشوهری بسیار دوستانه باشد، مادرشوهر هر شب با عروس تماس می گیرد تا ببیند عروسش برای دردانه اش بعد از پشت سر گذاشتن یک روز سخت کاری چه غذایی درست کرده است. زیرا او نمی تواند تحمل کند که پسرش بعد از یک روز سخت کاری یک غذای آماده و سطحی بخورد.

درچنین مواردی بهترین طرز برخورد با مادرشوهر، تشکر کردن از اوست. اجازه دهید هرآنچه که می خواهد انجام دهد، و به یاد داشته باشید که این شما هستید که هر شب همسرتان را در خانه می بینید. اگر او فکر می کند شما تنبلید پس چه کسی کارهای خانه پسرش را انجام می دهد؟ او همسر و فرزند شما را دوست دارد و می خواهد بهترین کارها را برای آنها انجام دهد.


بدگویی همسرتان را نزد خانواده اش نکنید: قانون بعدی با فامیل شوهر این است که آنها هرگز نباید از رفتارهای همسرمان که برای ما ناخوشایند است آگاه شوند. هرگز.

پدر و مادرها عیوب فرزندانشان را خوب می دانند، و نیازی به یادآوری آنها نیست. انجام دادن این کار مشکلات عدیده ای را سبب می شود. اگر همسرتان مشکلاتی دارد با دوستانتان در میان بگذارید نه با مادرشوهرتان. زیرا زمانی که مشکلتان با شوهرتان حل شد، هرآنچه که شما درمورد همسرتان با مادرشوهرتان مطرح کردید به خاطرش می ماند. بهترین راه این است که مشکلات زناشویی تان را با دوستانتان و یا غریبه ها مطرح کنید یا در دفتر خاطراتتان یادداشت کنید.


با خانواده شوهرتان صمیمی شوید: سعی کنید با مادرشوهرتان رابطه مخصوصی ایجاد کنید. زمانی را با همدیگر بگذرانید. اجازه دهید او بفهمد که شما چقدر به نظرات و عقایدش احترام می‌گذارید. مطمئن باشید به حمایت‌های وی نیاز پیدا خواهید کرد.

خواهر شوهرشما وضعیت خاصی دارد. کسانی که احساس کمبود محبت و توجه می‌کنند معمولا از خودشان مطمئن نیستند. زمانیکه وی راجع به موضوعی حرف می‌زند که شما را ناراحت می‌کند، - سخت است – اما دندان‌هایتان را بهم فشار دهید، لبخند بزنید، و موضوع را عوض کنید.


به این راه فکر کنید: داشتن یک رابطه خوب با خانواده همسرتان نعمتی است که در آینده فرزندانتان به شما هم خواهند داد.

حرفهایی که مردها را دیوانه میکند!

مطالعات جدید دانشمندان نشان داده می‌دهد حرف‌هایی از جانب خانم‌ها باعث به هم ریختن اعصاب و آرامش آقایان می‌شود که عکس‌العمل آن رفتار‌ها از طرف آقایان گاهی به نفع زندگی نیست.
غرزدن و شکایت‌های زنانه و تداوم در چنین رفتارهایی باعث به هم ریختن آرامش اعصاب آقایان می‌شود و آقایان حاضر نیستند همیشه و هر روز مسائل احساسی و عاطفی زندگی صحبت کنند.
یافته‌های جدید نشان می‌دهند آقایان بر خلاف خانم‌ها تمایل به پیشگویی آینده ندارند از این رو متحمل شنیدن پیشگویی‌های زنانه درباره آینده را ندارند و ترجیح می‌دهند در حال زندگی کنند.
مرد‌ها آموخته‌اند که به سوالاتی که در مورد زن‌ها می‌کنید پاسخ واضحی ندهند، آقایان کلی نگر هستند و فقط در موارد نادر و خاص جزئی جواب می‌دهند.
مرد‌ها از زن‌هایی که بیش از حد به وضع ظاهر آن‌ها توجه می‌کنند، علاقه ندارند و گیردادن و تجسس در نوع رفتار‌ها و نحوهٔ لباس پوشیدنشان را کار چندان صحیحی نمی‌دانند و با این چنین صحبت‌ها و رفتارهای زنان سریعاً واکنش نشان می‌دهند.

والدین، در برابر کودکان از یکدیگر بدگویی نکنید!

یک روانشناس با اشاره به انواع طلاق و تأثیر آن بر خانواده،‌ بدگویی والدین پشت سر یکدیگر را در سلامت روانی فرزندان موثر دانست.



مرجان فتحی گفت: طلاق انواع مختلفی دارد. یک نمونه آن قانونی و دیگری عاطفی و روانی است.
وی افزود: در طلاق عاطفی و روانی ممکن است زوجین رسماً از هم جدا نباشند و حتی در خانه ای مشترک زندگی کنند با این تفاوت که ارتباط عاطفی بین آن دو وجود ندارد. این موضوع موجب سردی روابط بین زوجین می شود که به بچه ها نیز منتقل می شود.

این روانشناس اظهار کرد: معمولاً در این مواقع یکی از والدین، بچه ها را به طرف خود جذب می کند و با بدگویی پشت سر آن یکی، سلامت روانی بچه ها را تحت الشعاع قرار می دهد. وی افزود: خدمات مشاوره ای در ابتدای ناسازگاری زوج ها موثر است و تاجایی که ممکن است باید از خدمات مشاوره ای بهره گرفت، اما در مواقعی وقتی کنار هم بودن فایده ای ندارد و به آسیب روانی فرزندان منجر شود، شاید طلاق به عنوان یک راهکار مد نظر قرار گیرد البته قبل از طلاق باید حمایت هایی که قرار است افراد بعد از طلاق داشته باشند در نظر گرفته شود.

این روانشناس خاطر نشان کرد: حمایت های تحصیلی و اجتماعی، جزو اولین مواردی است که برای بچه ها مطرح است و این موضوع که بچه ها باید با کدام والد زندگی کنند از اهمیت ویژه ای برخوردار است. فتحی گفت: داشتن سرپناه و سقف و منبع درآمد، حداقل چیزی است که باید قبل از طلاق به آن فکر کرد. طلاق را نمی توان به تنهایی و بدون اثر بر زوج ها در نظر گرفت. مادری که طلاق می گیرد باید بتواند امکانات لازم را برای فرزندانش فراهم کند.

وی اظهار کرد: برخی والدین بعد از طلاق به ازدواج دوم تن می دهند، همسر گزینی های دوم بعد از طلاق نیز می تواند برای زوج ها و فرزندان آسیب زا باشد. این روانشناس گفت: نکته ای که باید قبل از طلاق به آن فکر کرد این است که کسی که می خواهد سرپرستی بچه ها را برعهده بگیرد باید فردی توانا باشد که از خانه ای امن برخوردار است. اضطراب عاطفی و افسردگی شایع ترین اختلالات پس از طلاق است.

وی افزود: بچه ها در سن پایین به هر دو والد نیاز دارند چرا که پذیرش نقش های جنسیتی و تمرین آن معمولاً با والد همجنس صورت می گیرد البته در صورتی که یکی از والدین نباشد، بچه ها در بین اطرافیان دنبال کسی می گردند تا نقش های جنسیتی خود را به وسیله همانند سازی با او درونی کنند. اگر این اتفاق نیفتد آنها در آینده با مشکلات جدی روبه رو می شوند.

این روانشناس یادآور شد:تحقیقات نشان داده است، نوجوانانی که فرزندان طلاق هستند رفتار های پرخطری مانند رانندگی خطرناک، رفتار جنسی ناامن، سوء مصرف مواد و مشروبات الکلی را انجام می دهند. همچنین اقدام به خودکشی در این نوجوانان بیش از افراد دیگر است.

فتحی اظهار کرد: برخی دختر هایی که بدون پدر بزرگ می شوند معمولاً در سن ازدواج مردانی را انتخاب می کنند که از نظر سنی تناسبی با آنها ندارند و جای پدر آنها هستند. در مورد پسرها هم باید گفت آنهایی که از مادر محروم هستند در بزرگسالی با خانم هایی ازدواج می کنند که از آنها بزرگترند. البته این پایان ماجرا نیست و برخی از این ازدواج ها در نهایت به جدایی ختم می شود.

وی افزود: در حال حاضر در دنیا مبحثی مبنی بر تک والدی و فرزندخواندگی وجود دارد. هنوز معلوم نیست که داشتن یک والد چه آثار روانی بر کودک می گذارد چرا که خانواده نهادی است متشکل از پدر، مادر و فرزندان است. این متخصص بهداشت روان گفت: از خانواده طلاق نمی توان انتظار خانواد ه ای طبیعی را داشت اما اگر والدی بتواند شرایطی فراهم کند که بچه ها در محیطی سالم بزرگ شوند آن وقت می توان گفت طلاق کمترین آثار روانی- اجتماعی را همراه دارد البته بچه های طلاق لزوماً با مشکلات اجتماعی بزرگ نمی شوند و همه چیز بستگی به شرایط بعد از طلاق دارد.

فتحی خاطرنشان کرد: طلاق امری ناپسند است اما اگر راهی برای با هم بودن وجود ندارد بهتر است همه چیز به صورت توافقی انجام شده و تکلیف همه مسائل قبل از آن روشن شود تا زوج ها و فرزندان کمترین آسیب روانی -اجتماعی را متحمل شوند.(فارس)