سبک های دلبستگی ۱

دوران کودکی ، دوران پایه گذاری شخصیت انسان است و سلامت جسمانی، عاطفی، اجتماعی و روانی انسان بستگی شدید به چگونگی گذراندن این دوران دارد. آنچه مسلم است آن است که کودک در این دوران نیازمند و محتاج مراقبت های مادر است و کیفیت رابطه ای که بین کودک و مادرش ( مراقب اصلی او) به وجود می آید بر فرآیند رشد و تحول همه جانبه کودک اثر می گذارد. این مقاله با این هدف نگارش یافته است تا اهمیت رابطه کودک و مادر را روشن سازد.

از جمله مهم ترین عوامل تعیین کننده شخصیت فرد در بزرگسالی رابطه او با مادر (مراقب اصلی ) است. به عبارتی دیگر کنش متقابل و رابطه عاطفی بین مادر و نوزاد به روابط اجتماعی کودک در آینده شکل داده و نحوه برخورد مادر با کودک و بر چگونگی ارتباط فرد با جامعه و مهارتهای اجتماعی فرد اثر گذار است.

از جمله روانشناسانی که کیفیت رابطه کودک با مادر را مورد توجه و بررسی قرار داده اند می توان به فروید، ملانی کلاین، سالیوان و بالبی اشاره کرد. در بین این افراد جان بالبی بیش از بقیه رابطه کودک و مادر( مراقب اصلی) را مورد مطالعه منسجم و بررسی قرار داده است. در طی تحقیقات نظام دار معین شده است که رابطه کودک با مادر( مراقب اصلی) در شکل گیری شخصیت عملکرد اجتماعی و شناختی و بهداشت روان کودک در آینده نقش تعیین کننده ای دارد و همچنین اثر طولانی مدت او بر رشد کودک به اثبات رسیده است.

بالبی نظریه دلبستگی را بیان می کند، او می گوید وقتی والدین به ویژه مادران از کودکانشان به گرمی و محبت مراقبت می کنند. نیازهای اصلی رشد یعنی نیاز به امنیت و اعتماد را برای کودک ارضا می کنند. کودک از این رفتارهای مادر (خود ادراکی های شکل می دهد ) در نتیجه الگوی دلبستگی ایمن یا نا ایمن (بسته یه رفتارهای مادر) در درون خود شکل می دهد و این الگوی دلبستگی ( که می تواند ایمن یا نا ایمن باشد) مبنای روابط بعدی خود با دیگران قرار می دهد. این الگوها بر موقعیتهای اجتماعی و تصمیم گیری اثر می گذارد.

بالبی در تعریف دلبستگی می گوید:« ارتباط و پیوند روانی پایدار بین دو انسان» در واقع دلبستگی اشاره دارد به روابط اجتماعی عاطفی محکم . کودکان تمایل دارند به برخی افراد که در اغلب موارد مارشان است بچسبند و در حضور او احساس امنیت کنند. روانشناسان ابتدای پژوهش در باره دلبستگی بر این اعتقاد بودند که دلیل دلبستگی کودک به مادرش منبع غذا بوده است اما بعدها آزمایش ها نشان داد که احساس راحتی از حضور مادر نمی تواند به دلیل نقش وی در تغذیه بچه ها باشد و کیفیت این رابطه بیش از همه مهم است.

جان بالبی معتقد است که کودک برای تشکیل دلبستگی ۴ مرحله را سپری می کند، او می گوید : که کودک این ۴ مرحله را تا پایان ۳ سال اول زندگی اش سپری می کند یعنی تا پایان ۳ سالگی حداقل به یک شخص دیگر دلبستگی پیدا کرده است او در طی گذر از این ۴ مرحله به یک شخص که معمولا مادر(مراقب اصلی) است تمرکز می کند و به او دلبسته می شود اگر این فرایند صورت نگیرد، یعنی قبل از اینکه این فرایند دلبستگی شکل بگیرد، کودک از مادر یا از مراقبش جدا شود شخص ممکن است مشکلات شخصیتی آشکاری را در ارتباط با دیگران برای تشکیل روابط عاطفی و اجتماعی پیدا کند یعنی چگونگی دلبسته شدن کودک به مادر بر چگونگی دلبسته شدن او (کودک) در آینده به یک فرد دیگر تاثیر می گذارد.

اکنون قصد داریم چهار مرحله دلبستگی را شرح دهیم هر چند این بحث اختصاصی روانشناسی رشد است اما آگاهی والدین از این مراحل بسیار مهم و آموزنده است.

• مرحله پیش از د‌لبستگی (واکنش نامتمایز نسبت به د‌یگران، تولد‌ تا ۳ ماهگی): کود‌کان د‌ر آغاز واکنش‌های غیر انتخابی به انسان‌ها د‌ارند‌، تا قبل از سه هفتگی نوزاد‌ان خند‌ه‌های بازتابی د‌ارند‌، آن‌ها صد‌ا و بوی ماد‌ر را تشخیص می‌د‌هند‌ ولی کاملاً به وی د‌لبسته نیستند‌، زیرا به سر بردن با افرد ناآشنا واکنشی به دنبال ندارد.
• د‌لبستگی د‌ر حال شکل گیری (تمرکز بر روی افراد‌ آشنا، ۳ تا ۶ ماهگی ):کود‌کان د‌ر این مرحله به تد‌ریج لبخند‌ خود‌ را به افراد‌ آشنا محد‌ود‌ می‌کنند‌ ولی هنوز در مقابل جدایی از مراقب یا والدین واکنش اعتراض آمیز نشان نمی دهند.
• د‌لبستگی واضح (تقرب جویی فعال، ۶ ماهگی تا ۳ سالگی): بالبی معتقد‌ است که کود‌کان د‌ر این مرحله به یک سیستم تصحیح شوند‌ه به وسیله هد‌ف مجهز می‌شوند‌ و از این طریق حضور و غیاب موضوع د‌لبستگی را کنترل می‌کنند‌. د‌ر حد‌ود‌ ۸ ماهگی اضطراب جد‌ایی تجلی می‌یابد‌، تا پیش از این رابطه کود‌ک و مراقب از طرف کود‌ک وابستگی و از طرف ماد‌ر د‌لبستگی است اما بعد‌ از این مقطع این رابطه از هر د‌و طرف به صورت د‌لبستگی در می آید و این حالت ناشی از شکل گیری پیوند عاطفی است.
• تشکیل رابطه متقابل (رفتار مشارکتی، بعد‌ از۳ سالگی): د‌ر پایان سال د‌وم زند‌گی، رشد‌ سریع بازنمایی‌های ذهنی و زبان به کود‌ک امکان پیش بینی رفت و آمد‌ مراقب را می‌د‌هد‌، د‌ر این مرحله کود‌ک به جای تعقیب از مذاکره و مشارکت استفاد‌ه می‌کند‌.

بنابراین اگر والدین فرزندی دارند که در سنین عنوان شده در مراحل  یک تا سه  است و ، واکنش های بی قراری و گریه در زمانی که مراقبین اصلی اقدام به ترک کودک می کنند  از خود نشان می دهند این مسئله عادی است و کودک در حال سپری کردن مراحل دلبستگی خود است و نیازی نمی باشد که والدین نگران شده و فکر کنند که کودک دچار مشکل است اما اگر کودک در حال سپری کردن مرحله چهار است و همچنان واکنش های آشفتگی و بی قراری دارند می توانند کمی به کودک فرصت دهند اما اگر مراحل پایان یافته باشد و همچنان کودک وابسته به مادر (مراقب) اصلی باشد نیاز به مداخله از طرف روانشناس کوک الزامی است . زیرا این اضطراب و وابستگی ناشی از آن می تواند عملکردهای اجتماعی ، هیجانی، شناختی کودک را تحت تاثیر قرار دهد  به نوعی متوقف یا کند یا مانعی برای آنها محسوب شود و کودک را از رشد صحیح منحرف کند.

مهارت های ارتباطی کودک یک تا دو ساله

مهارت های ارتباطی کودک یک تا دو ساله

در حقیقت پیشرفت زبان در این سن جهش می یابد، مخصوصا زمانی که کودک شما به تولد دوسالگی نزدیک می شود.

بچه ها در این سن بهتر می توانند آنچه را که به آنها گفته می شود درک کنند و یا چیزی را که می خواهند به کمک لغات و ایما و اشاره بیان کنند. آنها از توانایی خود برای فهمیدن دستورالعمل ها لذت می برند-و هیچ شکی در دنبال کردن انچه می خواهند ندارند.

کودک نوپا چگونه ارتباط برقرار می کند

اکثر بچه‌ها  وقتی که به  اولین تولدشان نزدیک  می شوند اولین کلمه را بیان می کنند. سخن گفتن در کودک نوپایی که مشغول یادگیری راه رفتن بوده است ممکن است با تعلیق اتفاق بیفتد که البته این موضوع غیرمعمول نیست و مساله ای نیست که نگرانش باشید.

بچه ها دراین سن ممکن است تکه هایی از چند لغت را یاد گرفته باشند که قابل تشخیص نباشد. ممکن است چیزی که می شنوند را تقلید کنند و یا به صورت دست و پا شکسته چند لغت را ترکیب کنند (جملات نامفهومی را به زبان بچه گانه ادا کنند، مثل یک آهنگ). وقتی کودکان به زمان صحبت کردن می رسند ، احتمالا این روند را به سرعت طی می کنند و به زودی می توانند به چیزهای آشنا اشاره کرده و نام آنها را بگویند و اسم افراد آشنا ، اشیا و اعضا بدن را بدانند.

در ۲ سالگی بیشتر کودکان نوپا، می توانند ۵۰ لغت یا بیشتر را به زبان آورند، به قطع یقین کودکان تا قبل از۲سالگی  بیشتر چیزهایی که به آنها گفته می شد را می فهمیدند. کودک شما باید بتواند به دستورات ساده (مثل توپ را به سمت مامان هل بده) پاسخ دهد و از نام اشیا آشنا و افراد خانواده کاملا  آگاه باشد.

چگونه به رشد زبانی کودک کمک کنیم

کوچولوی شما به هر چیزی که می گویید گوش می دهد و از صحبت های شما به طرز باورنکردنی داستان می سازد. به جای استفاده از کلمات بچه گانه، از نام صحیح افراد، مکان ها و اشیا استفاده کنید . به آرامی و واضح و به سادگی صحبت کنید .

کودک ۱ ساله شما ممکن است همچنان با ایما و اشاره ارتباط برقرار کند مثلا به تصاویر و یا چیزهایی که می خواهد اشاره کند. ایما و اشاره طی این سنین بسیار پیچیده است مثلا ممکن است از این حرکات برای تقلید کردن کارها، بیان منظور خودشان و یا بازی کردن استفاده کنند.

ایما و اشاره بخش مهمی از رشد زبان است. بین ایما واشاره و زبان با استفاده از تفسیر خواسته های او ارتباط برقرار کنید، مثل گفتن جمله” شیر می خواهی؟” ( وقتی که بچه به یخچال اشاره می کند)، و بعد منتظر پاسخ بمانید. سپس بگویید، ” چه می خواهی؟” شیر؟ باشه بذار کمی شیر بردارم”. چنین رفتاری کودک را تشویق می کند  در گفتگو شرکت کرده و به شما پاسخ دهد.

احتمالا کودک شما از بازی های اشاره ای لذت خواهد برد، مثل بازی pat-a-cake( آن مان نواران دو دو اسکاچی) ویاso-big ( که از کودک سوال می کنید ” بچه چقدر بزرگه؟ و سپس به کمک دست نشان میدهید و می گویید ” اینقدر”) . و شناسایی چیزها مثل اعضا بدن ، تصاویر، و یا اشیاء و افراد آشنا:

” گوشت کجاست؟”،:” توپ را به من نشان بده”، ” مامان کجاست؟”

دایره لغات کودک شما به سرعت گسترده می شود، ولی احتمالا تلفظ صحیح  لغات خیلی سریع رخ نخواهد داد. در حدود ۲ سالگی، بیشتر بچه ها وقتی کلمه ای را تلفظ می کنند   فقط نیمی از اوقات  قابل فهم هستند. دقت کنید که در پاسخ دادن به انها  تلفظ صحیح کلمات را به کار ببرید.

آیا باید نگران باشم؟

بیشتربچه ها با این نقاط عطف زبانی در دوره سنی  ۱تا ۲ سالگی مواجه می شوند:

• در حدود ۱۵ تا ۱۸ ماهگی چندین لغت را به زبان می آورند
• در حدود ۱۸ ماهگی به افراد آشنا، اشیا و برخی اعضا بدن اشاره می کنند
• در حدود ۲ سالگی ۵۰ لغت یا بیشتر را به زبان می آورند
• در حدود ۲سالگی دو کلمه را باهم ترکیب می کنند تا یک جمله بسازند
• در حدود ۲سالگی ، دستورات دو مرحله ای را دنبال می کنند

تردید نکنید که هرمشکلی را با پزشک مطرح کنید، مخصوصا اگر احساس می کنید کودکتان صحبت نمی کند و یا در مورد شنوایی او نگران هستید.

برخی والدین این نگرانی را دارند که شاید کودکی که صحبت نمی کند بیمار اوتیسم باشد. کودکان اوتیسمی و بیماری های وابسته ممکن است با تاخیر صحبت کردن را شروع کنند یا مشکلات ارتباطی دیگری نیز داشته باشند ولی  فعل و انفعالات ضعیف اجتماعی و علایق و الگوهای رفتاری محدود و انحصاری نشانه های این ناهنجاری هستند.

اگر هر سوال یا نگرانی درباره رشد کودکتان دارید حتما با روانشناس کودک مشورت کنید.

پریشانی در کودکان

پریشان حال بودن یکی از مشکلات رایج در میان افراد در جوامع امروزی بوده که ریشه و منشا آن باید به درونیات و محیط اطراف فرد بازگردد و این پریشانی ها مربوط به سخن خاصی هم نیست، یعنی از کودک یک ساله تا کسی که اخرین سال های زندگی اش را می گذراند می تواند گرفتار پریشانی و پریشان حالی شود.

کابوس دیدن یکی از دلایلی است که می تواند سبب بروز پریشانی در کودکان شود که البته باید گفت که خود پریشانی نیز می تواند باعث به وجود آمدن کابوس های شبانه در کودکان شود. برای کابوس های شبانه در کودکان می توان راهکارهای زیر را در نظر گرفت. اولین نکته این است که قبل از به خواب رفتن کودک باید برای او قصه گفت و با نوازش کردن و بغل کردن او ضمن ابراز محبت به اطمینان و آرامشی خاص را در او به وجود آورد.

باید پدر و مادرها زمانی معین را در طول روز برای شنیدن و صحبت کردن با کودک شان در مورد مشگلات و دغدغه هایی که دارد صحبت کنند و برای یافتن راه حلی در جهت حل مشکلات کودک با او همراهی نمایند. گاهی اگر کودک به دلیل ترسناک بودن کابوس خود نمی تواند به خواب برود شما به عنوان والدین او می توانید با تغییر دادن داستان او را آرام کنید پس برای این کار از او بخواهید که خوابش را برای شما تعریف کند پس از آن می توانید آن خواب را مثلا به صورتی خنده دار برای کودک اجرا کنی اما باید مراقب باشید که کودک هرگز نباید حس کند که او را مورد تمسخر قرار داده اید بلکه باید به گونه ای اجرا نمایید که کودک از حالت پریشانی به حالت خنده و پس از آرامش حاصل از خنده دست یابد.

برخی از کودکان پس از اینکه خواب و یا کابوسی می بینند به حدی پریشان می شوند که دیگر نمی توانند  به راحتی در اتاق خود شان بخوابند و والدین آنها نیز در یک اقدام اشتباه آن ها را با خود به اتاقشان می برند و گمان می کنند که با این کار به او محبت کرده اند اما این کار اشتباه بوده و کودک ضمن عادت کردن دیگر نمی تواند به راحتی در اتاق خودش بخوابد. تا جایی که امکان دارد از انجام بازی های رایانه ای خشن در کودکان به خصوص در ساعات اخر شب که بدن برای به خواب رفتن به آرامشی اولیه نیاز دارد جدا جلوگیری کرده و برای انجام بازی ها و یا دیدن تلویزیون وکارتون زمان معینی در روز تعیین کنید که ساعات ابتدایی روز و قبل از غروب آفتاب برای این امور مناسب تر می باشد.

اگر کودک تان خواب ترسناکی دید و پریشان شد باید از او  بخواهید که خوابش را برای شما تعریف کند و شما نیز بدون هیچ گونه قضاوت و یا تمسخری خواب او را به دقت گوش نموده و طوری با او رفتار کنید که او حس کند که شما کاملا او را درک می کنید و با این کار بسیاری از پریشانی های کودک به آرامش تبدیل خواهد شد.

رشد جسمی کودک، یک تا دو سالگی

شما منتظر تغییرات  زیادی هستید. در اواسط این سن بیشتر بچه ها راه می روند و صحبت کردن را یاد می گیرند. آنها به کودکان نوپا ( کسی که تاره راه رفتن را یاد گرفته است) تبدیل می شوند. بیشتر بچه ها هنگام دومین تولدشان دیگرظاهر  بچه گانه ندارند. در گذر از دوسالگی هرچه کودک نوپا قوی تر و توانمند تر می شود نرخ رشد فیزیکی او کمتر می شود.

فرزند من باید  چه میزان  رشد کند؟

طی دومین سال  زندگی، سرعت رشد کودک کمتر می شود. کودک تا حدود۲.۲۷ کیلوگرم وزن اضافه می کند و  ۱۰تا۱۲ سانتی متر به قد کودک افزوده می شود. در ۲ سالگی قد کودک  معادل نصف قد او در دوره نوجوانی است و  انداره سر او برابر با ۹۰ درصد اندازه سر در نوجوانی می باشد. وزن پسرها معمولا یک پوند بیشتر از دخترها ست ولی قد آنها تقریبا یکسان است.

به هرجهت شما بیشتر متوجه تغییرات ظاهری کودک می شوید تا  رشد واقعی  او. ویژگیهای فیزیکی شروع به تغییر می‌کنند. به جای جهیدن وچرخیدن روی شکم گردشان و گاهی بازوهاو پاهای کوچکشان که  فقط آنها را قادر به چهار دست و پا خریدن می کرد، کودکان شروع به نشستن روی زمین می کنند و بدنشان ماهیچه ای تر می‌شود زیرا فعالیت بیشتری دارند و بیشتر شبیه بچه های پیش دبستانی هستند تا نوزاد.

آیا باید نگران باشم؟

کودکان نوپا مثل بچه ها در هر شکل و سایزی هستند. پزشک  طرح رشد کودک شما را در چارت رشد کودک طی معاینات منظم رسم می کند. اگرچه ممکن است شما نگران لاغری  یا چاقی بیش از حد فرزندتان باشید، مهمترین موضوع این است که بدانید رشد کودک باید  با یک نرخ  ثابت  ادامه پیدا کند.

طی دومین سال زندگی، بچه ها یاد می گیرند که خودشان غذا بخورند. آنها به سمت میز غذا رفته و مزه ها و ترکیب های جدید را امتحان می کنند. به خاطر داشته باشید که وقتی سرعت رشد کم می شود میل کودک به غذا نیز کم می شود و ممکن است در زمان هایی او چندان مشتاق به غذا خوردن نباشد. اگر نگران هستید که کودکتان به اندازه کافی غذا نمی خورد با پزشک مشورت کنید.

با فراهم کردن محیطی امن که به کودک اجازه میدهد هر روز فعال باشد کودکتان  را به فعالیت و جست و جو   تشویق کنید. این کار علاوه بر فوایدی که برای تندرستی   دارد موجب می شود او بتواند چیزهای بیشتری یاد بگیرد. این کار کاملا ساده است. زیرا که بیشتر بچه ها ذاتا کنجکاو هستند و از هر فرصتی برای حرکت به جلو استفاده می کنند.

سعی کنید اجازه ندهید که کودکتان مدت زیادی در محیط های محدود  بماند. مثل کالسکه، قفس بچه، و تخت. چرا که مانع حرکت و جست وجو می شود.

مرحله بعدی چیست؟

کودکان از این به بعد آرامتر ولی با ثبات بیشتری رشد می کنند . از دومین تولد تا سومین  تولد بیشتر بچه ها تنها در حدود ۲ تا ۳ اینچ قد می کشند. ولی  شما باید به رشد کودک در سایر زمینه ها نیز توجه کنید مخصوصا  در زمینه زبان.

همچنان به فراهم کردن محیطی امن و سلامت  برای حمایت از رشد و پیشرفت فرزندتان ادامه دهید. اگر هرگونه نگرانی در باره رشد فرزندتان دارید  با پزشک یا روانشناس کودک مشورت کنید.

دو تا سه سالگی: رشد کودکان نوپا

آیا می دانید:

کودکان در سه سالگی، چپ دست یا راست دست بودنشان مشخص می شود.

کودکان نوپا در هر شکل و اندازه ای می توانند باشند، ولی کودکان در ۲ تا ۳ سالگی ویژگی های مشترکی با یکدیگر دارند. در اینجا کارهایی که ممکن است کودکتان انجام دهد بیان شده اند و به شما گفته می شود که چگونه می توانید به کودکتان کمک کنید تا رشد سالمی داشته باشد.

رشد کودک ۲ تا ۳ ساله: چه اتفاقاتی برای کودک رخ می دهند

احساسات

مهم ترین اتفاقی که  برای کودک در این سن رخ می دهد رشد احساسی اوست.

در حالی که کودکتان در حال یادگیری احساساتی است که دیگران دارند کودک وارد رشد احساسی زیادی می شود. کج خلقی کودک در این سن طبیعی است، زیرا کودکان غالبا در این سن نمی دانند که در رابطه با ناامیدی، خشم، شرمساری، احساس گناه و خجالتشان چه کلماتی را به کار ببرند.

همچنین کودکتان در این سن می داند که رفتارش بر روی شما چگونه تاثیر می گذارد و چگونه رفتارهای شما بر روی او تاثیر می گذارد. او اضطراب جدایی زیادی ندارد، و ممکن است وقتی که شما از او جدا می شوید احساس ناراحتی نکند.

حرف زدن

در حدود دو سالگی، کودک شما در این سن ممکن است قادر باشد جملات دو تا سه کلمه ای را بگوید و بتواند «من»، «تو» و «خودم» را بگوید. او یاد می گیرد که کلماتی زیادی را بگوید و برای شما به مرور راحتتر می شود که صحبت های او را بفهمید.

در سه سالگی، کودک شما قادر است جملات سه تا پنج کلمه ای را بگوید، یا حتی کلمات بیشتری را بگوید. او در این سن یادگیری صحبت کردن را شروع می کند و ممکن است بتواند مکالمه ی کوتاهی را با شما داشته باشد.

کودک شما یاد می گیرد که چگونه در مورد اتفاقاتی که در طول روز رخ داده است صحبت کند. با کمک شما، او ممکن است از بتواند با یک سری چیزها داستان های ساده را بسازد- برای مثال، «من رفتم خرید.» «و در مغازه شما چه کار کردید؟» «خریدن شیر.» در سه سالگی، او ممکن است با توجه به تجربیاتش داستان هایی ساده ای بسازد، ولی قطعا این داستان ها کوتاه هستند.

در این سن کودک همچنین در رابطه و افراد و موضوعاتی که در حال حاضر با او نیستند صحبت می کند، «مادربزرگ در مغازه»، یا «توپ من روی درخت».

تفکر

هر چیزی که کودک یاد می گیرد باعث رشد تفکر کودک می شود.

کودک شما درک مفاهیم مانند زمان و متضادها را شروع می کند- برای مثال، بزرگ/ کوچک و روز/ شب. او همچنین شروع به اشاره کردن به قسمت های مختلف بدن و کارایی آنها می کند، و شروع به مرتب سازی موضوعات مختلف می کند، و اشکال و رنگ ها را با یکدیگر هماهنگ می کند. و او شروع به خاطر سپردن این می کند که اشیاء چه شکل و شمایلی دارند، برای مثال سیب سرخ و گرد است.

کودک شما با استفاده از بیان مسائل سعی در حل کردن مشکلات می کند.

کودک شما از بازی کردن با دیگران لذت می برد، بازی کردن با لباسش، داشتن یک مهمانی چایی، با انگشتانش یا یک قلم مو نقاشی بکشد یا با جست و خیز بازی کند. زمانی که کودک با شما یا دیگر کودکان بازی می کند، ممکن است شما متوجه شوید که کودک شما در نوبت گرفتن بهتر می شود.

داستان گفتن، آواز خواندن و خواندن داستان همچنین در این سن برای کودک سرگرم کننده و لذت بخش می باشد.

مهارت های هر روزه ی کودک

در حدود این سن کودک شما هوش بیشتری برای انجام کارهای خودش را دارد.

برای مثال، او می تواند دستانش را بشورد، بعد از استفاده از سرویس بهداشتی خودش را تمیز کند، خودش غذا بخورد و لباس بپوشد و قطعا او می تواند بهتر از پوشیدن لباس لباسش را در اورد! و او همچنان در حال یادگیری است و ممکن است به کمک شما نیاز داشته باشد.

شما می توانید با استفاده اجازه دادن به او که در کارهای خاصی در خانه مانند تمیز کردن یا گردگیری به شما کمک کند اعتماد به نفس او را بالا ببرید. او وقتی به شما کمک می کند به خودش افتخار می کند.

کودک شما ممکن است برای استفاده از توالت آماده باشد. برخی چیزها نشانه این است که کودک شما می تواند استفاده از توالت را یاد بگیرد:

• بیشتر کارها را بدون کمک خواستن از شما انجام دهد
• به دیگران نگاه کند که چگونه به توالت می روند- این اتفاق در ابتدا ممکن است باعث ناراحتی شما شود ولی این اتفاق راه خوبی برای نشان دادن چگونگی انجام کارها است.
• به شما اجازه دهد که بدانید که در پوشکش دفع انجام داده است
• می تواند دستورالعمل ها را دنبال کند، مانند «توپ رو به بابا بده».

ببینید که چه زمانی کودک برای یادگیری استفاده از توالت آمادگی دارد – ولی سعی نکنید او را مجبور به این کار کنید. رفتن به توالت یکی از سخت ترین کارهایی است که کودک یاد می گیرد زیرا نیاز به مهارت های زیادی دارد. برای مثال، کودک باید بداند که چه زمانی نیاز است که دفع ادرار یا مدفوع را انجام دهد، و کودک باید بداند که عمل دفع ادرار و مدفوع را باید در توالت انجام دهد، کودک باید قادر باشد که بر روی لگن یا توالت بنشیند، و بتواند لباسش را بالا یا پایین بکشد.

اگر شما آموزش استفاده از توالت را خیلی زود شروع کنید، ممکن است زمان زیادی ببرد که کودک شما انجام این کار را یاد بگیرد.

حرکات

کودک شما در این سن می تواند بدود و کمتر زمین بخورد. او شروع به راه رفتن و بالا و پایین رفتن از پله ها می کند، ولی برای حفظ تعادل کودک در برخی از مواقع از نرده ها استفاده می کند. او در این زمان در بغل کردن اشیائ با بازوهایش، لگد زدن و گرفتن توپ بهتر شده است یا اینکه حتی کودک ممکن است بتواند برای چند ثانیه بر روی یکی از پاهایش بایستد.

زمانی که کودک شما در حال کشف کردن چیزها است اگر شما در اطراف او باشید او احساس اطمینان و امنیت می کند. این اتفاق به کودک شما کمک می کند که اعتماد به نفس بیشتری در امتحان چیزهای جدید و اکتشافات جدید داشته باشد.

با اینکه کودک شما بسیار فعال است، بهترین ایده این است که شما دقت کنید که چگونه می توانید خانه را محیطی امن برایش بسازید تا به راحتی در اطراف حرکت کند.

در این سن کودک شما همچنین ممکن است:

• بر روی نقاط خاصی بپرد
• سه چرخه اش را براند
• موضوعات را شنایی کند و اسم آنها را بداند
• وقتی از پله ها بالا می رود قدم هایش را به صورت متناوب بگذارد.

کمک به رشد کودک دو تا سه ساله

در ینجا مطالبی بیان شده است که می تواند برای کمک به رشد کودکتان  در این سن از انها بهره ببرید:

• به کودکتان این شانس را بدهید که با دیگران بازی کند: بازی کردن بهترین راه برای این است که کودکتان با دیگران دوست شود و بداند که چطور می تواند با دیگر کودکان باشد. ولی نگذارید که کودک چیزها را برای خودش بردارد زیرا کودکان نوپا فکر می کنند که همه چیز متعلق به خودشان است.
• او را تشویق کنید که مهارت های روزانه را یاد بگیرد مانند استفاده از قاشق، نوشیدن از فنجان و در آوردن کلاه. این مهارت ها عضلات بزرگ و کوچک کودک را درگیر می کنند. و به همان صورت کودک شما توانایی این را دارد که بداند که که او در حال انجام چه کاری است.
• صحبت کردن با کودک نوپا: نامگذاری و صحبت کردن در مورد کارهای روزانه، قمست های مختلف بدن، اسباب بازی ها و چیزهایی که در خانه وجود دارد مانند قاشق یا صندلی به کودک شما کمک می کند که مهارت زبانی اش را تقویت کند. در این سن، شما می توانید به کودکتان یاد دهید که صنلی می تواند بزرگ، قرمز یا صندلی بزرگ قرمز باشد.
• با استفاده از گوش دادن به کودکتان و صحبت کردن با او می توانید به صحبت های کودکتان معنی دهید. اگر کودک شما می گوید «مامان شیر»، شما می توانید به او بگویید «تو می خوای که مامان بهت شیر بده؟» این کار همچنین به کودکتان این احساس را می دهد که ارزشمند و دوست داشتنی است.
• داستان خواندن برای کودک نوپا:شما می توانید با خواند داستان با همدیگر، داستان خواندن، آواز خواندن، و خواندن قصه های موزون می تواند کودک را درگیر صحبت کردن و خیال پردازی کند.
• با کودکتان آشپزی کنید: این کار به کودکتان کمک می کند که از غذاهای سالم لذت ببرد، کلمات جدیدی را یاد بگیرد، و مفاهیم ریاضی مانند نصف، یک قاشق چای خوری یا ۳۰ دقیقه را یاد بگیرد. شما می توانید کارهای ساده ای را به عهده ی او بگذارید که انجام دهد، مانند تزئین کردن سالا یا درست کردن ساندویچ با همدیگر.

زمانی که کودک شما مهارت جدیدی را یاد می گیرد، با دادن پاداش به او یا توجه نمون به او موفقیتش را جشن بگیرید. این کار ایده ی خوبی برای این است که با کمک و حمایت از کودک کاری کنید که کارهایی را که یاد گرفته است را انجام دهد حتی اگر کودک فکر کند که انجام این کارها سخت است.

والدین کودک دو تا سه ساله

هر روز شما و کودکتان در رابطه با همدیگر چیزهای جدیدی را یاد می گیرید. در حالی که کودک شما رشد می کند و بزرگ تر می شود، شما یاد می گیرد که کودک به چه چیزهایی نیاز دارد و اینکه شما چگونه می توانید نیازهای او را برآورده سازید.

در حقیقت، به عنوان والدین، شما همواره در حال یادگیری می باشید. همه ی والدین دچار اشتباه می شوند و تجربه کسب می کنند. خوب است که در رابطه با چیزهایی که می دانید اطمینان خاطر داشته باشید. و هیچ مشکلی نیست که شما چیزهایی را که نمی دانید ابراز کنید و از دیگران بپرسید در اغلب مواقع سوالات احمقانه بهترین جواب ها را دارند!

سلامت جسمی و روحی شما مهمترین چیزی است که برای پدر و مادر بودن لازم است. ولی با تمرکز بر روی کودک، برخی از والدین فراموش می کنند که به خودشان نیز توجه کنند. توجه کردن به خودتان باعث می شود که شما درک بهتر، صبر، تصور و انرژی کافی برای مراقبت را کودکتان را داشته باشید.

برخی مواقع ممکن است شما احساس ناامیدی و عصبانیت کنید. ولی اگر شما احساس ضعف می کنید، کودکتان را در محل امنی قرار دهید- برای مثال، او را در گهواره بگذارید یا از کسی بخواهید که برای مدتی او را نگه دارد. بیرون بروید تا ارام شوید. ششما همچنین می توانید به اتاق دیگری بروید و نفس عمیق بکشید و یا به یکی از اعضای خانواده و یا دوستتان تماس بگیرد و بااو صحبت کنید.

هیچ وقت کودک را به شدت تکان ندهید این کار می تواند باعث خونریزی های داخلی در مغز کودک شود و باعث آسیب دائمی به مغز کودک شود.

هیچ اشکالی ندارد که از کسی کمک بخواهید. اگر شما در برابر کودکتان احساس ضعف می کنید، شما می توانید با انجمن حمایت از والدین محلتان تماس بگیرید. آنها ایده های کاربردی برای کمک به احساس راحتی و آرام شدن شما دارند.

زمانی که در رابطه با رشد کودکتان نگران هستید

اگر در رابطه با مطالب ذکر شده دچار نگرانی شدید و متوجه شدید که کودک دو ساله ی شما مشکل خاصی دارد به پرستار خانوادگی و پرستار کودکتان مراجعه کنید.

بینایی، شنوایی و برقراری ارتباط

کودک شما:

• در دیدن یا شنیدن چیزها دچار مشکل می شود
• نمی تواند از دو کلمه با یکدیگر استفاده کند، برای مثال، ماشین قرمز.

رفتار و بازی

کودک شما:

• نمی تواند درستورالعمل های ساده را دنبال کند- برای مثال، «لطفا توپ را به من بده»
• نمی تواند کارها و کلمات شما را تقلید کند- برای مثال، وقتی «سر، شانه ها، زانوها و انگشتانتان را حرکت می دهید»
• نمی تواند بازی های وانمودی را انجام دهد- برای مثال، نمی تواند وانمود کند که در یک مهمانی چایی است و یا نمی تواند به اسباب بازی و عرسکش غذا بدهد
• نمی تواند احساساتش را بروز دهد
• برای دریافت محبت و احساس راحتی به سمت شما نمی آید.

حرکات و مهارت های حرکتی

کودک شما:

• نمی تواند از پله ها بالا و پایین برود حتی زمانی که شما او را گرفته اید و یا نرده ها را گرفته است
• نمی تواند بدود
• نگه داشتن چیزهای کوچک مانند مداد شمعی برای او دشوار است
• در نقاشی کشیدن نمی تواند سرعت عمل داشته باشد.

اگر متوجه شدید که کودک سه ساله تان هر کدام از این مشکلات را دارد به پرستار خانوادگی کودکتان مراجعه کنید.

بینایی، شنوایی و برقراری ارتباط

کودک شما:

• مستقیم به چشمان شما نگاه نمی کند
• در دیدن و شنیدن چیزها مشکل دارد
• نمی تواند از جملات سه کلمه ای استفاده کند
• زمانی که با شما، خانواده یا دوستان صحبت می کند به سختی می شود فهمید که چه چیزی می گوید.

رفتار و بازی

کودک شما:

• نمی تواند دستورالعمل های ساده را بفهمد- برای مثال، «لطفا توپ را به من بده»
• علاقه ای به بودن با کودکان دیگر ندارد
• به سختی می تواند از تخت خواب کودکش جدا شود
• بازی های وانمودی را نمی تواند انجام دهد- برای مثال، نمی تواندد وانمود کند که در حال خرید یا راندن یک اتوبوس است.

حرکات و مهارت های حرکتی

کودک شما:

• نمی تواند بدود
• نمی تواند خط بکشد یا نقاشی کند
• نگه داشتن اشیایی کوچکی مانند مداد و مداد شمعی برایش دشوار است.

زمانی که شما متوجه شدید که کودک شما مهارت هایی را که قبلا داشته از دست می دهد به یک متخصص کودک مراجعه کنید.

زمانی که شما متوجه افسردگی پس از زایمان زن یا مرد یا در خود و یا شریک زندگی تان شدید به متخصص سلامت روان مراجعه کنید. علائم افسردگی پس از زایمان شامل احساس غم یا گریه کردن بدون هیچ دلیل روشنی است، احساس تحریک پذیری، احساس نگرانی در رابطه با هر چیزی.

کودکان با سرعت متفاوتی رشد می کنند و بزرگ می شوند. اگر در رابطه با رشد طبیعی کودکتان نگران هستید، دانستن اینکه تفاوت ها طبیعی است می تواند به شما کمک کند. ولی اگر شما همچنان احساس می کنید که برخی چیزها درست به نظر نمی رسند، به متخصص کودک مراجعه کنید.