نگرانی در مورد رفتارهای جنسی نوجوان

زمانی که با نوجوان در مورد مسائل جنسی و رفتارهای جنسی صحبت می کنید، در واقع دارید درمورد روابط، محدودیت ها، سلامت، اخلاقیات، و ارزش ها صحبت می کنید.

تغییراتی که در گذار از کودکی به بزرگسالی رخ می دهند دوره ای از زندگی مملو از خطر را در جامعه برای نوجوان رقم می زنند. از همان سال های ابتدایی زندگی، کودکان در معرض برنامه های تلویزیونی و فیلم های مختلف قرار می گیرند که همواره این پیام را به بیننده منتقل می سازند که داشتن جاذبه ی جنسی یک ویژگی ضروری است که هر فرد باید تا حد ممکن در پی بدست آوردن آن باشد. نوجوانان در معرض خطر قرار دارند، نه تنها از بیماری هایی چون ایدز و دیگر بیماری های مقاربتی، بلکه این تبلیغات گسترده خود منشأ بسیاری از خطرا ت هستند. محتوای جنسی به صورت مداوم به کودکان، و نوجوانان عرضه می گردد و این مسئله فعالیت و باورهای آنها را در مورد امور جنسی تحت تاثیر قرار می دهند. کودکان زیر بمبارانی از محتواها و پیام های جنسی قرار گرفته اند آمار زیر در مورد کودکان و نوجوانان آمریکایی است که چه بسا در کشور ما مثال های مشابه بسیاری موجود است.

• بیش از نیمی از نوجوانان بیان کرده اند که بخشی از اطلاعات یا بیشتر اطلاعات خود در مورد مسائل جنسی را از تلویزیون دریافت کرده اند.
• به طور متوسط، هر ساعت ویدئو موزیک حاوی ۹۳ صحنه با محتوای جنسی است، که ۱۱ صحنه از آنها آشکارا اعمال جنسی مانند آمیزش جنسی، سکس دهانی، و بردگی جنسی را به نمایش می گذارند.
• در بین دخترانی که بیش از ۱۴ ساعات در هفته را به تماشای ویدیو موزیک های رپ پرداخته بودند، داشتن چند شریک جنسی رواج بیشتری داشته و به میزان بیشتری بیماری های مقاربتی نیز در آنها تشخیص داده شد.
• پسرانی که در معرض صحنه های خشن جنسی، از جمله تجاوز، در تلویزیون قرار گرفته بودند، کمتر نسبت به زنانی که مورد آزار جنسی قرار گرفته اند دلسوزی نشان می دهند.

تلویزیون، فیلم ها، و موسیقی ها تنها عوامل تاثیرگذار در این مسئله نیستند، اینترنت نیز دسترسی نامحدودی را به اطلاعات جنسی در اختیار نوجوان قرار می دهد و علاوه بر آن در این محیط همواره می تواند افرادی را بیابد که مایل هستند در رابطه با اعمال جنسی صحبت کنند. نوجوان در محیط اینترنت احساس امنیت می کند زیرا می تواند به صورت ناشناس در پی اطلاعات جنسی باشد.

شکارچیان جنسی نیز از این مسئله آگاه هستند، و نوجوانان را به برقراری روابط آنلاین وسوسه می کنند و سپس زمان و مکانی را برای ملاقات ترتیب می دهند. نوجوانان نیاز به شکارچیان جنسی ندارند تا به یک سایت آنلاین پورنو گرافی معرفی شوند. بلکه آشنا شدن آنها با این سایت ها می تواند از طریق دریافت ایمیل های اسپم یا اشتباها کلیک کردن یک لینک به سایت های پورن اتفاق بیفتد. پورنوگرافی باعث می شود نوجوان دیدگاهی ناسالمی از روابط معمولی پیدا کند. در حقیقت، پورنوگرافی ارتباطی مستقیم با سوء استفاده جنسی، تجاوز، و خشونت جنسی دارد. انحراف های جنسی رفتارهایی هستند که افراد در واقع آنها را فراگرفته اند،و این مسئله ناشی از قدرت پورنوگرافی برای ایجاد انحراف جنسی در افراد است. پورنوگرافی می تواند اعتیاد آور باشد، ابتدا فرد بوسیله ی مشاهده ی تصاویر پورنوی معمولی و بدون خشونت به تماشای این صحنه ها خو گرفته و به مرور در معرض تصاویری قرار می گیرند که دارای محتوای بردگی جنسی، تجاوز، آزار و شکنجه، روابط جنسی با حیوانات، سوء استفاده جنسی از کودکان و دیگر مصادیق خشونت جنسی هستند.

نابودی روابط بواسطه ی افول ارزشهای انسانی در فرد و کاهش توان عشق ورزی، کمترین آسیبی است که اعتیاد به پورنوگرافی در پی خواهد داشت. اما در بدترین شرایط، برخی از افراد معتاد به پورنوگرافی، فانتزی های نشات گرفته از صحنه های پورن را عملا با قربانی کردن دیگران، از جمله کودکان و حیوانات، در زندگی روزمره به اجرا خواهند گذاشت. نوجوانان نیز اعتقادات مخصوص به خود را در مورد رفتارهای جنسی سالم دارند. با آنکه بیشتر دختران نوجوان روابط جنسی را برابر با عشق می دانند، اما دیگر نوجوانان، بخصوص پسران، روابط جنسی را مستلزم تعهد ندانسته، بلکه آن را فعالیتی کم اهمیت دانسته و در ذهن خود خطرات و عواقب آن را ناچیز می شمارند و این نگرش نادرست را از برنامه های تلویزیونی کسب کرده اند. عدم نمایش کافی خطرات فعالیت ها و رفتارهای جنسی در تلویزیون، مانند بیماری ها و بارداری، اهمیت مسئله ی تعهد جنسی را درذهن بیننده کم رنگ جلوه می دهد. دیگر باورهایی که از این طریق به بیننده القاء می شوند از این قرارند:

• همه ی نوجوانان رابطه ی جنسی دارند
• داشتن رابطه ی جنسی باعث می شود که بزرگ شوید
• اگر نوجوانی در سن ۱۷ تا ۱۹ سالگی فاقد رابطه ی جنسی باشد، حتما مشکلی دارد
• دختران در طی عادت ماهانه باردار نمی شوند
• دختر در اولین رابطه ی جنسی باردار نمی شود

واضح است که والدین نوجوان در وضعیت بغرنجی قرار دارند. اما راهنمایی های کلیدی برای روشن کردن مسئله وجود دارد. نوجوانان را باید از حقایق مربوط به تولید مثل، نیازهای جنسی، و بیماری های مقاربتی آگاه ساخت. از مجموع بیش از ۶۰ میلون نفر که در طی ۲۰ سال گذشته به بیماری HIV مبتلا شده اند، نیمی از آنها در سنین بین ۱۵ تا ۲۴ سال به این بیماری مبتلا شده اند. بر اساس اعلام مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری های واگیردار (CDC)، هر ساله حدود ۲۵ درصد از نوجوانانی که دارای روابط جنسی هستند، به بیماری های مقاربتی واگیردار مبتلا می شوند، و ۸۰ درصد از نوجوانان مبتلا شده حتی از بیماری خود بی اطلاع هستند، و در نتیجه بیماری خود را به افراد دیگر نیز منتقل می کنند. آمارهای مربوط به بیماری ایدز حتی وحشتناکتر هستند، از مجوع افرادی که هر سال به این بیماری مبتلا می شوند، حدود ۵۰ درصد از افراد دارای سن پاییین تر از ۲۵ هستند. جوانان باید بدانند که نوجوانانی که دارای رابطه ی جنسی هستند و از روش های پیشگیری از بارداری استفاده نمی کنند معولا باردار می شوند و در نتیجه ی آن مجبورند با تصمیماتی برای حل مسئله ی بارداری (سقط، سرپرستی، یا مسئولیت های نگهداری از فرزند)  روبرو شوند که زندگی آنها را برای همیشه تغییر خواهد داد.

کلاس های سلامت و برنامه های آموزش مسائل جنسی در مدارس معمولا اطلاعاتی را در رابطه با خطرات انتقال بیماری ها، خطر بارداری، و پیشگیری از بارداری در اختیار نوجوان می گذارند. اما شواهد نشان می دهند که آموزش های سنتی و مرسوم در رابطه با مسائل جنسی که در ایالات متحده ارائه می شود، با وجود نقش مثبتی که در ارتقاء دانش جنسی دارند، تاثیر ناچیزی برروی برقراری روابط جنسی نوجوانان یا استفاده ی آنها از روش های پیشگیری دارند. علاوه بر نوجوانان والدین نیز باید بسیاری از مسائل مهم را بدانند، برای مثال آنها باید بدانند که هر قدر سن فرد در هنگام انجام اولین آمیزش جنسی پایین تر باشد، احتمال اینکه رابطه ی جنسی غیر داوطلبانه و با توسل به زور رخ دهد بیشتر خواهد بود، و آمیزش جنسی ای که با توسل به زور انجام می شوند می توانند منجر به اثرات منفی طولانی مدت در زندگی فرد شوند.معمولا نوجوانانی که اولین رابطه ی جنسی خود را در سنین بالاتر تجربه می کنند دارای شرایط زیر هستند:

• معمولا والدین آنها از تحصیلات بالاتری برخوردار هستند
• بهره مندی از حمایت خانواده
• نظارت والدین
• دوستانی که از رفتار های جنسی پرهیز می کنند
• کسب نمرات بالا در مدرسه
• حضور مداوم در کلیسا یا دیگر مکان های مذهبی

چالش پیش روی هر انسانی شناخت حقایق است به گونه ای که بتواند در زندگی آنها را به کار گرفته و بتوانند با کمک آنها تصمیمات هوشمندانه ای بگیرند. درس هایی که در کلاس های مدرسه فرا گرفته می شوند به هیچ وجه جواب گوی این نیاز نیستند. تعهدات و ارزش ها در جامعه آنقدر گوناگون و متفاوت هستند که مدارس نمی توانند تمام عرصه های مربوط به اخلاقیات را پوشش دهند. برپایه ی شواهد تحقیقات متعدد انجام گرفته در این زمینه، ترکیب تاثیر والدین و باورهای مذهبی، عوامل بسیار موثر در تصمیم گیری های نوجوان برای برقراری روابط جنسی و یا خود داری از آن هستند.

بهترین شیوه ای که والدین می توانند با کمک آن نوجوان را از فعالیت های جنسی باز دارند، حفظ روابط گرم و محبت آمیز و ایجاد روابط صمیمی ای می باشد که نوجوان بتواند به راحتی مسائل خود را با والدین مطرح سازد. والدینی که روابطی نزدیک با فرزندان خود دارند و از نزدیک در جریان زندگی فرزندان خود قرار دارند، و قاطعانه اصول و ارزش های اخلاقی خود را به فرزندان انتقال می دهند، بیشترین موفقیت را در پیشگیری از رفتارهای پرخطر و ناسالم در فرزندان خود، بدست می آوردند.

به همین دلیل، برای نوجوانان مشاهده ی افرادی که طبیعت جنسی خود را به خوبی درک کرده و در قبال آن مسئولانه رفتار می کنند، می تواند به عنوان الگو بسیار مهم باشد.اخلاقیات صرفا مفاهیمی انتزاعی نیستند. اخلاقیات باید در قالب تعهد در قبال افراد و مسائل ارزشی در زندگی روزمره نمود پیدا کنند. والدین و دیگر افراد بالغ اثرگذار در زندگی نوجوان (در محیط مدرسه، در کلیسا و مکان های مذهبی، و جامعه) باید بتوانند تفاوت میان علاقه و صمیمیت را با شیدایی و شیفتگی لجام گسیخته و بی قاعده را به او نشان دهند و به آنها کمک کنند تا تمایز این دو را از یکدیگر در قلب خود احساس کنند. نوجوانان باید این مسئله را درک کنند که روابط سالم و رضایت بخش مستلزم  تفکر دقیق و محتاطانه و تصمیمات هوشمندانه بر پایه ی اصول و ارزش ها است.

بازی های تقویت اعتماد به نفس ۲

رویکردهای مختلفی درباره ی «بازی» توسط محققان  حوزه ی علوم رفتاری ارائه شده است و هر یک از پنجره گسترده ای به آن نگاه کرده اند و هیچ رویکردی تابه امروز آن را بی اهمیت یا حتی دارای  اهمیت کم جلوه نداده است. زیرا بازی، رشد، آموزش، تخلیه هیجانی، شادمان بودن، اجتماعی شدن، قانونمند بودن و لذت را برای کودکان نتیجه می دهد.

فعالیت های بدنی متفاوتی که در بازی ها وجود دارد، موجب تقویت احساس تعادل، یکپارچگی احساسی- مغز، تقویت هوش و آموزش و هماهنگی بین نیم کره ی چپ و راست مغز می شوند وو این نتایج موجب کارآیی بیشتر در بخش خاکستری مغز و افزایش ارتباطات سیناپس در شبکه های متفاوت مغز شده و در آخر، تمام فرد را تحت تاثیر قرار می دهد.

لذتی که کودکان در بازی می برند، آنان را نسبت به یادگیری مواردی که همراه با بازی صورت می گیرند شرطی می کند و انگیزه و علاقه ی آنها را نسبت به دانستن و فهمیدن را افزایش می دهد. در ادامه دو بازی در این زمینه ارائه شده است:

بازی ۱

آموزش ارزش قائل شدن به خود

این بازی ها فرصت مناسب را به بچه می دهد که خودش را در مرکز توجه احساس کند، ویژگی هایی منحصر به فرد را در وجود خود بیابد و آن را ستایش کند و عکس العمل های مثبتی نیز از طرف دیگران دریافت کند. کودک در این بازی ها هر چیزی را احساس بکند به زبان می آورد:

«این فرد که … من هستم.» و نوعی احساس ارزشمندی می کند.

با هم بودن

این بازی که به تقویت حس ارزشمند بودن و متعلق بودن کودکان کمک می کند.

ابزار لازم:

چیز خاصی لازم ندارد.

نحوه انجام بازی:

بچه ها را در قالب یک دایره دور هم جمع می کنید و از آن ها بخواهید جمله ی زیر را به صورت کامل بیان کنند:

(اسم من ….. هست و من کنار ….. (اسم بچه ی کناری) نشسته ام) و همین طور اسم  آن بچه دیگری که طرف دیگرش نشسته است.

پیشنهاد:

شما میتوانید در این بازی ها از یک وسیله نیز استفاده کنید. مثل یک اسباب بازی کوچک یا یک تخم مرغ رنگ شده. هنگامی که این وسیله در دست بچه ای هست، او باید صحبت بکند و زمانی که صحبتش تمام شد آن را به فرد بعدی بدهد.

بهتر این است که قبل از شروع بازی، بچه ها چند بار بطور تصادفی کنار هم بمانند تا آنهایی که دوست هستند، در کنار هم بنشینند. از آن ها بخواهید که در مرحله ال در مرکز دایره جمع شوند و بعد هر کس بر روی نزدیکترین صندلی بنشیند.

یک بازی مشابه دیگری این است که یک صندلی اضافی و خالی را در وسط دایره ی بچه ها بگذاریم و بچه ای بروی آن بنشیند و این جمله را بگوید: من می خواهم که (اسم یک بچه دیگر) بیاد و کنار من بنشیند برای اینکه …. (و یک جمله  مثبت در مورد آن فرد بگوید).

بچه ی نامبرده باید بروی آن صندلی بشیند. در این حالت یک صندلی دیگر خالی می ماند  این بازی همین طور ادامه پیدا کند.

بازی ۲:

پیام تلفنی

این بازی بچه ها را به همکاری و احساس تعلق داشتن به جمع تشویق می کند. بچه ها باید به صورت تصادفی انتخاب شوند تا در زمان مربوط به خودشان آمادگی نداشته باشند  یا این که وقتی نوبتشان شد، جمله ی کودک قبلی را تکرار نکنند.

ابزارهای لازم:

۲ تلفن همراه

چگونگی انجام بازی بازیب:

خود شما ۲ نفر را انتخاب کنید  یا از ۲ نفر از بچه ها درخواست کنید که داوطلب شوند.

همه ی بچه ها به طور هم زمان صدای زنگ تلفن را در بیاورند: زینگ زینگ

یکی از بچه ها: سلام (اسم آن بچه ی دیگر) من (اسم خود بچه) هستم، زنگ زدم روز خوب و خوشی را برایت آرزو می کنم.

بار دیگر صدای جمع: زینگ زینگ

دومین: (اسم بچه مقابل) من از تو متشکرم که با من تماس گرفته ای و جمله ی قشنگی را به من گفتی.

این بازی به همین نحور با دادن تلفن موبایل به بچه های دیگر ادامه پیدا خواهد کرد.

پیشنهاد:

بهتر است که قبل از شروع بازی چند بار این کار را تمرین کنید. یک لیست از اسامی بچه ها داشته باشید تا مطمئن شوید که همه در بازی شرکت داده شده اند. می توانید بچه هایی را که با هم دوست صمیمی هستند، ترغیب کنید به هم تلفن بکنند. یا می توانید همه ی اسم ها را بنویسید و در داخل کلاه بگذارید. بعد به بچه ها بگویید به اسمی که از داخل کلاه بیرون آورده اند، تلفن کنند.

خلاقیت ، افسانه ها و باورهای غلط

همواره در مورد موضوعات مختلف باورهای غلط و برخلاف واقع وجود دارند که تصحیح انها به بهبود کارکردها بسیار کمک خواهد کرد. در مورد خلاقیت نیز افسانه ها و باورهای اشتباه بسیاری وجود دارند که در ادامه ذکر شده اند:

1. خلاقیت محدود به موضوعات هنری می باشد.

اگر چه خلاقیت اغلب همراه با موضوعات خلاقانه همراه است، همانند هنر و موسیقی، ولی خلاقیت به موضوعات خاص و معین مربوط نمی باشد. خلاقیت راهی برای گرایش به حل مشکلاتی است که می تواند در زمینه های متفاوت مطرح شود. از طرف دیگر، خلاقیت در خلا نمی باشد: راهی که بچه ها خلاقیت خود را بیان می دارند، ممکن است از حوزه ای به حوزه ی دیگر متفاوت باشد.

2. کودکان به آسانی یادگیری را از یک محیط به محیط دیگر انتقال می دهند.
   همه شواهد نشان می دهد که بیشتر کودکان در انتقال یادگیری از یک حوزه به دیگری با دشواری هایی مواجه هستند. دانش و مهارت وابسته به زمینه خاص هستند که کودکان ممکن است نتوانند به اسانی آنچه را که در یک محیط یافته اند در محیط دیگر استفاده کنند. بزرگسالان می توانند برای ایجاد این ارتباط به کودکان کمک کنند.
3. فرایند خلاقیت سرگرم کننده است: آن را نباید خیلی جدی گرفت.
   خلاقیت ممکن است مانند یک سرگرمی، فعالیت اضافی به نظر می رسد برای مقابله با جدی تر شدن کار در کلاس درس. اما فرایند خلاقانه با چالش های بسیاری مواجه شده است. از آن  روی نیاز به تمرکز، پایداری و عزم برای موفقیت دارد؛ ممکن است در واقع یک فرایند خسته کننده و دشوار باشد.خلاقیت شایستگی این را دارد که جدی در نظر گرفته شود.
4. خلاقیت صفت مربوط به زمان تولد، محدود به چند استعداد است. افراد با نوآوری بالا، راه خود را صرفا پیدا خواهندکرد، صرف نظر از آنچه در مدرسه اتفاق می افتد .
   افراد دارای ترکیب های مختلف از توانایی ها، ویژگی های شخصیتی و تجارب خانه هستند که ممکن است پتانسیل آنها را برای بیان خلاقانه کمتر یا بیشتر کند. مطالعه بزرگسالان با نوآوری بالا  نشان می دهد که برخی از آنها بر روی”خلاق بودن” علی رغم تجارب آموزشی خود اصرار داشتند، اما این دلیلی بر رها کردن خلاقیت به صرف شانس نیست. برخی از کودکان این فرصت را به توسعه خلاقیت خود و بدون تشویق و حمایت در قبل از مدرسه و مدرسه از دست خواهند داد.
5. کودکان می توانند تمام تجربه خلاقانه مورد نیاز خود را از بازی های آزاد و فعالیت های هنری بدون ساختار کسب کنند.
   کودکان از بازی آزاد و فعالیت های هنری بدون ساختار بهره مند می شوند. اما با کاملا رها کردن انها به حال خود، بازی و کارهای هنری کودکان می تواند به یک امر روتین و تکراری تبدیل شود. کودکان نیاز به تحریک و چالش های خلاقانه دارند تا آن را حل کنند. بزرگسالان می توانند به کودکان به منظور توسعه مهارت های خلاقانه خود از طریق بازی کمک نمایند.
6. شما لازم نیست که آگاه بوده و یا مهارت داشته باشید تا فرد خلاقی باشید.
   از انجایی که اصرار بر دانش گسترده و توسعه مهارت می تواند منجر به توقف این استعداد شود، ، یک بالانس در اینجا ضروری است. از سوی دیگر، دانش و مهارت ها مبنای نوآوری می باشند. دانش موجود در جهان یک نقطه شروع برای بازی کودکان جوان است. افراد چگونه می توانند خلاقیت خود را بدون رشد مهارت های لازم بیان کنند؟ چگونه شما متوجه می شوید که ابداع شما ابتکارانه و جدید است در صورتی که دانشی از آن حوزه ندارید؟.

بازی های تقویت اعتماد به نفس ۳

این بازی یک تجربه مثبتی را از یک وضعیت شغلی برای بچه ها فراهم می آورد و باعث می شود که او حس کند مانند پدر و مادرش شغلی دارد.

وسایل مورد نیاز:

هیچ وسیله ای لازم نیست.

نحوه انجام بازی:

بچه ها به صورت یک دایره جمع شوند و همه آنها شماره گذاری می شوند. سپس یکی از  آن بچه ها در وسط دایره می ایستد.

۲ صندلی را در مرکز دایره بگذارید، صندلی ها هم شماره گذاری شوند. یک بچه ای انتخاب می شود تا در مرکز گروه بایستد. او می گوید: سلام من پست چی ام. اسم من ……. و برای شماره…….. و شماره…… نامه دارم. آن ۲ بچه باید بلند شده و سعی کنند که سریع جایشان را با هم تعویض کنند.. در همین موقع پستچی نیز تلاش می کند که بر روی یکی از صندلی های خالی بنشیند. اکنون بچه ای که یک صندلی خالی برای نشستن پیدا نکرده است، باید به وسط گروه آمده و نقش یک پستچی را بازی کند.

پیشنهاد:

بچه ای را که روی صندلی بنشیند، حتما باید شماره ی صندلی مربوط به خودش را بداند. شما همانند یک راهنما باید به این مسأله دقت بکنید.

نام های جدید

بچه ها از نو و شاد بودن این بازیها لذت می برند. این بازی بر احساس ارزشمند بودن تأکید می کند و خودارزشی را درون بچه ها تقویت می کند.

ابزارهای مورد نیاز:

• لیستی از فرم های گوناگون صدای آدم ها در وضعیت های مختلف تهیه کنید. مثلا، حالت صدای شما هنگامی که چند میلیون پول را برنده شدید، صدای شما در زمانی که در یک استخر آب یخ افتاده اید، یا هنگامی که در اتاق کوچک احساس خفگی دارید و یا زمانی که یک سیب زمینی گرم در دهانتان قرار داده اید. برای انجام این بازی به چشم بندی نیز نیاز است.

نحوه انجام بازی:

در ابتدا فضای اتاق را برای شروع بازی مناسب کنید. به این نحو که از بچه ها بخواهید همان طور که به حالت دایره نشسته اند، یک بار اسم خود را تا حد ممکن زود اعلام کنند. بعد براساس لیست یکی از حالت های ممکن برای صدا را انتخاب نمایید و از بچه ها درخواست کنید به نوبه با همان سرعت بار دیگر اسم خود را تکرار بکنند وحالا این تمرین را با صدای گوناگون برای چند بار تکرار کنند.

یکی از این بچه ها را انتخاب بکنید و چشم بند را به او دهید و از آن بچه بخواهید که آن را به چشم خود بگذارد. او باید در وسط دایره قرار گیرد. بعد یکی از فرم های صداهای تمرین شده را هم انتخاب بکنید. از کودکان درخواست کنید که هر زمان که وقتشان شد با آن لحن و حالت صدای مربوطه حرف بزنند. بچه ها باید حتما به صورت یک دایره بنشینند. بچه چشم بسته در مرکز دایره به صورت دایره وار شروع به راه رفتن نماید. هر وقت که شما بگویید (ایست) همه بایستند، آن زمان نوبه بچه ای هست که چشم بند دارد که جلو برود و یکی از بچه ها را انتخاب نماید. آن بچه از بچه ای که چشم بند دارد سوال کند اسم من چیست؟ اگر او قادر باشد درست جواب دهد باید جای خود را با بچه دیگر عوض نماید. در غیر این حالت همان بچه خودش در وسط دایره قرار بگیرد و به سوی بچه های دیگری حرکت بکند تا وقتی که بتواند اسم یکی از بچه ها را به درستی حدس بزند.

در این بازی ها از شروع می توانید از بچه ها درخواست کنید که اسم های متفاوت به غیر از اسم اصلی را برای خود شان انتخاب کنند.

پیشنهاد:

پیش از این که بچه ها بازی را با یافتن اسم های جدیدشان شروع بکنند، به آن ها یادآوری نمایید که انتخاب اسم بد یا منفی درون گروه ممنوع هست، چرا که اسم می تواند باعث رضایت مندی و یا عدم رضایت مندی بچه ها نسبت به خودشان شود. همچنین این امکان را به آن ها و شما می دهد که بدانید در صورتیکه اسم شان را خودشان انتخاب نمایند، چه حسی داشتند و انتخاب شان چه اسمی بود؟

پنج بازی قصه گویی برای کودکان

بهترین راهی که می توانید قصه گویی را وارد زندگی خانوادگی خود کنید انجام آن از طریق بازی ها است. بازی ههای قصه گویی به شما کمک می کند تا قوانین خلق قصه ها را بدانید.

۱- بازی خلاقانه با کارت ها

این یک بازی کارت قصه گویی است که مناسب کودکان سنین ۳ سال به بالا است و توسط تصویر ساز مشهور کتاب کودکان اختراع شده است. هر قسمت شامل ۳۶ کارت قصه است و فعالیت هایی را پیشنهاد می دهد.

در این بازی ازز کودکان می خواهند با توجه به تصویرهایی که روی این کارت ها وجود دارد قصه های ساده و به یاد ماندنی بسازند والدین می توانند با کودکان هخم بازی شوند و حتی گروههایی را ایجاد کنند. این بازی باعث افزایش سطح خلاقیت، هوشیاری و مهارت های ارتباطی در کودکتان می شود. این بازی به کودکتان کمک می کند زمانی که کارت ها را می بیند با افکارش درباره آنها قصه بسازد و بین تصاویر ارتباط برقرار کند. هم چنین مهارت های برنامه ریزی آنها را نیز تقویت می کند.

۲- بچه هایی که عاشق قصه ها هستند

تمام کاری که شما می کنید این است که تعدادی کارت بردارید و با آنها قصه بسازید. اینکه شروع و پایان قصه ی شما چه چیزی باشد به خودتان بستگی دارد.

شما می توانید از کودکتان بخواهید این بازی را به صورت فردی و یا گروهی انجام دهد. این بازی یکی از بهترین بازی های قصه گویی برای والدین، معلمان و نویسندگانن است. این بازی باعث می شود که کودک شما با دقت گوش دهد، دیدگاه خودش را داشته باشد و خلاقیت او را تحریک می کند.

این بازی ایده آل برای جشن تولدها، سفرهای جاده ای و فعالیت های کلاسی است.

۳- مکعب قصۀ رُری

این یک داستان خلاقانه جیبی است که می تواند نوعی بازی تخیلی باشد که ساعت ها ب طول انجامد و مناسب تمامی سنین است.

تنها کاری که شما باید در این بازی انجام دهید این است که مکعب ها را بچرخانید و تصاویر خود به خود باعث می شوند که تخیل شما به کار افتد. در این بازی نیز کودک شما ی تواند آن را به صورت فردی و یا گروهی انجام دهد.

تصویر این مکعب ها اغلب راجع به سفرهای ماجراجویانه است.

۴- برام قصه  بگو

این نیز یک بازی قصه گویی دیگر مخصوص کودکان است که دارای ۱۲۰ تصویر است که شامل ۶۰ کارت با ۱۲۰ تصویر الهام بخش می باشد و چهار نوع مختلف دارد که مناسب کودکان با سنین ۵ سال به بالاست.

این بازی سطح خلاقیت و مهارت های ارتباطی را در کودکان افزایش می دهد.

۵- تو باید جمله بسازی

این یک بازی چالش برانگیز و سرگرم کننده است که می تواند آموزشی نیز باشد. این بازی شامل یک عرشۀ پنج پهلو است که هر پنج قسمت آن تاریخ افراد مشهور، مکان های آشنا، کلمات بامزه و کارت های جنگلی است.

کودک باید جملاتی بسازد که از نظر گرامری صحیح باشند. شما باید جملات آنها را بخوانید و سپس توضیح دهید که منظور آنها چیست. این بازی باعث افزایش سطح مهارت های گرامری و مفهومی می شود.

فعالیت های قصه گویی برای کودکان

فعالیت های قصه گویی باعث می شود که کودک شما در انجام کارهای خود خلاقانه عمل کند. ساختن قصه شامل ایجاد یک ایده در ذهن سپس توسعه و گسترش آن و پر و بال دادن به جزئیات است. در زیر برخی فعالیت های هیجان انگیز را مرور می کنیم که می تواند بهانه خوبی برای قصه گویی باشد.

۱- قصه گویی با عکس های خانوادگی.

• کودکتان را تشویق کنید تا بتواند قصه ای ساده تعریف کند به همان سادگی ای که یک قصه گو می تواند تعریف کند. در زیر راههایی که برای قصه سازی از روی عکس های خانوادگی ارائه کردیم.
• همراه با کودکتان نگاهی کوتاه به عکس های خانوادگی تان بیندازید و سپس دربارۀ آن عکس قصه ای بسازید و داستان آن را تعریف کنید. برای مثال این می تواند عکس از روز تولد او ویا عکس یک شب برفی باشد.
• شما هم چنین می توانید از هر موقعیتی که در آن قرار می گیرید مثلا جشن تولدها، تعطیلات خانوادگی و یا سفرهای آخر هفته عکس هایی تهیه کنید و از کودکتان بخواهید داستان هایی دربارۀ این عکس ها بسازد.
• تصویر هر اتفاقی که ممکن است جذاب باش را به کودکتان نشان دهید و از او بخواهید با توجه به سرنخ هایی که در عکس می بیند قصه ای بسازد.
• از کودکتان بخواهید که ده عکس را به دلخواه خود انتخاب کند و عکس ها را به ترتیب وقوعشان بچیند، نحوۀ انتخاب عکس ها توسط کودک و چیدن آن ها کنار هم بسیار جالب خواهد بود

قصه گویی با تمبرها

• این فعالیت به شدت قصه نویسی را سرگرم کننده و جذاب می کند. تمبرها ابزارهای عالی ای برای تحریک حس خلاقیت، کودکان هستند و باعث می شود آنها خودشان به قصه نویسی روی بیاورند.
• در ابتدا، شما بایستی تمبرهای مختلفی را جمع آوری کنید، مانند تمبر حیوانات، تمبرهای مربوط به وسایل نقلیه، تمبرهای گل، تمبرهای بچه های حیوانات و … و با کنار هم چیدن این تمبرها ایده های خلاقانه در ذهن شما جرقه می زند و سپس یک کاغذ بردارید و روی آن قصه ای راجع به این تمبرها بنویسید.
• هم چنین شما می توانید که برخی از این تمبرها را به دلخواه خود روی کاغذی بچسبانید و از کودک خود بخواهید که قصه ای راجع به این تمبرها بنویسد و آنها را به هم ارتباط دهد. او هم چنین می تواند به دلخواه خود رنگ هایی را به این تمبرها اضافه کند و یا تصاویری میان این تمبرها بکشد.
• اگر او در نحوۀ قصه گویی خود دچار اشتباهات تلفظی و یا گرامری شد شما می توانید اشتباهات او را اصلاح کنید به این شکل مهارت او در تلفظ کلمات و گرامر افزایش پیدا می کند. این فعالیت بسیار لذت بخش و سرگرم کننده است و می تواند ابزار مناسبی برای پرورش حس خلاقیت در کودکتان باشد.