دردسر تعطیلی مدارس برای مادران شاغل

اگر شما هم مادر شاغلی هستید و با رسیدن فصل تابستان، مدرسه فرزندتان تعطیل شده به احتمال زیاد اکنون به دلیل تغییر برنامه روزانه خود سردرگم شده‌اید چرا که از سویی دوست دارید کنار فرزندانتان در خانه باشید اما از طرفی هم ترجیح می‌دهید فارغ از دغدغه‌ها و هیاهوی سال تحصیلی و مسائل مربوط به مدرسه فرزندانتان به کار بپردازید.

کار کردن در بیرون از خانه در کنار سایر وظایف پدری و مادری یکی از مشکلاتی است که با شروع فصل تابستان بسیاری از والدین با آن روبرو می‌شوند که بطور حتم این مشکلات ارتباط مستقیمی با سن و مقطع تحصیلی فرزندتان نیز دارد. اما اگر در این شرایط تاحدودی احساس سردرگمی می‌کنید و مایل هستید بدون اینکه به شما برچسب بدترین پدر و مادر دنیا بخورد در عین حال حضور موثر و فعالی نیز در محل کار خود داشته باشید می‌توانید با بکارگیری چند راهکار مفید به این هدف دست یابید که برخی از کاربردی‌ترین آنها به شرح زیر است:

۱- در مورد توقعات خود از فرزندانتان در تابستان با آنها صحبت کنید. بعبارت دیگر به فرزندانتان بگویید از آنها چه می‌خواهید همینطور در قبال وظایفی که به آنها محول می‌کنید می‌توانید برایشان پاداش مناسبی نیز در نظر بگیرید. مثلا می‌توانید بعد از ظهرها یا آخر هفته آنها را به پارک ببرید.

۲- توقعاتتان از خودتان را نیز مرور کنید. اگر این تابستان نخستین تجربه شما از کار در بیرون از منزل است در حالی که فرزندتان در خانه حضور دارد، بخاطر داشته باشید قادر نخواهید بود هفت ساعت مداوم کار کنید و خیالتان از بابت فرزندتان راحت باشد و با این واقعیت خود را وفق دهید.

۳- به کودکانتان استراحت بدهید. وقتی در دفتر کار هستید زمانی را به استراحت خود اختصاص دهید تا با این کار خستگی وحشتناک کار را از دوش خود بردارید. پس همانگونه که در محل کار خود زمانی را برای استراحت به خود اختصاص می‌دهید، باید در طول روز زمان کوتاهی را نیز برای استراحت و بازی با کودکانتان اختصاص دهید. این راهکار علاوه بر اینکه به شما نیرویی دوباره می‌بخشد، باعث می‌شود کودکانتان نیز مطمئن شوند که آنها را فراموش نکرده‌اید. برای این کار می‌توانید یک داستان کوتاه برایشان بخوانید یا یک میان وعده برایشان فراهم کرده و یا با آنها بازی کنید.

۴- حتما در زمان‌های مناسب فرزندانتان را از خانه بیرون ببرید. حتی با وجود اینکه در قرن ۲۱ هستیم و با وجود تمام امکانات و دستگاه‌های الکترونیک، براحتی می‌توان آنها را فراموش کرده و کارهای اداری خود را خارج از خانه و در حالی که فرزندانتان در حال بازی کردن در کنار ساحل یا پارک هستند، انجام دهید اما باید حواستان هم کاملا به بچه‌ها باشد تا مبادا غفلت شما باعث بروز سانحه‌ای برای آنها شود.

۵- فرزندانتان را به خانه بستگان و دوستان قابل اطمینان خود که فرزندی هم دارند بفرستید. بسیاری از والدین فرزندانشان را به خانه همسایگان و آشنایانی می‌فرستند که والدینشان معمولا در تمام طول روز در منزل حضور دارند. با این کار مدت طولانی خیالتان راحت خواهد بود که فرزندتان با دوستانش سرگرم است و بزرگتر‌ها نیز مراقب او هستند.

۶- ساعت‌های خاصی را برای انجام کارهای اداره در منزل اختصاص دهید. بچه‌ها معمولا بیشتر از شما نیاز به خواب دارند پس سعی کنید همیشه دو ساعت زودتر از آنها از خواب بیدار شوید. در نتیجه خواهید دید چقدر خوب و کافی می‌توانید بدون اینکه کودکتان مزاحم شما شود بسیاری از کارهایتان را با خیال آسوده انجام دهید. همینطور می‌توانید فرزندانتان را یک ساعت زودتر بخوابانید تا بتوانید یک ساعت تا قبل از خواب به کارهایتان برسید.

۷- به فرزندانتان کار بدهید. وقتی کودکی فهرستی از انجام فعالیت‌های مختلف و مفید را دست دارد و برای انجام آنها مشتاق است، شما قادر خواهید بود وقتی آنها مشغول هستند، بسیاری از کارهایتان را انجام دهید.

۸- زیاد درباره استفاده کودکان از وسایل الکترونیک نظیر تلویزیون و بازی‌های کامپیوتری احساس گناه نکنید. چرا که وقتی شاغل هستید و باید به سر کار بروید استفاده از این وسایل اجتناب‌ناپذیر است اما مهمترین چیزی که باید در نظر بگیرید رعایت اعتدال است.

تجربه های تلخ کودکی و عوراض آن

اثرات منفی استرس و فشارهای روانی بر روی سیستم قلبی- عروقی به اثبات رسیده است.



تحقیقات گروهی از روانشناسان آمریکایی نشان می دهد استرس ها و تجربه های تلخ دوران کودکی می ‌توانند باعث بروز بسیاری از اختلالات جسمی از جمله عوارض قلبی و بیماری های التهابی و در نهایت کاهش طول عمر شوند.

برای انجام این مطالعه، محققان دانشگاه پیتسبورگ ارتباط میان زندگی در فقر و علایم اولیه بیماری های قلبی را در 200 نوجوان سالم مورد بررسی قرار دادند. نتایج نشان داد در نوجوانانی که در خانواده های فقیر زندگی می کنند، علایمی از تصلب شرایین و پرفشاری خون مشاهده می شود.

اثرات منفی استرس و فشارهای روانی بر روی سیستم قلبی- عروقی به اثبات رسیده است. اغلب محققان بر این باورند که استرس یک عامل خطر جدی برای بیماری ‌های عروق کرونر و حملات قلبی به شمار می رود.

پیشرفت تکنولوژی و زندگی مدرن نیز گرچه مزایای بسیاری برای بشر داشته است، اما به دلیل افزایش استرس و فشارهای روانی، خطر ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی را افزایش داده است.

مدیریت استرس را به کودکان آموزش دهید. اصلاح شیوه زندگی از جمله تغذیه سالم، ورزش منظم و مداوم و یادگیری تکنیک های روانشناسی به کاهش استرس و حفظ سلامت جسمی کمک می کنند.

کــودکـــان بی ادب و راه هـای برخورد با آنـان

او به جای اینکه بگوید «مامان می‌شه یه کم به من آبمیوه بدی؟»می‌گفت «آبمیوه‌ام کوش؟» احساس می‌کردم دلم می‌خواهد سرش داد بزنم اما در عوض تمام سعی‌ام را کردم و زبانم را نگه داشتم. بعد از آنکه توانستم بر خودم مسلط شوم به او گفتم «این طرز صحبت کردن درست نیست. من این‌طور حرف زدنت را دوست ندارم و دوست دارم تو با من با احترام صحبت کنی.» بله، احترام.

متاسفانه در دنیای این روزها دیگر مردم انتظار زیادی برای رفتار محترمانه از جانب دیگران ندارند اما خبر خوب این است که والدین می‌توانند در این وضعیت بحرانی کودکان‌شان را طوری تربیت کنند که مفاهیمی مانند مهربانی و محبت، رعایت کردن حقوق دیگران، راستگویی و قدرشناسی را بیاموزند. مهم‌ترین و تاثیرگذارترین روش برای آموزش کودکان به رفتارهای محترمانه هم این است که والدین خودشان الگو باشند.


"از تنوع استقبال کنید"

بچه‌ها تمایل دارند به افرادی با ظاهری متفاوت با آنچه آنها به آن عادت دارند، زیاد توجه کنند؛ خواه رنگ پوستشان باشد یا نوع لباس پوشیدن‌شان. شاید هم در این حالت چیزی به آنها بگویند. هرچند این لحظات می‌تواند برای والدین خجالت‌آور باشد اما باید به آنها یاد دهید که به تنوع احترام بگذارند؛ به این معنا که فورا آنها را مورد نقد قرار ندهند. بسیار مهم است که به او آگاهی دهید همه یکسان نیستند و این اصلا بد نیست.

به این کنجکاوی فرزندتان به‌عنوان فرصتی برای آموزش او به منظور احترام به تفاوت‌‌ها نگاه کنید. بدون شک همینطور که کودک بزرگ می‌شود، لازم خواهد بود که به او تنوع فرهنگ‌ها و سنت‌ها را نشان دهید. برای این کار می‌توانید کتاب‌هایی را در اختیار او قرار دهید اما هیچ جانشینی برای تجربه‌های دست اول و واقعی وجود ندارد؛ بنابراین به او اجازه دهید محله‌ای را که در آن زندگی می‌کند کشف کند، غذای عجیبی درست کند یا یک مراسم فرهنگی بزرگ مربوط به گروه خاصی را تجربه کند.

همانطور که شما با آدم‌های جدید برخورد می‌کنید نه تنها درباره تفاوت‌ها، بلکه درباره تشابه‌ها هم باهم بحث کنید؛ برای مثال اینکه دختری که روسری به سر دارد مثل دختر شما علاقه‌مند به اسکیت است یا اینکه چطور بچه‌ای که در همسایگی شماست مانند پسر شما عاشق بستنی است. با احترام به دیدگاه‌ها و آموزش برقراری ارتباط با افرادی که با آنها برخورد می‌کنند، بچه‌ها تجربه‌های جدید و هیجان‌انگیز را راحت‌تر می‌پذیرند و می‌خواهند که دنیا را به‌عنوان مکانی برای بی‌‌نهایت کشف جدید نگاه کنند.


"تشویقش کنید پیش‌داوری نکند"

تربیت دیگران با احترام به این معناست که شما فرصتی برای شناخت آنها پیدا و سعی می‌‌کنید بدانید آنها به کجا تعلق دارند؛ حتی اگر هماهنگی و هم‌عقیده شدن با آنها زود اتفاق نیفتد. والدین برای کودکان روشن می‌کنند که آنها مجبور نیستند همه را دوست داشته باشند و همه هم قرار نیست آنها را دوست بدارند و این تا زمانی که به دیگران فرصت داده شود بد نیست.

به کودک بیاموزید نداشتن پیش‌داوری نسبت به مسائل زندگی او را غنی می‌سازد و به او اجازه می‌دهد فعالیت‌های غیر معمول را کشف کند و راه‌‌های تازه‌‌ای برای یافتن چیزها پیدا کند. ابتدا او را تشویق کنید با افراد جدیدی مانند کودکی که به‌تازگی همسایه شما شده، ارتباط بگیرد و در پی یافتن علایق مشترک با او بگردد. برخی اوقات بعد از گذراندن زمان با یکدیگر و شنیدن نظرات فرد دیگر، کودکان درمی‌یابند در مورد آنچه فکر می‌کردند، اشتراک نظر زیادی باهم ندارند. این را برایش روشن کنید حتی افرادی که کودک شما با آنها ارتباط دوستی ندارد، سزاوار مهربانی هستند. کودکانی که می‌فهمند بیش از یک راه برای انجام کارها و فکر کردن به آنها وجود دارد، در آینده راحت‌تر مسائل‌شان را حل می‌کنند.


"مهارت شنیدن را آموزش دهید"

با صرف وقت و توجه به کودک، این فرصت را به فرزندتان می‌دهید که برای او ارزش قائل هستید. یکی از اساسی‌‌ترین راه‌های نشان‌دادن احترام هم همین است که به طرف مقابل‌تان گوش دهید و برایش وقت بگذارید. اولین قدم، شنونده خوب بودن است. بهتر است هر چیزی را که باعث حواس‌پرتی است دور بریزید و تماس چشمی برقرار کنید. به کودک خود یاد دهید که به خودش مسلط باشد و وقتی شما صحبت می‌کنید به شما توجه کند؛ به همین ترتیب زمانی که کودکتان نزد شما می‌آید تا با شما صحبت کند، باید سرتان را از روی کتاب بردارید و به او گوش دهید.

علاوه بر این به او یاد دهید که یک خوش‌صحبت مودب باشد نه اینکه مدام وسط صحبت دیگران بپرد. او باید منتظر باشد تا نوبت حرف زدن او هم برسد. این کار را باید با بازی به کودک یاد دهید. اول با نبایدها شروع کنید؛ او می‌تواند نقش کسی را بازی کند که مدام وسط حرف دیگران می‌آید. بعد بایدها را انجام دهید و مثلا آنقدر صبر کنید تا کسی که صحبت می‌کند، حرفش تمام شود. از آنچه طرف مقابل درباره‌اش صحبت کرده از او سؤال کنید.


"رفتار درست را از او بخواهید"

محترمانه برخورد کردن به تنهایی، معنایی ندارد و باید مفهومی را هم که به دنبال آن است، منتقل کنید. وقتی کودکی به‌ازای چیزی که به او می‌دهید از شما تشکر می‌کند، باید بفهمد در اینجا یک تبادل دوطرفه در حال وقوع است که به اصطلاح به آن «بده بستان» می‌گویند. وقتی این بده بستان عاطفی برقرار می‌شود او درنهایت می‌آموزد که نباید تنها از همه دنیا توقع داشته باشد.

حتی خردسالان هم می‌توانند از کلماتی مانند «متشکرم» و «خواهش می‌کنم» استفاده کنند در حالی‌که از بچه‌های پیش دبستانی انتظار بیشتری می‌رود؛ مثلا این که وقتی در حال گفتن «سلام» یا «خداحافظ» هستند، در چشمان افراد نگاه کنند. در این میان باید خودتان را آماده کنید تا برخی رفتارها را به آرامی به او یادآور شوید. وقتی فرزندتان کوچک است او را به بیان کلماتی مانند «ببخشید» یا «معذرت می‌خوام» عادت بدهید؛ نتیجه این است که این رفتار دیگر در او نهادینه می‌شود اما برخی اوقات فقط اشاره کردن کافی نیست. اگر کودک‌تان را جایی بردید که نیاز به رفتار خاصی داشت، مطمئن شوید که متوجه آنچه از او توقع دارید شده است؛ مثلا اینکه قبل از آنکه برای غذا خوردن بیرون بروید، برخی رفتارها را با او مرور می‌کنید و به او این آگاهی را می‌دهید که اگر رفتار مورد انتظار را نداشته باشد از رستوران خارجش می‌کنید. البته خودتان هم باید همراه او از رستوران بیرون بیایید، حتی اگر دلتان بخواهد بمانید.»


"در مقابل بی‌ادبی صبور نباشید"

رفتارهای زشت و حاضرجوابی، این روزها خیلی معمول و شایع شده و این باعث می‌شود فرزندتان زمانی که به او می‌گویید وقت تماشای تلویزیون به پایان رسیده، در مقابل شما بایستد اما کودکی که به خود اجازه می‌دهد با خانواده‌اش این‌طور صحبت کند، ممکن است به این باور برسد که با دیگران نیز می‌توان بی‌ادبانه صحبت کرد؛ بنابراین بسیار مهم است که والدین بلافاصله بعد از مشاهده چنین رفتارهایی واکنش نشان دهند. برایش روشن کنید که مهم نیست او چقدر ناراحت است اما این اجازه را ندارد که با کلمات نامناسب با فرد دیگری صحبت کند.

سپس به او کمک کنید تا احساسش را بروز دهد. او باید از فعل اول شخص استفاده کند؛ مثلا بگوید «من عصبانی هستم» نه این که بگوید «تو نمی‌فهمی.» برای تشویق او به این کار می‌توانید از او درباره احساساتش سؤال کنید. اگر او طعنه‌آمیز صحبت می‌کرد، بگویید «به نظر می‌آید ناراحتی. بهتره راجع به ناراحتیت صحبت کنیم» یا اگر بر سر برادرش فریاد می‌زد، بد نیست بپرسید: «به نظر میاد از دست من عصبانی هستی؛ می‌تونی بگی چی شده؟» به کودک خود راه‌های مثبت بروز احساساتش را یاد دهید. درضمن به او این فرصت را بدهید تا بداند در عین حال که کاملا طبیعی است گاهی فرد ناراحت یا عصبانی باشد اما این دلیل محکمی برای این نیست که به دیگران توهین کند یا بر سر آنها داد بزند.

بدون شک کوچک‌ترها باید کنترل احساسات‌شان را یاد بگیرند و بتوانند بین چیزهایی که احساس می‌کنند، تفاوت قائل شوند؛ بنابراین تعجب نکنید اگر مجبور شدید زمان زیادی را کار کنید تا بتوانید به فرزندتان که زود از کوره در می‌رود یاد دهید بر احساساتش مسلط باشد. بخشی از آموزش کودکان برای احترام این است که به آنها یاد دهید وقتی شما هم اشتباه می‌کنید عذرخواهی می‌کنید. این نشان می‌دهد بر رفتارتان مسلط هستید و خود را در برابر اشتباه‌تان مســــئول می‌دانید.

آشتــی دادن کودکــان با نظـــم

فاطمه اسلامیه - یکی از مشکلات رایج در بین برخی از کودکان به ویژه در مقطع دبستان، بی ­توجهی آنها نسبت به امور درسی­شان می­باشد.

به طوری که این امر، از یک سو شکایت والدین و از سوی دیگر شکایت معلمان آنها را برانگیخته است.
این گروه از کودکان که گاها القابی همچون کم توجه و سربه هوا به آنها نسبت داده می­شود،کودکانی هستند که در بیشتر موارد در انجام تکالیف درسی خود و یا امور محول شده به آنها، سهل انگاری نموده و مرتکب اشتباهات بسیاری می­شوند. در بسیاری موارد دیده شده است که حتی در نگهداری وسایل شخصی­شان نیز بی­ مسئولیت بوده و به وفور لوازم خود را گم کرده، بعضا آنها را خراب و یا گم کرده­اند.


علل بسیار زیادی در بروز این امر دخیل هستند که از مهمترین آنها بی­ توجهی و انتظار بیش از حد والدین از کودک بدون در نظر گرفتن توانایی­ ها و پتانسیل­ های او می­ باشد.

عوامل دیگری نیز از جمله عدم برنامه­ ریزی مناسب برای کودک از سوی والدین و گاها اولیاء مدرسه، روش تدریس یکنواخت و غیرجذاب معلم، مشکلات فکری که کودک با آنها دست به گریبان است، شنیدن صداهای نابهنجار هنگام تدریس معلم، ترس و عدم علاقه کودک به معلم و مدرسه، مشارکت ندادن کودک در کارهای گروهی و... می­باشد.

رفع این مشکل، نیاز به همکاری و تعامل دوسویه والدین و معلم کودک دارد. برای این منظور، آنها می­ بایست توجه بیشتری به کودک نموده و با او دوستانه و نه از روی خشم و عصبانیت، درباره احساسات و افکارش صحبت نمایند.


اگر کودک در منزل تکالیفش را به درستی انجام نمی ­دهد و سرسری از کنار آن می­گذرد، می­ بایست والدین بدون هیچگونه تذکر و یا تهدیدی او را با تکالیف ناقص به مدرسه فرستاده و تکالیف از سوی معلم مورد قبول واقع نگردد.

هنگامی که کودک مجبور به نوشتن صحیح تکالیفش گردد، سعی می­کند تا در همان بار اول، دقت و توجه بیشتری برای انجام تکالیف خود صرف نماید و از این طریق دست از بی­ دقتی و کم­ توجهی به مسائل مختلف بردارد و دست دوستی به سوی نظم و انظباط دراز نماید.

چرا مـادران باید کودکـان خود را ببوسـند

تماس نزدیک لب، دهان و بینی و افزایش احتمال انتقال آلودگی ها و عوامل بیماری زا و شیوع بیماری هایی مانند آنفلوانزای خوکی، برخی والدین را درمورد بوسیدن زیاد فرزندشان دچار تردید کرده است. در حالی که بوسیدن می تواند فواید بسیار زیادی داشته باشد. مطالعه های جدید نشان داده فواید بهداشتی بوسیدن کودکان (مخصوصا توسط مادر) بر سلامت آنها در سال های آینده نیز تاثیرگذار است.بررسی ها نشان داده مهر و محبت و بوسه های مادرانه هورمون های استرس کودک را کاهش می دهد و مادرهای مهربانی که فرزندشان را زیاد می بوسند با این کار فواید بهداشتی بسیار زیادی برای فرزند دلبندشان فراهم می کنند. نتایج یک مطالعه جدید نشان داده است که تجربه های اولیه دوران کودکی می تواند از طریق تاثیر بر احتمال التهاب مزمن در بدن و واکنش سیستم ایمنی که خط مقدم دفاع بدن در برابر بیماری هاست، اثر ماندگاری بر سلامت بدن داشته باشد. این مطالعه نشان می دهد در آغوش گرفتن، بوسیدن و ابراز محبت توسط مادران می تواند به کاهش استرس کودک و فرونشاندن هورمون هایی که در ایجاد التهاب در بدن نقش دارند، کمک کند.

مهر مادر، سلامت کودک

اینکه التهاب عامل تعیین کننده بیماری است موضوعی ثابت شده است اما محققان گروه بیولوژی مولکولی دانشگاه کالیفرنیا برای یافتن عامل تعیین کننده التهاب، نمونه خون ۵۳ فرد بزرگسال که در طبقات پایین اجتماعی و اقتصادی بزرگ شده بودند را مورد بررسی قرار دادند. نیمی از این افراد در دوران کودکی و هنگام رشد، روابط خانوادگی نزدیک و صمیمی با مادرانشان داشته اند و نیم دیگر در دوران کودکی روابط سرد و دوری با مادرانشان داشته اند. بررسی نتایج نشان داد، نشانگرهای ژنتیکی التهاب (که در طول زمان می تواند عوارضی برای بدن داشته باشد) در نمونه خون افرادی که در دوران کودکی رابطه گرمی با مادرشان داشته اند کمتر است. این نشانگرهای ژنتیک، مولکول هایی هستند که ژنی را که به طور فعال تغییر شکل می دهد و به پروتئین هایی که در ایجاد التهاب نقش دارند تبدیل می شوند شناسایی می کنند.مطالعه های قبلی، ارتباط سطح پایین اجتماعی و اقتصادی را با افزایش احتمال التهاب و بیماری های مزمن نشان داده بود اما یافته های جدید بر اهمیت رابطه صمیمی و نزدیک مادر و کودک به ویژه در محیط های پراسترس تاکید می کند. این یافته ها که در مجله روان شناسی مولکولی منتشر شد با مطالعه های قبلی که نشان داده بود رابطه نزدیک خانوادگی می تواند کودکان را در برابر برخی پیامدهای منفی رشد در خانواده های فقیر محافظت کند، همخوانی دارد و نشان می دهد فرزندپروری خوب توسط والدین حتی می تواند از آثار منفی رشد در شرایط نامناسب که ممکن است تا سال ها باقی بماند، پیشگیری کند و مسیرهای نوشته شده ژن ها را بی اثر کند.
التهاب و بیماری

پروتئین هایی که باعث التهاب می شوند هنگام عفونت برای پیام رسانی به سیستم ایمنی و رساندن پیام تقویت سیستم دفاعی به سلول های دیگر بدن ضروری هستند اما هنگامی که افراد از شرایط استرس بیرون می آیند، ممکن است بدنشان نتواند التهاب را متوقف کند. به گفته محققان، این موضوع در طولانی مدت برای بدن خوب نیست.در واقع وجود این پروتئین ها تنها در محل و زمان مورد نیاز ضروری است و بقیه زمان ها باید خاموش باشند. التهاب مزمن با برخی بیماری ها مانند بیماری های قلبی و عروقی، دیابت، افسردگی و سرطان ارتباط دارد. محققان التهاب را به بذری که ایجاد بیماری می کند تشبیه می کنند. برای مثال بررسی ها نشان داده است سطح بالای التهاب احتمال برگشت سرطان پستان را در زنانی که درمانشان موفقیت آمیز بوده است تا ۲برابر افزایش می دهد بنابراین این موضوع که تجربه های اولیه زندگی می تواند بر ترشح هورمون هایی که احتمال التهاب مزمن را در بدن کم یا زیاد می کند تاثیر بگذارد، بسیار مهم است.

روابط خانوادگی نامناسب

مطالعه جدید دیگری که انجام آن ۱۸ماه طول کشید و نتایجش ۲۹ آوریل در مجله علم روان شناسی منتشر شد، نشان داد نشانگرهای التهاب در دختران نوجوانی که زندگی خانوادگی نامناسبی داشته اند و در شرایط توهین آمیز و همراه با خشونت رشد کرده اند در مقایسه با دخترانی که شرایط بهتری داشته اند بیشتر است. با این حال زندگی در شرایط نامناسب و توهین آمیز و داشتن رابطه سرد با مادر به معنی ایجاد بیماری در سال های آینده نیست اما محققان می گویند تجربه های اولیه خانوادگی عاملی است که در شکل گیری شیوه پاسخ بدن به استرس موثر است. پژوهشگران گروه روان شناسی دانشگاه کالیفرنیا نیز این موضوع را که علاوه بر سطح پایین اقتصادی و اجتماعی عوامل دیگری می تواند از ما محافظت کند، امیدوارکننده دانسته اند و اعلام کرده اند سایر روابط نزدیک نیز می تواند آثار حفاظتی مشابه مهر مادر و فرزندی داشته باشد. سطح پایین اجتماعی و اقتصادی می تواند با تاثیر بر کورتیزول (هورمون استرس) بر التهاب اثر بگذارد اما محققان در این بررسی دریافتند گرمای مادری از طریق مولکول های دیگری که در واکنش های التهابی نقش دارند عمل می کند. این تحقیقات می تواند در چگونگی درمان افراد در آینده نقش داشته باشد. محققان به دنبال تولید داروهایی هستند که بتوانند از راه های مختلف بر التهاب تاثیر بگذارند.
فواید بوسه برای مادر

بوسیدن کودک برای مادر هم فوایدی دارد. مطالعه ها نشان داده هنگام بوسیدن سطح اکسی توسین (ماده شیمیایی آرامبخش بدن) و آندورفین خون (ماده شیمیایی که در بدن حالت سرخوشی ایجاد می کند) افزایش پیدا می کند. همچنین بوسیدن باعث افزایش دوپامین که به احساس وابستگی و دلبستگی عاطفی کمک می کند، می شود. بررسی ها نشان داده است بوسیدن کودک سیستم ایمنی مادر را تقویت می کند. محققان می گویند هنگام بوسیدن۳۰ عضله صورت فعال می شود و بوسه عضلات صورت را قوی نگه می دارد و نکته آخر اینکه با هر بوسه ۲ تا ۶ کالری انرژی سوزانده می شود بنابراین بدون هیچ شک و تردیدی فرزندتان را در آغوش بگیرید و ببوسید؛ بدون هیچ قید و شرطی به او ابراز محبت کنید و هر دو از فواید کوتاه مدت و ماندگار آن بهره مند شوید