انواع بازی در کودکان

همان طور که بچه ها رشد می کنند از بازی های انفرادی به بازی های گروهی روی می آورند. اینکه بچه های بزرگ تر چه بازی هایی را انجام می دهند به احساسات و اولویت های شخصی کودک بستگی دارد. شیوه های بازی بچه ها هر روز نسبت به روز قبل و از شرایطی به شرایط دیگر متفاوت است.

سه نوع بازی پایه برای بچه ها وجود دارد:

بازی های انفرادی

بچه های کوچک معمولا دوست دارند که بیشتر زمان خود را با بازی های انفرادی بگذارنند. آنها همه ی جنبه های محیطی مانند  صدایشان و احساساتشان و قسمت هایی از بدنشان را کاوش می کنند. آنها می خواهند  به هر چیزی که سر راهشان وجود داردخیره شوند، چنگ بزنند و یا در دهان خود بگذارند.

بچه های بزرگ تر در دوره ای ترجیح می دهند که تنها بازی کنند. آنها ممکن است ساعت ها با عروسک جی ال جو یا عروسک باربی اش داستان سرایی کند. آنها دوست دارند بسازند، نقاشی کنند، اختراع کنند و خودشان همه چیز را کشف کنند. آنان همچنین امیدوارند که به شیوه ی خودشان بخوانند و بنویسیند.

بازی های موازی در کنار کودک دیگر

بین سنین ۲ تا ۳ سالگی کودکان بچه ها دوست دارند که در کنار کودکی دیگر بدون هیچ اثر مقابله ای در کنار یکدیگر بازی کنند. آنها ممکن است مشغول یک بازی یا فعالیت یا یک کار متفاوت باشند ولی آنها دوست دارند که یک کودک همسن خودشان در اطرافشان باشد. حتی امکان دارد که آنها اهمیتی به حضور دیگر کودکان ندهند، فقط سعی کنید که آنها را از یکدیگر جدا کنید در این حال شما متوجه می شوید که حضور کودک دیگر در کنارشان چقدر برای انها مهم است.

بازی های گروهی

بعد از سن ۳ سالگی، کودکان برای مهدکودک آماده می شوند. آنها به صورتی آموزش داده شده اند که بتوانند با دیگران رابطه ی اجتماعی برقرار کنند. آنها می توانند ایده ها و اسباب بازی هایشان را با دیگر کودکان شریک شوند. با انجام بازی های تعاملی آنان مهارت های اجتماعی مانند اشتراک گذاری و گرفتن نوبت را یاد می گیرند. آنها همچنین توانایی های همکاری خودشان را در موضوع خاصی مانند یک بازی توسعه می دهند. کودکان و نه بزرگسالان باید تم هایی برای ساختار بازی ارائه دهند. بزرگسالان تنها زمانی می توانند مداخله کنند که کودکان برای کمک آنها به عنوان مربی و یا برای مسائل اجتماعی و حل مشکلات از انها کمک می خواهند.

در اخر، کودکان همچنین دوست دارند که با بزرگسالان بازی کنند. این بازی ها می توانند دو نفره و یا گروهی باشد. این مسئله مهم است که والدین زمانی را صرف بازی کردن با بچه های خود کنند. این می تواند سرگرم کننده باشد. اجازه دهید کودکان نوع بازی را مشخص کنند و بخشی از دنیای خودشان باشند. هیچ نیازی به یاددهی و یا نصحیت کودکان نیست فقط از تجربه ی بازی با کودکتان لذت ببرید.

نکته: این مسئله که کودکان مشغول بازی های موازی باشند مفید است. به هر حال رشد مهارت های اجتماعی و مهارت های ارتباطی نیاز به تعادل دارد. اگر یک کودک فقط به تنهایی بازی می کند، می تواند نشان دهنده یک مشکل باشد. اگر شما در این رابطه نگران هستید با یک پزشک متخصص کودکان و یا معلم او صحبت کنید.