روشهای برای عدم وابستگی کودکان به ما

شما ۹ ماه بارد اری را که پشت سر می گذارید  د یگر تصور نمی کنید  این کود ک بعد  از تولد  همین قد ر به شما چسبید ه باشد ، اما این حقیقت د ارد .گاهی کود کان آنقدر به ماد ر وابسته می شوند  که هرگز حاضر نیستند  آغوش او را ترک کنند .

_ برای این که شما د چار چنین کابوسی نشوید  باید  از همان ابتد ا ساعاتی را از حضور بچه غیبت کنید  و او را به کسان د یگری بسپارید .


_ به او توضیح د هید  که قرار است بروید  و چه کارهایی انجام د هید . با آنها صحبت کنید  و آنها را برای زند گی، بازی و سرکرد ن د ور از خود  آماد ه کنید .


_ با او قایم باشک بازی کنید  و به او یاد  د هید د ر صورت غیبت باز می گرد ید .

_ وقتی به شما می چسبد  با او د عوا نکنید  و د ر حالی که د ر آغوش شما است او را از خود  د ور نکنید. بلکه به او بفهمانید  با گریه نمی تواند  کارش را پیش ببرد  و شما ساعاتی را ناچارید  به کارهای د یگر بپرد ازید  حتی اگر د ر خانه باشید .


_ کود کان بعد  از نوزاد ی از گریه به عنوان حربه برای جلب توجه استفاد ه می کنند .


_ مراقب باشید  د ر این د ام گرفتار نشوید  تا هر وقت حوصله ند ارید  به گریه بی د لیل کود ک پاسخ مثبت د هید  و هر وقت عصبانی هستید  او را به این د لیل تنبیه کنید . یک رویه د رست را همیشه د نبال کنید  تا کود ک سرد رگم نشود .

افت تحصیلی در کودکان و نوجوانان مبتلا به افسردگی

افسردگی در کودکان و نوجوانان اغلب با افت وضعیت تحصیلی، بداخلاقی، احساس بی قراری و سوءمصرف مواد همراه است.



آروین هدایتی متخصص اعصاب و روان و عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی فسا گفت: اختلالات افسردگی در همه رده های سنی ممکن است بروز کند.
در کودکان نیز مانند بزرگسالان احتمال بروز افسردگی وجود دارد. وی بیان کرد: گرچه علایم افسردگی در کودکان مانند بزرگسالان است اما عوامل رشدی ممکن است بر نمای بالینی آنها تاثیر بگذارند.

دکتر هدایتی اضافه کرد: افسردگی در کودکان و نوجوانان اغلب با تحریک پذیری، کناره گیری از خانواده و همسالان، افت وضعیت تحصیلی، بی میلی برای همکاری در جریانات خانوادگی، بداخلاقی، احساس بی قراری ،رفتار منفی کارانه یا ضد اجتماعی و سوءمصرف مواد همراه باشد.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی فسا بیان کرد: درصورت عدم درمان گاه ممکن است این علایم حدود 9ماه طول بکشد به علت تاثیری که افسردگی دراین دوران، به پیشرفت تحصیلی و عزت نفس کودک و نوجوان می گذارد، درمان این اختلالات ضروری است.

10 نیاز واقعی کودکان را بشناسیم!

همه کودکان به مبانی ابتدائی زندگی یعنی غذا، گرما، پناهگاه و پوشاک نیاز دارند. ولی چیزهای دیگری همچون عشق و احساس امنیت نیز در همین سطح اهمیت قرار دارند. با تأمین نیازهای زیر می توان کودکانی قوی، برومند و با اعتماد به نفس پرورش داد.

1. تأمین نیازهای روزانه کودکان
کودک باید بداند که کسی هست که او را دوست دارد و نیازهای او را در اسرع وقت برطرف می کند.
این شامل موارد زیر می شود:
• تغذیه او به هنگام گرسنگی
• گرم و امن نگه داشتن او به هنگام خطر
• کمک به او در هنگام داشتن درد، یا در شرایط ترس یا ناراحتی
• تأمین روتین روزانه
• اطمینان از اینکه همیشه کسی هست که مراقب او باشد.
گریه کردن در میان نوزادان امری عادی است و بطور متوسط هر نوزاد 2 تا 5 ساعت در روز گریه می کند و این روش حرف زدن اوست. وقتی نوزادی گریه می کند باید موارد زیر را چک کنید، در غیر این صورت بچه فقط به توجه و عشق شما نیاز دارد:
• پوشک او را چک کنید.
• ببینید آیا گرسنه است یا خیر.
• مطمئن شوید که او درد یا تب ندارد، اگر داشت نزد پزشک بروید.
• او را در پتوی نرمی بپیچید و در آغوش بگیرید و آرامش کنید.
• با کالسکه یا ماشین او را به گردش ببرید.
• او را روی صندلی فنردار بگذارید یا روی تاب مخصوص کودکان بگذارید و با احتیاط با او بازی کنید.
• موسیقی ملایم برایش بگذارید، یا آواز بخوانید یا به آرامی برایش لالایی بخوانید.
• او را حمام ببرید و آب تنی آرامش بخشی به او بدهید.

2. احساس امنیت دادن
وقتی کودک احساس امنیت کند، یاد می گیرد که به افراد اعتماد کند. کودکی که احساس امنیت نمی کند، اضطراب دارد و ناراحت است. این بر سلامت و یادگیری او اثر منفی می گذارد. ولی وقتی که یاد بگیرد می تواند به بزرگسالان اعتماد کند، به او کمک می شود که رشد سالم و شادی داشته باشد و از دنیای اطرافش لذت ببرد. اولین اقدام برای جلب اعتماد کودک این است که نیازهای اولیه او را تأمین کنید. با نشان دادن میزان عشق و علاقه تان به او نیز می توانید به او احساس امنیت بدهید.

3. عشق و در آغوش گرفتن
در آغوش گرفتن و نوازش کردن کودک به او احساس امنیت و آرامش می دهد. بغل کردن و نشاندن او روی پایتان، بوسیدن و نوازش کردن او، همه روش های خوبی برای نشان دادن توجه تان به کودک است. نوزادان و کودکان بیشتر دوست دارند آنها را روی پایتان بنشانید و تکان دهید، به آرامی قلقلک دهید و با انگشتان دست و پای آنها بازی کنید. آنها این بازی ها را خیلی دوست دارند.
همچنین وقتی با هم بیرون می روید، در دست گرفتن دست او باعث می شود که حس کند در برابر خطرات محافظت می شود و در دنیای بیرون احساس امنیت خواهد کرد. کودکان بزرگتر به محبت بیشتری نیاز دارند. با در آغوش گرفتن و بوسیدن و نوازش سرش، این محبت را نثار او کنید. نشستن در کنار او هنگام خواندن قصه یا تماشای تلویزیون نیز برای او بسیار خوب است. هرچه بیشتر به کودک محبت نشان دهید این برایش نرمال و طبیعی می شود. همیشه به کودکی خودتان فکر کنید و خودتان را جای او بگذارید و از خودتان این سوالات را بپرسید: "بهترین چیز برای فرزند من چیست؟"، "من می خواهم چطور پدر یا مادری برای او باشم؟"

4. تحسین و تشویق فراوان
فرزندتان می خواهد شما را خشنود کند. اگر وقتی او کارش را خوب انجام می دهد یا وقتی حداکثر تلاشش را می کند، از او تعریف کنید، این باعث می شود که دوباره آن کار را انجام دهد. تعریف از کودک برای کارهای خوبش باعث می شود که بخواهد خوب باشد و این به او حس خوبی درباره خودش می دهد. کودکانی که حس خوبی درباره خودشان دارند ...
• راحت تر یاد می گیرند و تلاش بیشتری برای موفق شدن می کنند؛
• کمتر دردسر درست می کنند؛
• با دیگران خوب کنار می آیند؛
• راحت تر دوست پیدا می کنند؛
• احساس شادی و امنیت بیشتری می کنند.

5. لبخند زدن به نوزادتان
تا می توانید لبخند بزنید تا لبخند زدن یکی از اولین چیزهایی شود که او یاد می گیرد و آن را برایتان انجام می دهد. لبخند زدن یکی از ساده ترین راه های کمک به کودک برای احساس شادی و امنیت است.
وقتی به فرزندتان لبخند می زنید به او می گویید که:
• دوستش دارید؛
• از بودن با او لذت می برید؛
• از او راضی هستید؛
• به او توجه می کنید؛
• خوشحال هستید؛
• بودن با شما لذتبخش است. وقتی لبخند می زنید به چشمان فرزندتان نگاه کنید تا لبخندتان تأثیر بیشتری داشته باشد. تماس چشمی خوب هنگام لبخند زدن، گوش دادن یا حرف زدن با فرزندتان باعث می شود که توجه او جلب شود.

6. حرف زدن
حرف زدن و آواز خواندن برای نوزادان از همان ابتدای تولد کار خوبی است. صدای آرام به او کمک می کند که احساس آرامش و امنیت کند. همچنین باعث می شود که او شما را بشناسد و بداند که شما در کنار او هستید تا مراقبش باشید. وقتی با فرزندتان حرف می زنید او خیلی زود خودش شروع به یاد گرفتن کلمات می کند. هرچه بیشتر با او حرف بزنید، او بیشتر یاد می گیرد.
همچنین اگر اکثر اوقات از کلمات بزرگسالان استفاده کنید، او آنها را یاد می گیرد. یاد گرفتن کلمات باعث می شود که او برقراری ارتباط را یاد بگیرد و در مورد دنیای اطراف بیشتر یاد بگیرد. وقتی بزرگتر می شود، کلمات برای او ابزارهای مهمتری می شوند.
کودکانی که از کلمات استفاده بهتری می کنند راحت تر منظورشان را بیان می کنند و خودشان را نشان می دهند. آنها راحت تر دوست پیدا می کنند و در خانه و مدرسه یادگیری بهتری دارند.

چند ایده برای صحبت کردن با فرزندتان:
وقتی سرتان شلوغ است یا خسته هستید ممکن است حوصله نداشته باشید و هر روز فقط مدت کوتاهی را به حرف زدن با فرزندتان اختصاص دهید. قبل از خواب چند دقیقه با او آرام حرف بزنید. همین چند دقیقه حرف زدن در مورد وقایع روز باعث می شود که او لحظات خاصی با شما داشته باشد. وقتی کودکان در حال یاد گرفتن کلمات هستند بازی هایی مانند "شکمت کو؟"، "پیشی کو؟" ... "اون چیه؟" می توانند کمک زیادی بکنند. خواندن کتاب قصه قبل از خواب کمک زیادی می کند. حتی کودکان کم سن تر از نگاه کردن به عکس های کتاب لذت می برند. آواز بخوانید. آواز خواندن و شعر خواندن هم راه خوبی برای یاد گرفتن کلمات است. موضوعی انتخاب کنید و در مورد آن با کودک حرف بزنید و یا در مورد آن داستانی از کودکی تان تعریف کنید.

7. گوش دادن
وقتی بچه ها بزرگتر می شوند و بهتر می توانند از کلمات استفاده کنند، شروع به پرسیدن سوالات زیادی می کنند. با دقت به آنها گوش دهید و تلاشتان را بکنید تا به سوالات آنها پاسخ دهید و به او نشان دهید که یادگیری چیز خوب و سرگرم کننده ای است.
گوش دادن راه دیگری برای نشان دادن میزان توجه و علاقه شما به او است. حتی وقتی که کودکان در مورد چیزی سوال می کنند که نمی توانند آن را داشته باشند، به یک جواب یا توضیح ساده نیاز دارند.

برای فرزندتان کتابچه ای در مورد خودش بسازید.
کودکان عاشق داستان های مربوط به خودشان هستند و این باعث می شود که حس کنند دوستشان دارید و برایتان مهم هستند. کتابچه یا آلبومی در مورد او از زمانی که متولد شد بسازید.
انواع و اقسام چیزها را در آن بگذارید، چیزهایی مانند:
• اثر دست و پای او
• عکس های او
• چیزهایی که گفته است
• کارت تولد محبوبش .

8. یاد گرفتن چیزهای جدید
برای آنکه به فرزندتان تجربه های جدید بدهید نیازی به اسباب بازی های گران یا تجهیزات دیگر نیست. شما می توانید از وسایل اطرافتان استفاده کنید یا با هم در پارک یا ساحل پیاده روی کنید. چرا شروع به جمع آوری کلکسیون صدف نمی کنید یا دنبال سنگ های خاص نمی گردید؟ این نوع کارهای آموزشی جالب هستند و به او چیزهای بیشتری در مورد دنیا می آموزند. تجربه های جدید برای کودکان می تواند شامل موارد زیر باشد:
• گفتن داستانی در مورد کودکی خودتان
• بازی های جدید
• خواندن ترانه های جدید
• خواندن کتاب
• آموزش به کودکان در مورد اشکال و رنگ ها
• بردن کودک به منزل دوستش
• تحسین و تعریف از کودک بخاطر کار جدید یا خوبی که انجام داده
• بردن او به پارک، ساحل یا جاهای دیگر
• نقاشی کشیدن
• جمع کردن سنگ یا تماشای گل ها و گیاهان مختلف و هر تجربه جدید دیگری که مناسب کودکان باشد.

9. مراقبت از احساسات آنها
گاهی برای کودکان دشوار است که کلمات درستی برای بیان ناراحتی یا ترس خود بیان کنند.
نوزادان و بچه های کم سن و سال از چیزهای متفاوت و جدید می ترسند، در حالیکه ممکن است هیچ خطری برای آنها نداشته باشد. غریبه ها، دلقک ها یا حتی صدای بلند ممکن است برای کودکانی که به این چیزها عادت ندارند، خیلی ترسناک باشند. گاهی شما وسوسه می شوید که به آنها بخندید، آنها را مسخره کنید یا بگویید که لوس نشود. ولی آنچه که کودکان در این موقعیت ها بیش از همه بدان نیاز دارند این است که به آنها آرامش بدهید و توضیح ساده ای در این مورد به آنها بدهید.

10. جایزه و هدیه های خاص
همه والدین دوست دارند فرزندانشان رفتار خوبی داشته باشند. اگر وقتی فرزندتان خوب رفتار می کند به او توجه کنید، این باعث می شود که بیشتر آن کار خوب را انجام دهد. ولی اگر فقط وقتی شیطنت می کند به او توجه کنید، باعث می شود که دائماً در حال بازیگوشی باشد.
بهترین جایزه برای خوب بودن کودک این است که وقت و توجه خود را به او بدهید. زمان گذاشتن برای بازی با او و تفریح کردن هیچ خرجی برای شما ندارد. پیک نیک رفتن یا پیاده روی در پارک یا ساحل می تواند برای او بسیار سرگرم کننده باشد.

مفهوم مالکیت و بخشیدن اسباب بازی در کودکان

تا به حال شده کودکتان در یک جمع یا میهمانی، اسباب بازی یا وسیله ای را از کودک دیگری به زور بگیرد؟ احتمالا خیلی زیاد! در این مواقع ممکن است احساس ناراحتی کرده و با خود بگویید دیگران چنین قضاوت خواهند کرد که در تربیت کودکتان کوتاهی کرده اید؛ یا خوشحال شوید از اینکه کودکتان می تواند از عهده کارهای خودش بربیاید و جای خود را در جمع باز کند؛ شاید هم نسبت به اینگونه رفتارهایی بی تفاوت هستید و اهمیت چندانی برایتان ندارد.

صرف نظر از احساس شما، جنگ و جدال به خاطر اسباب بازی بین بچه ها، یک جنگ تمام نشدنی و همیشگی است که هیچ راهی هم ندارد. کودکان نسبت به وسایل خود احساس مالکیت داشته و چشم ندارند کودک دیگری به آنها حتی نگاه بکند، چه برسد به اینکه از آنها استفاده کند. با وجود این روانشناسان از والدین می خواهند تا نحوه تقسیم کردن وسایل و شریک شدن در اسباب بازی را از همان کودکی به فرزندان خود آموزش بدهند، تا فرزندان بتوانند در آینده مشارکت بهتری با دیگران داشته باشند.

علاوه بر این، هنگامی که کودک بتواند اسباب بازی مورد علاقه و ارزشمند خود را با دیگران سهیم شود و اجازه بدهد دوستانش نیز با آن بازی کنند، آینده بهتری داشته؛ بخشنده تر، مودب تر و مهربان تر هم خواهد بود.

مفهوم مالکیت
برای اینکه کودکی بتواند وسایل و اسباب بازی هایش را به اشتراک گذاشته و به دوستانش اجازه بدهد که از آن استفاده کنند، این است که درک درستی از مفهوم مالکیت پیدا کرده باشد. جا افتادن مفهوم مالکیت در ذهن کودک، این احساس را برمی انگیزد که به اشتراک گذاشتن تحت کنترل او است و کار خوبی است که وسایلش را به دیگران بدهد؛ نه صرفا دستوری که باید اطاعت شود. درک مفهوم مالکیت مانند سایر مراحل رشد کودک به تدریج شکل می گیرد.

- اگر کودک دو ساله ای از دادن اسباب بازی هایش به دیگران خودداری کند، رفتاری طبیعی و مناسب سن خود انجام داده است. او با بزرگ شدن، نسبت به کودکان دیگر علاقمند شده، از بازی با آنها لذت می برد؛ و به نحوی بسیار تدریجی، احساس بخشش و انسان دوستی در او شکل می گیرد.

- وقتی کودک به سه سالگی رسید، از بازی با کودکان دیگر بیشتر لذت می برد، بنابراین می توان بازی های جمعی، به اشتراک گذاشتن و رعایت نوبت را به او آموزش داد. البته کودکان در این سن هنوز مفهوم نوبت را به خوبی درک نمی کنند، بنابراین در مواقعی مانند توپ بازی باید رعایت نوبت را به آنها یاد داد.

- کودکان چهار ساله هنوز به آن اندازه دست و دل باز نشده اند که اسباب بازی موردعلاقه خود را برای بازی به کودک دیگر واگذار کنند؛ ولی ممکن است چیز دیگری را که فعلا به آن احتیاج ندارند در اختیار دیگری قرار دهند. در هر حال هنوز زود است که این قبیل کودکان را به حال خود رها کنیم وباید همیشه یک نفر دورادور مراقب آنان باشد تا نوبت را رعایت کرده و با اسباب بازی های خود به صورت مشترک بازی کنند.

- کودکان پنج ساله نوبت گرفتن در بازی را زود یا می گیرندو به آنچه به دیگران تعلق دارد، احترام می گذارند؛ دیگر اسباب بازی های دیگران را از دست آنان نمی قاپند و به زور از دست شان نمی رباید. البته ممکن است هنوز نزاع و دعوا بین این کودکان دیده شود ولی نه به آن حد که مراقبت دائم لازم باشد.

- هنگام ورود به مدرسه، کودکان به این حد از توانایی رسیده اندکه بین «مال من» و «مال دیگری» تفاوت قائل شوند. در این سن کودکان باید مالک چیزی باشند؛ مثلا در منزل حتی الامکان اتاق جداگانه ای داشته باشند و اگر امکان ندارد یک کمد مخصوص یا طاقچه ای از اتاق، جعبه، کارتن و ... به آنها اختصاص داشته باشد تا وسایل شان را دور از دسترس دیگران نگهداری کنند.از این طریق حس مالکیت و مراقبت از وسایل خود را یاد می گیرند.

آموزش به اشتراک گذاشتن
با توجه به آنچه در مورد رشد مفهوم مالکیت در کودکان گفته شد، کارشناسان معتقدند کودکان در سنین 5-4 سالگی در مرحله ای هستند که می توانند مفهوم «به اشتراک گذاشتن» اسباب بازی یا هر وسیله دیگری با دوستانشان را یاد بگیرند و از آن لذت ببرند. برای آموزش این مفهوم می توانید از راهکارهای زیر کمک بگیرید.

1- استفاده مشترک از اسباب بازی و وسایل را مفرح و سرگرم کننده کنید.
به کودک خود بازی های گروهی را که در آن همه برای یک هدف بازی می کنند، آموزش دهید. مثلا با یکدیگر پازل درست کنید و برای گذاشتن تکه های آن نوبت بگیرید. همچنین می توانید کارها را تقسیم کرده و آنها را با مشارکت هم انجام داده؛ و در انجام آنها همکاری، رعایت نوبت و دوری از خودخواهی را تمرین کنید.

2- هرگز خساست وی را ملامت نکنید.
اگر شما فرزندتان را خسیس یا خودخواه خطاب کنید، در واقع این ویژگی را در مورد او پذیرفته اید. وقتی کودک هنوز معنی سخاوت را نمی داند و برای آن آمادگی ندارد این سرزنش جز تحقیر کودک و در هم شکستن اعتماد به نفس او سودی به دنبال ندارد. همچنین اگر فرزند خودر ا مجبور کنید که از هر آنچه در اختیار دارد ببخشد، این روش اجباری از او یک انسان سخاوتمند نمی سازد بلکه باعث رنجش خاطر وی می شود.

3- با کودک خود در این مورد گفتگو کنید.
وقتی کودک برای حفظ اسباب بازی هایش نزد خویش، مشاجره می کند، به او کمک کنیدتا هر آنچه که اتفاق می افتد به درستی درک کند. اگر کودکی چیزی را پشتش گرفته و به کسی نمی دهد، برایش شرح دهید که با این کار دوستانش در مورد او ممکن است چه فکری کنند. ضمن اینکه به کودک کمک کنید تا احساسش را بیان کند. وقتی کودک از خود خست نشان می دهد در مورد علت این کار از او سوال کنید زیرا با توضیحاتی که کودک می دهد بهتر می توانید متوجه شوید که اشکال در کجای کار است.

4- به کودک خود برای حل مشکلات آموزش دهید.
اگر کودک شما به اسباب بازی که همبازی او هم می خواهد، محکم چسبیده و حاضر نیست آن را به کسی بدهد، فرصت فکر کردن به او بدهید. و با روشن کردن مفهوم تقسیم اسباب بازی و وسایل، به او بگویید اگر کودکی هم در مورد این کار را بکند می تواند چقدر ناخوشایند باشد. او را تشویق کنید که نوبتی با آن وسیله بازی کنند و در تعیین زمان بازی هر کدام از کودکان نیز به آنها کمک کنید. کودکان کم سن و سال درک درستی از شراکت ندارند و تصور می کنند وقتی وسیله ای را به کسی بدهند، برای همیشه آن را از دست خواهند داد. به او توضیح دهید که به اشتراک گذاشتن اسباب بازی به معنی از دست دادن آن نیست و وقتی یکی از اسباب بازی هایش را به دوستی می دهد، دوستش از بازی کردن با آن خشنود و خوشحال می شود و بعدا آن را به او بازمی گرداند. همچنین اگر او اسباب بازی هایش را در اختیار دوستانش قرار دهد امکان استفاده از اسباب بازی های دوستان خویش را نیز به دست خواهد آورد.

5- فضای بازی را آماده کنید.
پیش از ساعت بازی اگر وسیله ای وجود دارد که کودک ترجیح می دهد با کسی تقسیم نکند به او کمک کنید تا جایی مناسب برای پنهان کردن آن پیدا کند. همچنین از او بخواهید لوازمی را که می تواند در بازی گروهی وارد کند با خود بردارد. با این کار کودک از لحاظ ذهنی در فضایی قرار می گیرد که آمادگی به اشتراک گذاشتن لوازمش را دارد. از همبازی کودک هم بخواهید چند اسباب بازی با خود بیاورد. وقتی کودک ببیند که تنها او نیست که باید اسباب بازیش را در اختیار دیگری قرار دهد، بیشتر تشویق به این کار می شود.

6- از وسایل کودک خوب استفاده کنید.
اگر کودک ببیند از وسایلش به خوبی استفاده نمی شود، حاضر نیست آنها را حتی برای مدت زمان کوتاه هم به کسی بدهد. مراقبت کنید خواهر و برادر کودک یا دوستان وی از لوازمی که از کودک امانت می گیرند به خوبی مراقبت کنند.

7- کودک را با مثال راهنمایی کنید.
بهترین شیوه برای اینکه کودک شما بخشندگی را بیاموزد، مشاهده آن است. برای این منظور می توانید مثلا بستنی خود را با او شریک شوید یا روسری خود را به او بدهید تا از آن به عنوان شنل زور و استفاده کند. هر کدام از این کارها را که انجام می دهید به موضوع استفاده مشترک از یک وسیله اشاره کنید.

- نکته پایانی:
توجه داشته باشیدکه به وی بیاموزید علاوه بر اسباب بازی و لوازم، احساسات و عواطف نیز قابل تقسیم کردن و به اشتراک گذاشتن هستند. موقعیتی را فراهم آورید تا بده بستان های شما، مصالحه کردن های شما و بخشندگی شما را مشاهده کند.

با ادب ترین فرزند دنیا را داشته باشید!

بعضی وقت‌ها والدین به دلیل نداشتن مهارت تربیتی کودک مرتکب اشتباهاتی می‌شود از این‌رو توصیه می‌شود تا این مهارت‌ها را فرا گیرند.
صالحی، روانشناس کودک درگفتگو با باشگاه خبرنگاران گفت: یکسری اشتباهات است که والدین به دلیل نداشتن مهارت‌های تربیتی مرتکب آن می‌شوند از این‌رو، بهتر است والدین این مهارت‌ها را کسب کرده و اشتباهات مهم خود را شناسایی کنند.

وی به اشتباه ساز مخالف زدن بین پدرها و مادرها اشاره کرد و افزود: گاهی والدین در برخورد با کودکشان بر خلاف یکدیگر عمل می‌کنند مثلاً در هنگام تذکر دادن به اشتباهات فرزند مادر سخت‌گیرانه برخورد کرده و پدر بسیار راحت می‌گذرد و شیطنت‌های کودک را نادیده می‌گیرد.
این روانشناس کودک به اشتباه دیگر والدین (لوس کردن کودک) اشاره کرد و تصریح کرد: والدین می‌خواهند خواسته‌های فرزندانشان هر آنچه که هست برایشان انجام دهند و این عمل آنها باعث می‌شود کودکشان لوس شود و عواقب بدی را به همراه خواهد داشت.
وی نظم و انضباط ناکافی را از دیگر اشتباهات بر شمرد و گفت: فرزندان باید در محیط خارج از خانه این نظم و انضباط را رعایت کرده و اگر شما در این زمینه کوتاهی کنید مسلماً این‌کار را دیگران خواهند انجام داد.
صالحی، تحصیل و تشویق نابجا را منع کرد واظهار داشت:بالا بردن اعتماد به نفس در کودکان امری مهم است اما تحصیل و تشویق نابجا و بیش از حد توقع آنها را بالا می‌برد.