دلایل و راه های برخورد با افسردگی سالمندان

می گوید: دیگر پیر شده ام و بدون عصا راه رفتن سخت شده است. می گویم: من عصای دستت می شوم. می گوید: خرج مریضی ام سنگین شده و بارم به دوش تو افتاده. می گویم: برکت خانه ام هستی، هر چه دارم از توست.


می گوید: می ترسم روزی تو را نشناسم، می گویند پیری، فراموشی می آورد.

می گویم: نترس چرا که جوانی من محصول پیری توست و این محصول هیچگاه آفت فراموشی نمی خورد.

پدرم پیر شده است، اما هنوز صدای الله اکبر نماز صبحش، جوان و تازه مانده است، هنوز روزهای داغ تابستان بر روزه های رمضانش فائق نیامده و هنوز هم روز اول عید همگی منتظر اسکناس هایی نو​ هستیم که قبل از هر کس از او عیدی بگیریم. مادرم هم پیر شده است، چین وچروک صورتش، از گذر ایام حکایت ها دارد، بیماری قلبی و مرض قند، مشت مشت قرص را به او تحمیل می کند؛ اما آنها، قهرمانان زندگی من هستند و همچون کوه، توانم می بخشند.

اولین نشانه های افسردگی، پس از تنهایی به وجود می آید. مرگ همسر و تنهایی پس از آن، یکی از بدترین اتفاقات این دوران است. بازنشستگی از کار هم، به این تنهایی دامن می زند. علاوه بر این، کاهش سلامتی سبب مصرف داروهایی می شود که افسردگی و ناراحتی های روحی، از عوارض جانبی این داروهای شیمیایی است. به تمام این مشکلات ترس از مرگ، اضطراب از روبه رویی با مشکلات مالی و ترس از ناتوانی برای اداره خویشتن را نیز اضافه کنید. زمانی که افسردگی در سطح متوسط قرار دارد سالمندان واکنش هایی نظیر گریه از خود نشان می دهند؛ اما در موارد جدی تر آنها می گویند که دوست دارند گریه کنند؛ اما نمی توانند و بدتر از این زمانی است که آنها مدام از مرگ صحبت می کنند و هر لحظه انتظار مردن را می کشند.

به آنها حس مفید بودن بدهید: ممکن است سرعت کار سالمندان زیاد نباشد، اما آنها بسادگی می توانند کارهایی را که نیاز به دقت و حوصله بیشتری دارد، انجام دهند. دستور یک غذای سنتی را از مادربزرگتان بپرسید یا از پدربزرگتان بخواهید وقتی از پارک برمی گردد کمی خرید کند. حتی می توانید چند دقیقه ای موهایتان را به دستشان بسپارید تا برایتان ببافند. خلاصه این که راه های مختلفی وجود دارد تا از آنها کمک بگیرید، تا آنها حس نکنند در این سنین سربار شما هستند.

آنها را تبدیل به نگهبان خانه نکنید: یکی از ساده ترین کارها برای افسرده کردن آنها، این است که در سفرها و مهمانی ها به دلیل ناتوانی یا بی حوصلگی شان، آنها را تنها بگذارید، چرا که طولی نمی کشد که احساس می کنند نگهبان خانه شما شده اند. اگر میزبان شما شرایط خاصی دارد مثلا مهمانی پرسروصدایی در انتظارتان است یا خانه او پله های زیادی دارد، این شرایط را برای مادربزرگ یا پدربزرگ توضیح دهید و تا حد امکان کسی را در خانه بگذارید تا تنها نمانند. می توانید از خواهر یا برادری که به این مهمانی دعوت نشده اند، بخواهید آن شب را به منزل شما بیاید.

اجازه ندهید اعتماد به نفسشان ضعیف شود: پدربزرگ و مادربزرگتان را درک کنید، آنها از یک سو به گذشته ای فکر می کنند که دیگر برنمی گردد و از سوی دیگر به آینده ای که چندان درخشان نیست. از نظر جسمی روز به روز ضعیف تر می شوند و همین موضوع اضطراب و نگرانی آنها را زیاد می​کنند. گاهی حرف هایی می زنند یا کارهایی می کنند تا شما بیشتر به آنها توجه کنید، پس گمان نکنید که قصد دارند شما را اذیت کنند، بلکه بدانید به دنبال اندکی توجه بیشتر هستند. ​ سعی کنید​ حس زیبایی و جوانی را در آنها زنده کنید. خودتان صورتشان را اصلاح کنید، موهایشان را رنگ کنید، اگر هنوز دوست دارند از حنا استفاده کنند، مانعشان نشوید، لباس های نو برایشان بخرید و به همان اندازه که به اتوی لباس خودتان اهمیت می دهید، به آراسته بودن آنان نیز توجه کنید. تمام این کارها برای این است که آنها حق دارند که هنوز زیبا باشند و زندگی کنند.

یک اتاق، اگر نمی شود یک کمد، اگر نمی شود یک کشو به آنها اختصاص دهید. اگر مادربزرگ یا پدربزر​گ​تان مهمان خانه شما شده اند، برایشان فضایی شخصی را فراهم کنید. شاید دیده باشید که سالمندان برخی لوازم خود مثل پول یا جواهراتشان را در رختخواب یا زیر بالش می گذارند، اگر به آنها فضایی شخصی بدهید، خیالشان ​راحت می​شود بویژه​ که سالمندان در این سنین وسایلی دارند که چندان تمایل ندارند دیگران آنها را ببینند، مثل دندان مصنوعی؛ بنابراین اگر خانه تان بزرگ است و امکان اختصاص دادن یک اتاق به آنها را دارید حتما این کار را انجام دهید، اگر خانه تان کوچک است یک کمد یا کشو را برایش خالی کنید و کلید آن را به خودش بدهید.

به آنها گوش​ و توجه کنید: یکی از مهم ترین کارهای شما در برابر آنها خوب گوش دادن است. ممکن است سخنان مادربزرگ برای چندمین بار تکراری باشد؛ اما شما باید مثل بار اول به آنها توجه کنید،

برنامه خواب سالمندان با خواب جوان ترها تفاوت دارد: اگر دیدید​ آنها سرشب خواب آلود هستند و صبح زود بیدار می شوند تعجب نکنید، چرا که با افزایش سن ساعت خواب بدن تغییر می کند و آنها روزانه به شش تا هشت ساعت خواب سبک هم نیاز دارند؛ اما بیش از ۵۰ درصد سالمندان از بی خوابی های شبانه شکایت می کنند که می تواند بر اثر عوارض داروها یا نداشتن فعالیت بدنی باشد. بسیاری از سالمندان به دلیل درد در مفاصل رغبتی به حرکات بدنی ندارند، پس در طول روز آنها را تشویق کنید تا کمی راه بروند حتی در خانه یا این که برخی حرکات ورزشی سبک را انجام دهند تا هنگام خواب کمی خسته باشند. استفاده از تشک های طبی و برقی که گرما تولید می کند، می تواند از درد مفاصل آنها بکاهد و خواب شبانه را برایشان آسان تر کند.


مراقب باشید که او به طور منظم تحت نظر پزشک باشد: بعضی​داروهایی که سالمندان استفاده می کنند دارای عوارض افسردگی است، بد نیست درباره این داروها با پزشک مشورت کنید. همچنین برنامه غذایی سالم و مقوی که سرشار از میوه، سبزی، ویتامین ها، مواد معدنی و پروتئین هاست برایش فراهم کنید. درست کردن یک غذای جداگانه برای آنها نه تنها سبب تامین سلامت جسمی آنها می شود، بلکه تداعی کننده میزان مهم بودنشان در نزد شماست. و در آخر این که افسردگی یک زنگ خطر است، زیرا سالمندانی که افسرده می شوند به احتمال بیشتری دچار آلزایمر، سکته مغزی، دیابت و دیگر بیماری های جسمی می شوند.

یک بازنشسته خوشحال باشید

بازنشستگی دیر یا زود فرا می رسد و مهم این است که در این روزها احساس خوبی را تجربه کنید.

وقتی به سازمان می‌آید بسیار متواضع و متین است و از همه کارمندانی که در اداره دیده می‌شود، مرتب‌تر و آراسته‌تر به نظر می‌رسد.

چهره اش به پدر مهربانی می ماند که از فرزندان ناسپاسش انتظار مهربانی دارد، اما چندان هم امیدوار نیست.

مدیر بازنشسته روابط عمومی که مرتب و خوش اخلاق است در عین حال رگه هایی از رنجیدگی در چهره اش دیده می شود.

گاهی از طرف کانون بازنشستگان می آید و موضوعی را مطرح می کند و در عین حال دوست دارد همکاران جوانی که بعضا کار را از او آموخته اند، او را هم به بازی بگیرند و به تجربیاتش پشت نکنند.

اما این روزها کسی به پشت سرش نگاه نمی کند. همه نوک قله را نگاه می کنند، آنقدر که کلاهشان را باد ببرد و چشمشان جلوی پایشان را هم نبیند.

مرد بازنشسته که انگار می خواهد نظم را با آراستگی خود به رخ جوان ها بکشد که با تی شرت و شلوار جین در اداره جولان می دهند، بیشتر به روحی سرگردان شبیه است که گرچه از دنیا بریده، اما از خانه اش دل نمی برد و گاهی در آنجا ظاهر می شود.

نیمه عمر مفید
قرار است 30 سال کار کنید؟ اگر این طور برای خود برنامه ریزی کرده اید وقتی 15 سال کار کردید، احتمالا به نیمه عمر مفید کاری خود رسیده اید.

در این زمان باید به رشد مناسبی رسیده باشید و رو به صعود باشید و نوسان کاری تان کاهش یافته باشد و برای سال های بازنشستگی خود برنامه ریزی کنید.

اگر فرزندی دارید روی او حساب کرده و شروع کنید به ایجاد یک کار دوم و سرمایه گذاری تا به موازات کار اول هرچه به بازنشستگی نزدیک می شوید، کار دومتان پا بگیرد.

کار دوم می تواند سرمایه گذاری روی زمین کشاورزی، خرید و فروش ملک، ساخت مسکن یا ورود به یک رشته کارآفرینی باشد. این بهترین کار ممکن است، چون اگر قرار باشد بعد از 30 سال اشتغال از کار اول خود بریده و به کار دوم رو بیاورید در آغاز سنین سالمندی آغازی دوباره برای شما بسیار سخت خواهد بود و آشنایی با الفبای روزآمد تجارتی که با آن بیگانه اید غیرممکن می شود.

ایمن شوید
نوید حسینی که 29 سال سابقه اشتغال دارد به سال های پایانی خدمتش نزدیک می شود.

او می گوید: همیشه با خود فکر کنید ممکن است 30 سال دیگر عمر کنم و برای چنین سرنوشتی برنامه ریزی بلندمدت داشته باشید و در عین حال به خود بگویید ممکن است همین فردا از دنیا بروم و برای این موضوع هم آماده باشید.

فکری برای بدهی های خود بکنید تا خدای نکرده ورثه را در قرض نیندازید.

پیگیری بیمه های مکمل برای دوران بازنشستگی، بیمه های عمر و... را برای رفاه خانواده فراموش نکنید.

حمیده صدر بانویی است که یک سال است بازنشسته شده. او می گوید: وقتی از میانسالی عبور می کنید انگار بیماری ها صف می کشند و منتظرند تمام اندوخته بازنشستگی تان را مصرف کنند. شما پیش دستی کنید و با کمک بیمه ها و سرمایه گذاری های مطمئن آماده عبور از سال های سخت تر باشید.

آرامش بعد از کار
بعد از یک عمر کار بزودی با رسیدن حکم بازنشستگی به یکباره با آرامش عمیقی مواجه می شوید که گاه آرامش قبل از توفان است.

توفانی از فکر و خیال ممکن است ذهن شما را درگیر کند: چطور از پس مخارج بربیایم، ازدواج فرزندان در پیش است، با بیکاری پسرم چه کنم؟ چطور کار دیگری شروع کنم؟ دیگر هیچ کس مرا به حساب نمی آورد و هزاران سوال دیگر که پشت چهره آرام و بیکار شده شما رخ در هم کشیده و منتظر یک هیاهوست. دعوا با همسر، پرخاش به فرزند یا گلایه از روزگار و ناگهان استرس به افسردگی تبدیل می شود.

حمید صلاح الدین، کارشناس اقتصادی می گوید: هر چقدر موقعیت شغلی افراد بعد از گذشت 30 تا 35 سال بالاتر باشد و از عزت نفس بالاتری نیز برخوردار باشند، با تنش کمتری مرحله بازنشستگی خود را شروع می کنند.

در حالی که دو شغله ها تازه شرایط جدیدی را تجربه می کنند که منتظرش بوده اند. در بعضی فرهنگ ها مرد تمام قدرتش را از کار می گیرد و مرد بیکار هیچ مفهومی ندارد.

این را پیرمرد کرمانشاهی پینه دوز که با 87 سال سن هنوز به کفاشی ادامه می دهد، تائید می کند.

او می گوید: همسرم به من گفت بازنشسته شدن معنی ندارد. مرد نان آور است و باید کار کند. می خواهی گوشه خانه بنشینی که چه کنی؟

حسین ـ الف نیز مرد شصت و پنج ساله آذری است که در تائید این موضوع می گوید: یک سال است بازنشسته شده ام و در مغازه دوستم می نشینم و تا وقتی کاری پیدا نکنم به همسرم نمی گویم که بازنشسته شده ام.

نمی خواهم خانواده ام دچار نگرانی شوند که نان آورشان دیگر به درد نمی خورد.

دو گروه وجود دارند که با خوشحالی محل کار خود را ترک کرده و با بازنشستگی احساس خوبی را تجربه می کنند. این افراد به طور معمول در محیط کاری خود همواره با استرس و فشار روبه رو بوده اند و از بازنشستگی خود استقبال می کنند. این افراد بسادگی با استرس های ناشی از بازنشستگی کنار آمده و چالش های گروه پیشین را ندارند و چه بسا برای خود خارج از محیط کار مشغله دیگری هم تدارک دیده اند، زیرا دلبسته کار اصلی خود نیستند.

گروه دیگر دارای مدیریت شخصی هستند و پیش از شروع بازنشستگی برای این دوران خود به برنامه ریزی می پردازند. این برنامه ریزی می تواند در راستای ادامه کار و کسب درآمد یا کسب تجربیات جدید و هیجان انگیز باشد.

شرکت در گروه های ورزش های صبحگاهی، گروه ها و انجمن های خیریه، تشکل های مردمی و حتی گروه های فعال در مراکزی همچون خانه های سلامت در شهرداری ها که به طور معمول برای بازنشستگان و سالمندان برنامه های تفریحی، آموزشی و درمانی ترتیب می دهند و عضویت در گروه خیرین مساجد ازجمله کارهای گروهی و اجتماعی است که سالمندان بازنشسته را از انزوا خارج می کند و به آنان کمک که راحت تر با شرایط کنار بیایند.

چگـونه شخص مورد علاقه ی خود را با پیامک هـایش بشناسیم

بی‌شک همان‌طور که پیشرفت علم و دردسترس بودن امکانات ارتباطی راه‌های با خبر شدن آدم‌ها از هم را آسان‌تر و سریع‌تر کرده، به همان نسبت هم آدم‌ها را از هم دور کرده. تب پیامک‌ها و دنیای مجازی به قدری ما و زندگی ما را تحت‌الشعاع قرار داده که دیگر کمتر برای همدیگر وقت می‌گذاریم.


می‌توان گفت برای با هم بودن تنبل شده‌ایم و با خیال اینکه وقتی می‌توان با یک پیامک از یکدیگر با خبر شد دیگر نیازی به طی کردن مسافت‌ها نیست و این یعنی دور شدن از هم و حس نکردن یک ارتباط، حالا می‌خواهیم بدانیم که آیا با این پیامک‌ها می‌توانیم احساسات خود را هم بروز بدهیم یا حتی پی به افکار طرف مقابل خود ببریم، در این باره با پوریا پاکرو روانشناس و مشاور خانواده صحبت کرده‌ایم و به نتایج جالبی رسیده‌ایم.


پاسخ‌های کوتاه می‌دهید یا بلند؟


کسانی که پاسخ‌های بلند می‌دهند معمولا افرادی هستند که دوست دارند اطلاعات کاملی را ارائه دهند. بسیار اهل گفت‌وگو و اهل برقرار کردن ارتباط با دیگران بوده و خواهان ارتباط کلامی هستند و ارتباط برای‌شان در اولویت است، به همین دلیل رابطه‌های طولانی و حرف‌زدن‌های طولانی را ترجیح می‌د هند. این افراد بسیار کمال‌گرا هستند. افرادی که پاسخ‌های کوتاه می‌دهند بستگی به حال و احوال‌شان در آن لحظه دارد و گاه ممکن است بی‌حوصله و عصبی باشند اما معمولا افراد سردتری هستند که خیلی مایل به ارتباط‌های کلامی نیستند و ترجیح می‌دهند سریع و بی‌مقدمه و بی‌حاشیه حرف‌شان را بزنند و دنبال ادامه ارتباط نیستند، معمولا این افراد روابط گسترده‌ای ندارند.

آیا می‌توان از روی پیامک‌های شخص پی به احساسات طرف برد ؟


در این مورد نمی‌توان به طور قطع نظر داد، انسان‌ها موجودات بسیار پیچیده‌ای هستند و نمی‌توان دسته‌بندی کلی از دل آنها بیرون کشید، ممکن است در آن لحظه که پیامک خاصی به دست ما می‌رسد بتوان تقریبا به افکار و احساسات آن شخص پی برد. این روزها پیامک برای بعضی انسان‌ها وسیله‌ای شده برای بیان احساسات و در این موارد می‌توان کاملا به احساسات شخص پی برد و فهمید که در آن لحظه در افکارش چه می‌گذرد زیرا انسان‌ها در لحظه نوشتن پیامک تمام سعی خود را می‌کنند تا حس آن لحظه خود را به شخص مقابل انتقال بدهند.


کسانی که از شکلک استفاده می‌کنند


تب استفاده از شکلک‌ها در پیامک‌ها در دنیای مجازی این روزها بسیار زیاد است، افرادی که علاقه زیادی به استفاده کردن از آنها دارند به‌شدت تمایل دارند حتما احساس و نظر خود را در آن لحظه به شخص مقابل انتقال دهند، اما باید بدانیم که نوع ارتباط برقرار کردن این روزها خیلی مهم‌تر است. هستند افرادی که دیگر برای دیدن دوستان و آشنایان خود نمی‌روند و برای جویا شدن از حال آنها فقط به پیامک اکتفا می‌کنند، این باعث سرد شدن روابط بین آدم‌ها شده و به‌تدریج باعث از بین رفتن مهارت‌های ارتباطی می‌شود. استفاده کردن از این نوع ارتباطات در اندازه نرمال خیلی هم خوب است اما باعث از بین رفتن اعتماد به نفس اشخاص می‌شود زیرا مهارت‌های ارتباطی آنها به مرور از بین می‌رود.


چه کسانی دیر و چه کسانی زود پاسخ می‌دهند؟


افرادی که ارتباط‌ها و حفظ آنها برای‌شان مهم است، دیگران برای‌شان در اولویتند و محور و مشغولیت اصلی آنها رابطه با دیگران است به محض رسیدن پیامک آن را جواب می‌دهند و فکر می‌کنند با پاسخ ندادن افراد را از دست خواهند داد، اما برعکس افراد خودمحور و با اعتماد به نفس بالا و کسانی که دیگران برای‌شان در اولویت نیستند پاسخ نمی‌دهند یا دیر پاسخ می‌دهند که البته در تمام این موارد موقعیت و شرایط شخص را باید درنظر گرفت.


غلط تایپ نکن !



افرادی هستند که پاسخ‌های پیامک‌ها را بریده و کوتاه یا با غلط املایی‌های زیادی می‌نویسند، این افراد هیچ نوع علاقه‌ای به ارتباط برقرار کردن از طریق تکنولوژی‌های روز ندارند، انسان‌های بی‌تمرکزی هستند و معمولا عجله دارند، وقتی نمی‌توانیم منظور خود را به درستی در پیامک‌ها به هم برسانیم گاهی پیش می‌آید که سؤالی از شخصی می‌پرسیم اما او یا جواب نمی‌دهد یا اشتباه جواب می‌دهد یا کلا برداشت اشتباهی از سؤال ما می‌کند و در نهایت پاسخ اشتباه خواهد داد.


این از عواقب همان نرساندن درست مفهوم و منظور ماست. وقتی رودررو صحبت می‌کنیم، با تاکید روی برخی جملات و سؤالات خود و با استفاده از زبان بدن به راحتی مفهوم را می‌رسانیم و قطعا جواب درست را دریافت خواهیم کرد، در غیر این‌صورت اگر پاسخ درست را دریافت نکنیم شخص با دیدن چهره ما یا با سؤالات مکرر ما متوجه می‌شود که جواب درستی نداده است و تلاش می‌کند پاسخ مطلوب‌تری به ما بدهد.

افرادی که به جملات فلسفی علاقه‌مندند


هستند افرادی که همیشه یک بیت شعر یا جملاتی فلسفی در آستین خود دارند و برای هر پیامک عادی که از افراد می‌گیرند از آنها استفاده می‌کنند، اینها تلاش می‌کنند متفاوت باشند، خودنمایی کنند، این اتفاق بد نیست که جملات تاثیرگذار بگوییم اما ادامه دادن این نوع پاسخ‌ها باعث از بین رفتن اثر این جملات می‌شود زیرا گیرنده آن پیام دیگر برایش عادی می‌شود و به عمق جملات فکر نخواهد کرد. معمولا گیرنده این پیام‌ها از این نوع پیام‌ها خوشحال می‌شوند اما بعد از مدتی خسته‌کننده خواهد بود.



چه کسانی با پیامک راحت‌تر حرف می‌زنند؟



افرادی که از موقعیت فرار می‌کنند با پیامک صحبت کردن را ترجیح می‌دهند، این نوع افراد با ارتباط برقرار کردن مشکل دارند، از برخورد با اطرافیان و عکس‌العمل آنها وحشت دارند و معمولا خود را پشت پیامک‌های‌شان پنهان می‌کنند. اما برخی افراد به آدم‌ها اجازه صحبت کردن نمی‌دهند و اطرافیان خود را مجبور می‌کنند تا بعد از خداحافظی با آنها حرف خود را با پیامک به آنها بگویند تا شاید به این روش توجه آن شخص را جلب کنند که در این‌صورت به مرور روابط این افراد فقط در پیامک‌ها خلاصه خواهد شد.


شخصیت‌شناسی مخفف‌نویس‌ها


دنیای ما دنیای سرعت است و معمولا این افراد عجول هستند که سعی می‌کنند با این روش سریع‌تر پاسخ دهند و سریع‌تر پاسخ خود را بگیرند، برخی دیگر تنبل‌ها هستند که مخفف می‌نویسند آنها با بی‌حوصلگی تمام پاسخ می‌دهند، مقتصد‌ها هم مخفف می‌نویسند. آنها تمام سعی خود را می‌کنند تا با استفاده از کمترین کاراکترها پاسخ پیامک‌ها را بدهند تا کمترین هزینه را پرداخت کنند، اما این اشتباهات املایی به مرور در صحبت‌های محاوره‌ای آنها در زندگی تاثیر می‌گذارد و به مرور عادت می‌کنند تا مخفف و بریده صحبت کنند. البته اینها دلیل نمی‌شود که اگر شخصی وقتی برای پیامک نمی‌گذارد صرفا در رفتار حضوری هم همان‌طور باشد. هستند افرادی که پیامک نمی‌دهند اما بسیار فن بیان بالایی دارند و خوب صحبت می‌کنند.

کسانی که اصلا جواب نمی‌دهند


این‌گونه افراد اتفاقا بسیار انسان‌های ارتباطی دیداری و گفتاری هستند، این افراد ترجیح می‌دهند در ارتباطات خود با اشخاص رودررو باشند چون دیدار برای‌شان مهم‌تر است و به دنبال ارتباط چشمی هستند تا کلامی و به لحاظ علمی این افراد قسمتی از مغزشان فعال است که در نتیجه این نوع ارتباط را بیشتر می‌پسندند.


send to allنکن


یکی از اشتباهات رایج افراد فرستادن یک پیامک واحد برای تعداد افراد زیاد است. این نوع افراد دید اجتماعی مناسبی ندارند زیرا افراد در اجتماع جایگاه‌های متفاوتی دارند و ممکن است هر کدام از این افراد از آن پیامک برداشت خود را داشته باشند و برای برخی خوشایند باشد و لذت ببرند و لی برخی دیگر دچار سوءتفاهم شوند و باعث به هم خوردن دوستی‌ها شود، این نوع افراد خیلی به روابط توجه نمی‌کنند و احساس می‌کنند با این کار می‌توانند این حس را پنهان کنند و می‌خواهند افراد را از سر خود باز کنند و با خود می‌گویند حتما با این کار دیگر کسی از من گلایه نخواهد کرد که چرا پیامک نمی‌دهم.


پیامک را ترجیح می‌دهید یا زنگ زدن ؟


پیامک به عنوان یک ارتباط گرم و صمیمی شناخته نمی‌شود و معمولا انسان‌ها در این نوع ارتباط به خاطر درست نرساندن منظور خود معمولا دچار سوءتفاهم می‌شوند، ما ترجیح می‌دهیم مخاطب‌مان به عمق حرف و احساس ما پی ببرد اما از آنجایی که 80درصد رساندن مطلب زبان بدن و کلام است و وقتی با پیامک ارتباط برقرار می‌شود، مقدار بیشتری از احتمال درست فهماندن مطلب را از دست می‌دهیم، وقتی شخصی می‌گوید «پیامک نده تماس می‌گیرم» یا «بیا حضوری صحبت کنیم» مشخص است که خواهان، روابط صمیمی‌تر و نزدیک‌تر را ترجیح می‌دهد.پیامک‌های خیلی گرم و صمیمی هم فقط در یک یا دو بار اول شاید بتواند تاثیرگذار باشد، با گذشت زمان این امر عادی می‌شود و دیگر نمی‌تواند احساسش را به درستی برساند.

نیازی به معجزه برای تغییر زندگی نیست !

مسئله ای که به آن بی توجه هستید، بی هدفی و بی برنامه بودن تان برای آینده است. اگر برادرهایتان ازدواج کنند و به هر دلیل نتوانند دیگر با شما زندگی کنند، آن وقت تکلیف زندگی شما چه می شود؟ منطقی این است که اگر گزینه مناسبی دارید ازدواج کنید، چرا که با ازدواج بسیاری از نیازهای عاطفی و مالی شما تامین می شود و شاید دغدغه و نگرانی کمتری درباره آینده نامعلوم خود داشته باشید. اما شایان ذکر است که قرار هم نیست چون شرایط تان این گونه است به ازدواج با هر کسی تن دهید!

اگر هم فعلا شرایط ازدواج ندارید، بهتر است به توانمند سازی خود فکر کنید، چون شرایط همیشه همین گونه نمی ماند. بهتر است این گونه فکر کنید که اگر در 60 سالگی به گذشته خود نگاه کنید، دوست دارید خود را چطور ببینید؟ به عبارتی اگر قرار باشد در سنین پیری از گذران عمر خود رضایت داشته باشید، به نظرتان چه کارهایی باید بکنید و از چه کارهایی دست بکشید؟ آیا با کارهایی که الان می کنید به آن نتیجه دلخواه می رسید؟ اگر به دقت به این سوالات جواب بدهید متوجه می شوید که شاید منتظر یک اتفاق یا یک معجزه در زندگیتان هستید که همه چیز عوض شود، ولی تا شما نخواهید چیزی تغییر نمی کند. می توان خوش بینانه هم به این قضیه نگاه کرد که چه خوب است که شما برادرهایی دارید که در صورتی که شکست بخورید، می توانند از شما حمایت کنند.
گم گشتگی؛ مشکل اصلی شما
بنابراین شاید همه مشکل، گیر دادن آن ها نباشد، یا شاید حتی نبودن پدر و مادرتان نیز مشکل اصلی شما به معنای واقعی نیست. مشکل، گم گشتگی و بی هدفی خودتان در زندگی است. ساده ترین پیامد و نتیجه بی هدفی نیز، افسردگی است. سعی کنید هدفی برای زندگی خود بیابید. به عنوان راهکارهای ساده و شاید بسیار سطحی، می توان گفت بهتر است بیشتر مطالعه کنید، شاید خواندن یک کتاب مسیر زندگی شما را تغییر دهد. در گروه هایی که طرز فکرشان با شما نزدیک تر است، شرکت کنید، مثل گروه های کتاب خوانی، شعر، موسیقی و شرکت در جلسات و گروه های روان درمانی نیز که توسط متخصصان روان شناسی برگزار می شود، می تواند کمک بزرگی به شما بکند. نکته دیگر این که حتما خود را به کاری مشغول کنید، مهم نیست که این کار در آغاز، ایده آل شما هست یا نه ، سعی کنید کار کردن را یاد بگیرید چرا که کار کردن، به انسان حس کفایت می دهد و حس کفایت، مسکن افسردگی است.

دختــری کــه درمــانـــدگــی را پـــس زد!

همه می دانند که ضربه های روانی در اوایل کودکی زمینه ساز اندوه و درماندگی میشوند!

مثال زیر را در نظر بگیرید:

" دختری معمولی و غیر جذاب که مادرش دو برادر کوچکترش را به او ترجیح میداد،

مادرش دایم او را آزار میداد و در او احساس شرم و غریبه بودن ایجاد میکرد.

وقتی بچه بود پدرش خانه را ترک میکند و در نه سالگی مادرش می میرد و او را به دست مادر بزرگش میسپارد.

مادربزرگش نیز او را از دیگر بچه ها دور میکرد. او اکثر دوران کودکی اش را در محرومیت بسر برده بود.

او که خیلی تنها بود تنها سرگرمی اش کتاب خواندن، غرق شدن در رویاها، و قدم زدن بود."

ظاهرا این دختر باید مظهر درماندگی و مشکلات هیجانی باشد یا احتمالا از لحاظ اجتماعی یک وصله ناجور شود.

اما نویسنده (وایت) از روی شیطنت سوال میکند، او کیست؟!

او کسی نیست جز "الینور روزولت" که به گفته وایت قهرمان فقرا و محرومان بود؛

کسی که در نهایت رییس کمیته ای میشود که بیانیه حقوق ملل متحد را تنظیم میکند!

( مطلب انتخابی از کتاب روانشناسی فیرس )

..........

این متن رو برای کسایی قرار دادم که مشکلاتشون رو به گردن دیگران میندازند.

و مدام به جای تلاش کردن، محدودیت ها و مشکلاتشون رو بازگویی میکنن و خودشون رو توجیه میکنند

که خانواده ام نذاشت، اجتماع تحقیرم کرد، کسی دوستم نداشت و ...

دوستان شما هم موافقید اگه کسی خودش اراده کنه میتونه تمام مشکلات رو حل کنه و از بدترین ها بهترین ها رو بسازه ؟؟؟