همه می دانند که ضربه های روانی در اوایل کودکی زمینه ساز اندوه و درماندگی میشوند!

مثال زیر را در نظر بگیرید:

" دختری معمولی و غیر جذاب که مادرش دو برادر کوچکترش را به او ترجیح میداد،

مادرش دایم او را آزار میداد و در او احساس شرم و غریبه بودن ایجاد میکرد.

وقتی بچه بود پدرش خانه را ترک میکند و در نه سالگی مادرش می میرد و او را به دست مادر بزرگش میسپارد.

مادربزرگش نیز او را از دیگر بچه ها دور میکرد. او اکثر دوران کودکی اش را در محرومیت بسر برده بود.

او که خیلی تنها بود تنها سرگرمی اش کتاب خواندن، غرق شدن در رویاها، و قدم زدن بود."

ظاهرا این دختر باید مظهر درماندگی و مشکلات هیجانی باشد یا احتمالا از لحاظ اجتماعی یک وصله ناجور شود.

اما نویسنده (وایت) از روی شیطنت سوال میکند، او کیست؟!

او کسی نیست جز "الینور روزولت" که به گفته وایت قهرمان فقرا و محرومان بود؛

کسی که در نهایت رییس کمیته ای میشود که بیانیه حقوق ملل متحد را تنظیم میکند!

( مطلب انتخابی از کتاب روانشناسی فیرس )

..........

این متن رو برای کسایی قرار دادم که مشکلاتشون رو به گردن دیگران میندازند.

و مدام به جای تلاش کردن، محدودیت ها و مشکلاتشون رو بازگویی میکنن و خودشون رو توجیه میکنند

که خانواده ام نذاشت، اجتماع تحقیرم کرد، کسی دوستم نداشت و ...

دوستان شما هم موافقید اگه کسی خودش اراده کنه میتونه تمام مشکلات رو حل کنه و از بدترین ها بهترین ها رو بسازه ؟؟؟