ﺗﻮ ﭘﺎﺭﮎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﺗﻮ ﮔﻮﺷﯽ ﻓﻴﺲ ﺑﻮﮐﻤﻮ ﭼﮏ ﻣﻴﮑﺮﺩﻡ
ﻳﻪ ﺩﺧﺘﺮ ۵-۶ ﺳﺎﻟﻪ ﺍﻣﺪ ﮔﻔﺖ ﻋﻤﻮ ﻳﻪ ﺍﺩﺍﻣﺲ ﻣﻴﺨﺮﯼ ؟
ﮔﻔﺘﻢ ﻫﻤﺮﺍﻡ ﭘﻮﻝ ﮐﻤﻪ ﻭﻟﯽ ﻣﻴﺨﺎﯼ ﺑﺸﻴﻦ ﮐﻨﺎﺭﻡ ﺍﻻﻥ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﻣﻴﺎﺩ ﻣﻴﺨﺮﻡ …
ﮔﻔﺖ ﺑﺎﺷﻪ ﻧﺸﺴﺖ
ﺑﻌﺪ ﻣﺪﺗﻲ ﮔﻔﺖ : ﻋﻤﻮ ﺩﺍﺭﯼ ﭼﻴﮑﺎﺭ ﻣﻴﮑﻨﯽ
ﮔﻔﺘﻢ ﺗﻮ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﻣﻴﮕﺮﺩﻡ
ﮔﻔﺖ ﺍﻭﻥ ﺩﻳﮕﻪ ﭼﻴﻪ ﻋﻤﻮ
ﺧﻮﺍﺳﺘﻢ ﺟﻮﺍﺑﯽ ﺑﺪﻡ ﮐﻪ ﻗﺎﺑﻞ ﺩﺭﮎ ﻳﻪ ﺑﭽﻪ ﯼ ۵ ۶ ﺳﺎﻟﻪ ﺷﻪ
ﮔﻔﺘﻢ ﻋﻤﻮ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﺟﺎﻳﻪ ﮐﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﯽ ﭼﻴﺰﯼ ﻟﻤﺲ ﮐﻨﯽ ﻭﻟﯽ ﺗﻤﺎﻡ ﺭﻭﻳﺎﻫﺎﺗﻮ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻣﻴﺴﺎﺯﯼ
ﮔﻔﺖ ﻋﻤﻮ ﻓﻀﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﻳﻮ ﺩﻭﺱ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻨﻢ ﺯﻳﺎﺩ ﻣﻴﺮﻡ
ﮔﻔﺘﻢ ﻣﮕﻪ ﺍﻳﻨﺘﺮﻧﺖ ﺩﺍﺭﯼ
ﮔﻔﺖ ﻧﻪ ﻋﻤﻮ
ﺑﺎﺑﺎﻡ ﺯﻧﺪﺍﻧﻪ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻢ ﻟﻤﺴﺶ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ
ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺻﺒﺢ ﺳﺎﻋﺖ ۶ ﻣﻴﺮﻩ ﺳﺮﻩ ﮐﺎﺭ ﺷﺐ ﺳﺎﻋﺖ ۱۰ ﻣﻴﺎﺩ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻣﻴﺨﺎﺑﻢ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻢ ﺑﺒﻴﻨﻤﺶ ﻭﻟﯽ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ
ﻭﻗﺘﯽ ﺩﺍﺩﺍﺷﯽ ﮔﺮﻳﻪ ﻣﻴﮑﻨﻪ ﻧﻮﻥ ﻣﻴﺮﻳﺰﻳﻢ ﺗﻮ ﺍﺏ ﻓﮏ ﻣﻴﮑﻨﻴﻢ ﺳﻮﭘﻪ ﺗﺎﺣﺎﻻ ﺳﻮﭖ ﻧﺨﻮﺭﺩﻡ ﻭﻟﯽ ﺩﻭﺳﺶ ﺩﺍﺭﻡ
ﺻﺒﺢ ﺧﻮﺍﻫﺮﻡ ﻣﻴﺮﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﭼﻮﻥ ﭘﻮﻝ ﻧﺪﺍﺭﻳﻢ ﻣﻴﮕﻦ ﺗﻦ ﻓﺮﻭﺷﯽ ﻣﻴﮑﻨﻪ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﻴﻔﻬﻤﻢ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﻴﺎﺩ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻨﺶ ﺳﺮ ﺟﺎﺷﻪ
ﻣﻦ ﺩﻭﺱ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭﺱ ﺑﺨﻮﻧﻢ ﺩﮐﺘﺮ ﺑﺸﻢ ﻭﻟﯽ ﻧﻤﻴﺘﻮﻧﻢ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺑﺮﻡ ﺑﺎﻳﺪ ﮐﺎﺭ ﮐﻨﻢ
ﻣﮕﻪ ﺍﻳﻦ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﻧﻴﺴﺖ ﻋﻤﻮ
ﺍﺷﮑﺎﻣﻮ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩﻡ
ﻧﺘﻮﻧﺴﺘﻢ ﭼﻴﺰﯼ ﺑﮕﻢ .
ﻓﻘﻂ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﺭﻩ ﻋﻤﻮ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﺗﻮ ﻣﺠﺎﺯﯼ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺩﻧﻴﺎﯼ ﻣﻨﻪ
منبع :
..::: موفقیت برای شما :::..
از همین امروز ، وقتی بچه هایمان به مدرسه می روند ،به ایشان می گوییم :
عزیزم ! من نمی خواهم تو بهترین باشی ، فقط می خواهم تو خوشحال و خوشبخت باشی .
اصلا مهم نیست که همیشه نمره ی ۲۰ بگیری ،جای ۲۰ می توانی ۱۶ بگیری اما از دوران مدرسه و کودکیت لذت ببر.
عزیزم :از “ترین” پرهیز کن ، چرا که خوشبختی جایی هست که خودت را با کسی مقایسه نکنی.
حتی نخواه خوشبخت ترین باشی .
بخواه که خوشبخت باشی و برای این خواستت تلاش کن.همین.
یادمان هست که از وقتی به دنبال پسوند “ترین” رفتیم، خوشبختی از ما گریخت. از ۱۹/۷۵ لذت نبردیم چون یکی ۲۰ شده بود.
از رانندگی با پرایدو … لذت نبردیم چون ماشین های مدل بالاتری در خیابان ، در حال خود نمایی بود.
از بودن کنار عشقمان لذت نبردیم چون مدرک تحصیلی و پول توی جیب او ، کمتر از بسیاری دیگر بود.
همچنین ، از خانه مان ، از شغلمان ، از درآمدمان ، از خانواده و دوستانمان و….
می خوام بگو یم تحت تاثیر آموزه های غلط ، بسیاری از ما فقط به
“بهترین،بیشترین و بالاترین” چسبیدیم ، در نتیجه تبدیل به انسان هایی
افسرده و همیشه نالان شدیم.
شاید لازم است یا بهتر بگویم وقت ان است که در آموزه های غلط تجدید نظر
کنیم و تغییر جهت بد هیم ، تا حداقل اجازه ندهیم که نحسیِ “ترین” دامن بچه
هایمان رو بگیرد