چند نکته مهم برای غلبه بر خشم

1) خود را دوست داشته باشید تا هرگز گرفتار خشم‌های مخرب نخواهید شد.
۲ ) خود را از شر توقعاتی که از دیگران دارید نجات دهید.
۳ ) رفتارهای خشم برانگیز را بررسی کنید و راهی صحیح برای ابراز احساسات خود بیابید.
۴ ) در هنگام عصبانیت سعی کنید پیش کسی بروید که برای او احترام خاصی قایل هستید و او را دوست دارید.
۵ ) لحظات عصبانیت خود را با قید زمان و مکان و واقعه‌ای که باعث عصبانیت شما شده یادداشت کنید.
۶) از شخصی که دوستش دارید بخواهید تا هنگام عصبانیت‌، به شما با گفتار یا اشاره‌های توافق شده‌، هشدار دهد.
۷ ) پس از بروز خشم اعلام کنید که خطا کرده‌اید.
۸ ) یاد بگیرید که اگر چیزی را دوست ندارید. اما از آن عصبانی هم نشوید.
۹ ) یاد بگیرید که هر کس حق دارد چیزی باشد که خودش انتخاب کرده‌.
۱۰) ادای عصبانیت را در آورید.
۱۱) عصبانیت خود را به تعویق اندازید.
۱۲) در لحظه خشم‌، از افکار خود آگاهی پیدا کنید.
۱۳) شوخ طبعی را در خود پرورش دهید.
۱۴) زمان حال خود را با خشم و عصبانیت به هدر ندهید.
۱۵) زندگی را سخت نگیرید.
۱۶) خود را ارزشمند بدانید و اجازه ندهید دیگران اختیار شما را در دست بگیرند.
۱۷) یاد بگیرید تا اعمال و عقاید دیگران شما را پریشان و آشفته نسازد.
۱۸) به خاطر داشته باشید که دیگران حق دارند با آن چه دلخواه شماست همراه نباشند.
۱۹) به یاد داشته باشید که دیگران نمی‌توانند همیشه به میل شما رفتار کنند.
۲۰) اگر فکر می‌کنید که با بلندتر کردن صدایتان طرف مقابل ساکت می‌شود. بیاموزید تا احساس خود را به او نشان دهید، اما کاری نکنید که عصبانی شود.
۲۱) یاد بگیرید که در برابر یأس و ناکامی به شکل تازه‌ای از خود واکنش نشان دهید.
۲۲) خشم خود را به نحوی که آثار مخرب نداشته باشد، ابراز کنید.
۲۳) بیاموزید که دنیا هرگز آن طور که شما می‌خواهید، نخواهد بود.

عصبانیت و کنترل و برخورد با آن

تازگی‌ها احساس می‌کنم که خیلی زودرنج و بدخلق شده‌ام. با کوچک‌ترین رفتاری از طرف دیگران عصبانی می‌شوم. خودم نیز می‌دانم رفتارم اشتباه است و به همین دلیل چند ساعت بعد احساس بدی دارم. شما هنگام عصبانیت چگونه خود را آرام می‌کنید؟
عصبانیت احساسی مخرب است و آرامش فکری را از ما می‌گیرد. عصبانیت با احساس پریشانی ما را رها می‌سازد و اغلب میراث افسردگی و پشیمانی از خود به جا می‌گذارد. در مواقع عصبانیت، احساس دستپاچگی به ما دست می‌دهد و به نظر می‌رسد قدرت متوقف ساختن آن از ما سلب شده است.
۱) نکته اول اینکه، ما احساس می‌کنیم عصبانیت چیز بدی است. اگر ما واقع‌بینانه در پی کنترل آن باشیم، این امر غیرممکن نخواهد بود. اگر احساس کنیم عصبانیت چیز خوبی است (موضوعی توجیه‌پذیر)، امری عادی به نظر خواهد آمد. «سری چین‌موی» درباره آثار مضر عصبانیت می‌نویسد: «عصبانیت مانع بزرگی است. آثار پس از عصبانیت عبارت است از یأس و افسردگی. ما باید عصبانیت را شبیه سارقی فرض کنیم که ماهیت و طبیعت آن دزدی است. عشق و محبتی که درون ماست مانند گنجینه‌ای گرانبهاست. اگر اجازه دهیم که این سارق (عصبانیت) به درون ما نفوذ کند، به سرعت گنجینه‌مان را به سرقت خواهد برد.»
۲) نکته دوم آنکه، ما باید این احساس را داشته باشیم که عصبانیت بخشی ذاتی از خود ما نیست بلکه چیزی است در اطراف ما که اجازه ورود آن را به درون‌مان می‌دهیم. اگر ما برای لحظه‌ای به عقب برگردیم، می‌توانیم مشاهده کنیم که عصبانیت بخشی از طبیعت و هویت ما نیست.
۳) نکته سوم آنکه، این نکته مهم است که به یاد آوریم زمانی که عصبانی می‌شویم، به آنچه خواهان آن هستیم، دست نمی‌یابیم. اگر از شخصی عصبانی شویم، حتی اگر این عصبانیت توجیه‌پذیر باشد، شخص مقابل به احتمال قوی واکنش دفاعی از خود نشان می‌دهد. اما ممکن است با مهربانی پاسخ دهد و سپس وضعیت به حالت عادی برگردد. برای مثال، اگر در خرید از یک مغازه به طرز نادرستی درگیر عصبانیت نشویم و نظرمان را به روش مودبانه و قابل قبولی بیان کنیم، در آن صورت مغازه‌دار وادار می‌شود پاسخ منطقی به ما بدهد. اگر ما به‌طرز خیلی عصبی به مسایل واکنش نشان دهیم، در این صورت اغلب مردم مایل نخواهند بود با چنین شرایطی، درست برخورد کنند. آنان احتمالا به دنبال واکنش‌های محبت‌آمیز هستند. مساله فوق شبیه مانعی میان خودمان و شخص دیگر است.
۴) نکته چهارم اینکه، اگر ما احساس می‌کنیم که عصبانی خواهیم شد، اولین چیزی که باید انجام دهیم، این است که سریع واکنش نشان ندهیم. کلمات قدرت فوق‌العاده‌ای دارند. اگر ما با عصبانیت صحبت کنیم، بعدها به آسانی پشیمان خواهیم شد. در این هنگام بهتر است سعی کنیم آرام نفس بکشیم. رییس جمهور آمریکا توماس جفرسون می‌گفت: «وقتی عصبانی هستید، پیش از صحبت کردن تا ۱۰ بشمارید و اگر خیلی عصبانی هستید، تا ۱۰۰ بشمارید.» این نصیحت عاقلانه‌ای است زیرا اغلب تا ‌آن زمان (اگر تا ۱۰۰ بشماریم) عصبانیت فروکش کرده است و ما قادر خواهیم بود شرایط را روشن‌تر ببینیم. به آرامی نفس کشیدن تاثیر قوی بر افکارمان دارد. ذهن ما را آرام می‌کند و بدین وسیله هیجان‌مان کاهش می‌یابد.
۵) نکته آخر اینکه که باید سعی کنیم، آرامش درونی‌مان را استمرار بخشیم. اگر ما تمرکز و یا تمرینات تنفسی داشته باشیم، می‌توانیم آرامش را بر بدن خویش حاکم سازیم. از طریق تمرکز می‌توانیم یاد بگیریم روی افکار و ذهن‌مان کنترل داشته باشیم و دریابیم که ماهیت درونی‌مان به دنبال آرامش است. افکار عصبانی، مانند موج‌های دریا هستند. آنها زودگذرند و بخشی از شخصیت و هویت واقعی‌مان نیستند. پس اگر ما به آرامش درونی دست یابیم، قادر خواهیم بود از هیجاناتی مانند عصبانیت دور بمانیم.

از آثار مثبت خندیدن چه می دانید ؟

خنده پدیده‌ای است که در اغلب موارد برای ابراز شادمانی و لذت به کار می‌رود و یک توانایی است که در بین موجودات زنده فقط انسان دارای آن است . انسان با توانایی خندیدن به دنیا می‌آید و بدون هیچ آموزشی از همان آغاز می‌تواند بخندد .
از دیدگاه روانشناسی خنده و اکنشی است که برای تخلیه هیجانات به کار می‌رود در واقع از طریق خندیدن انرژی ذخیره شده ناشی از شرایط مختلف مثل کنترل محیط ، کنترل ذهن فرد و حوادث زندگی از ذهن و بدن تخلیه می‌شود و به همین دلیل معمولاً پس از مدتی خندیدن احساس آرامش زیادی به فرد دست می‌دهد .
تحقیقات علمی نشان می‌دهد درحالی که افسردگی به دستگاه ایمنی بدن در برابر بیماری‌ها آسیب می‌رساند ، خنده با کاهش کورتیزول ، افزایش هموگلوبین ، افزایش فعالیت‌ سلول‌های کاهنده درد و افزایش سیتوکنین دستگاه ایمنی را تقویت می‌کند . وقتی شخصی می‌خندد وجودش از احساساتی مثل آسودگی ، گرما ، رهایی و سرحالی آکنده می‌شود و اینها همان احساساتی هستند که دربردارنده مفهوم کلی سلامتند .خنده یکی از مهم‌ترین ورزشهاست . هیچ ورزشی نمی‌تواند مثل خنده بیشتر عضلات بدن را به جنبش درآورد یک دقیقه خندیدن برابر با چهل مرتبه نفس عمیق کشیدن است . همچنین روزانه ۱۵ دقیقه خندیدن بخش زیادی از منافع حاصل از پیاده‌روی صبحگاهی را دربردارد . خنده با کاهش و زدودن احساسات منفی نقش مهمی در پیشگیری از حملات قبلی دارد و نوعی ماساژ قوی برای قلب است .
بدن ما به طور طبیعی مجهز به مواد شیمیایی ضد دردی است که در صورت لزوم برای تخفیف درد از مغز آزاد می‌شود و اندروفین نام دارد خندیدن باعث افزایش ترشح این مواد می‌شود . از آنجا که اشتغال ذهنی و اضطراب از موانع مهم یادگیری به شمار می‌رود ، از این رو خندیدن در ابتدای مطالعه باعث ایجاد آرامش فکری می‌شود و فرآیند یادگیری را آسان می‌کند .

افزایش آستانه تحمل

عصبانیت چیست؟ چه موقع عصبی می‌شویم؟ راههای پیشگیری و یا حداقل کنترل زمان عصبیت چه می‌باشد؟ چگونه آستانه تحمل خود را در برابر مشکلات و گرفتاری‌ها بالا ببریم؟
در جامعه ، گاهی شاهد مشاجره‌ها و درگیری‌هایی در سطح شهر هستیم که در مواقعی منجر به برخوردهای فیزیکی نیز می‌شود. این برخوردها به دلیل آن است که دو طرف درگیر نزاع و مشاجره، اطلاع دقیق و صحیحی از طرز رفتار و فن بیان ندارند. به عبارتی می‌توان گفت هنر عذرخواهی را نمی‌دانند که باعث می‌شود یک برخورد ساده و کوچک به یک جنجال بزرگ منجر شود و در نهایت معلوم نیست به کجا می‌انجامد و بر سر آنها چه می‌آید. مسائلی نیز از قبیل ترافیک، گرمی هوا، آلودگی صوتی، ازدحام و فشردگی بیش از حد جمعیت و صرف وقت فراوان برای رسیدن به محل کار و زندگی بر این تنش روحی می‌افزاید. هنگامی که از رفتار و حرفهای طرف مقابلتان ناراحت می‌شوید، صبر و تحملتان تمام می‌شود و می‌خواهید با عصبانیت ، هرچه در دلتان است به او بگویید؛ اما دست نگه دارید و این کار را انجام ندهید. فقط از شماره یک تا ۱۰ بشمارید خواهید دید که دیگر صبر و تحملی که می‌خواست به جوش آید، آرام می‌شود و با خونسردی با طرف مقابلتان برخورد می‌کنید و کار را از این که هست خرابتر نخواهید کرد. در ادامه چند توصیه که با به‌کارگیری آنها بتوانیم بر عصبانیت خود غلبه کنیم ارائه می‌شود:
۱) هنگام سخن گفتن همیشه تبسمی بر لب داشته باشیم. تبسم خرجی ندارد اما سود بسیاری دارد.
۲) در بحث‌ها هیچ وقت طرف خود را با کلمه “تو”‌مورد خطاب قرار ندهید. نام هر کس برای او مطبوع‌ترین و مهمترین کلمات قاموس بشری است.
۳) در مشاجره‌ها اجازه دهید طرف شما در کمال آزادی حرف خود را بزند و هرچه در دل دارد بر زبان بیاورد.
۴) در مشاجره‌ و بحث‌ها هیچ وقت به طرف مقابل خود نگویید به بیراهه می‌رود و اشتباه فکر می‌کند. عقاید طرف خود را محترم بشمارید.
اگر احساس کردید طرف بحث شما اشتباه می‌کند راه عاقلانه این است که بگویید حق با شماست، من هم اول مانند شما فکر می‌کردم تا اینکه به اشتباهم پی بردم یا حق با شماست من متوجه مقصود شده‌ام اگر به جای شما بودم شاید همین کار را می‌کردم.
۵) ایده و فکری را که می‌خواهید منتقل کنید به طرف غیرمستقیم باشد، بگذارید طرف شما خودش نتیجه‌گیری کند. به او حق انتخاب بدهید.
۶) هر وقت می‌خواهید بحث وصحبت کنید، متوجه باشید در آغاز کلام مسائلی را پیش نیاورید که مورد اختلاف شماست. برعکس سعی کنید مسائلی را بیشتر محل توجه قرار دهید که در آن موافقت طرفین حاصل است و به طرف خود القا کنید که شما و او به جانب یک مقصد رهسپارید و فقط تفاوت شما در وسایل رسیدن به مقصود است.
۷) با ملایمت و نرمی سخن بگویید، زیرا سخن گفتن با صدای بلند باعث می‌شود طرف مقابل شما حالت دفاعی به خود بگیرد و در صدد مقابله برآید.
۸) سعی کنید پیش از اینکه طرف شما اشتباهاتتان را گوشزد کند، شما پیشدستی کرده تا طرف شما حالت محبت‌آمیز به خود بگیرد و از اشتباه شما درگذرد.
۹) بهترین راه غلب بر بحث و جدل وارد نشدن به آن است. تا آنجا که می‌توانید از وارد شدن به بحث و جدل دوری کنید. چنان بگریزید مانند اینکه از مار سمی خطرناکی فرار می‌کنید.
۱۰) در آخرشمارش از عدد یک تا ۱۰ را فراموش نکنید.

مشکلات روانی زنان

از زمانی که فعالیت زنان در عرصه‌های مختلف سازندگی آغاز شد و زنان هم به نوعی گوشه‌ای از چرخ گردان اقتصاد را در دست گرفتند و خود را همانند مردان استوار و قدرتمند دانستند دچار آسیب‌های روانی از جمله افسردگی شدند که به یقین می‌توان گفت، افسردگی در زنان دو یا سه برابر مردان است که آمارهای ارائه شده از بیمارستان‌های روان درمانی گویای این حقیقت هستند.بیشترین میزان آسیب روانی زمانی بر زنان وارد می‌شود که بیش از تحمل و طاقت جسمی و روانی آنان از آنها توقع و انتظار داشته باشند. افسردگی و اضطراب در این سخنان اگر چه عمومی است و زن و مرد را شامل می‌شود اما در زنان موقعیتی حساس‌تر دارد.
گفتنی است که بیماری‌های روانی یا هنجار‌های شخصیتی از نظر شدت و ضعف به دو دسته نروزها و پسیکوزها تقسیم می‌شوند که نروز عبارت است از یک اختلال روانی که عملکردهای اصلی شخصیت را در بر نمی‌گیرد و فرد نسبت به آن اختلال آگاهی دارد که اضطراب، وسواس، هیستری و ترس‌های مرضی از انواع رایج و شناخته شده نروزها هستند. در یک نگاه کلی افسردگی، اضطراب و وسواس از انواع بسیار مهم اختلال‌های روانی هستند که به علت غلبه بروز حالات افسردگی در زنان، افسردگی را به عنوان آسیب‌های روانی می‌شناسیم.
اما تفاوت نروز و پسیکوز بر درجه آگاهی شخص از حالات خود مبتنی است. در این نوع اختلال روانی ارتباط بیمار با واقعیت قطع می‌شود و با انسان‌های دیگر نیز نمی‌تواند ارتباط مناسب داشته باشد و به علت شدت این بیماری و ناسازگاری اجتماعی بیمار باید بستری شود زیرا آنها برای خود دنیایی می‌سازند که در آن قدرت مطلق دارند. پسیکوزهای مهم از نظر روانشناسان عبارتند از: اسکیزوفرنی (خود فراموشی) که به از خودبیگانگی بیمار تعبیر می‌شود و عملاً نمی‌توان با این بیمار ارتباط برقرار کرد همچنین مانیک _ دپرسیون که از بیماری‌های ادواری به شمار می‌آید. در دوره مانیک بیمار کاملاً سرخوش، سرحال و برانگیخته است و به طور دائم شوخی می‌کند و در دوره دپرسیون کاملاً افسرده، بی‌حال، بی‌علاقه به همه چیز و در خود فرو رفته است.