مشاوره ازدواج و خانواده کودک و نوجوان
سایت تخصصی مشاوره روانشناسی و روانپزشکی با هزاران مطلب مفیدو آموزنده
مشاوره ازدواج و خانواده کودک و نوجوان
سایت تخصصی مشاوره روانشناسی و روانپزشکی با هزاران مطلب مفیدو آموزندهراه حل های پیشنهادی برای پیشگیری از بدزبانی کودکان
فحش دادن در کودکان
امروزه بسیاری از والدین نگران بددهانی یا بدزبانی فرزندانشان هستند و از خود می پرسند که آنها این صحبت ها را چگونه یاد گرفته اند؟ چرا این اتفاق برای فرزند ما افتاده؟ آیا خودمان مقصر بوده‌ایم؟ جمعی از والدین می گویند، ما که این حرف های زشت را بر زبان نمی آوریم، پس چگونه فرزندمان چنین حرف هایی می زند؟! در نهایت نیز این سۆال برایشان مطرح است که چه باید کرد تا کودک فحش دادن ,این عادت ناپسند را ترک کند. در این نوشتار به علل اصلی بدزبانی و فحش دادن در کودکان و راه حل هایی برای رفع آن اشاره شده است.
علت‌های فحش دادن در کودکان
بسیاری از اعمال بچه‌ها از عملکرد والدین نشأت می گیرد. کودکان رفتارهای پدر و مادر را به طور ناخودآگاه درونی می کنند. رفتارهای درون فکنی شده جزو معیارهای نهادینه شده کودک قرار می گیرند و سپس او مطابق این معیارها عمل می کند؛ به این فرآیند همانند سازی می گویند. کودک والدین خود را به عنوان اولین الگوهای زندگی می پذیرد و چون به آنها عشق می ورزد و آنان را سمبل هایی قوی می داند، رفتار والدین برای او شاخص و الگو قرار می گیرد.
گاهی بین درون فکنی یک رفتار و بروز آن فاصله زمانی وجود دارد؛ برای مثال، کودک گفتاری ناپسند را ماهها قبل از زبان پدر یا مادر شنیده، اما برون ریزی آن امروز صورت می گیرد. این مدت به تشخیص کودک و شرایط او بستگی دارد که چه زمان، چگونه و در برابر چه کسی کلام زشت را به کار برد.
در بعضی خانواده‌ها، والدین با فرزندان خود بسیار خصمانه رفتار می کنند و در عین حال آنان را آزاد می گذارند. به این گروه از پدر و مادرها، والدین خصمانه آزاد گذارنده می گویند؛ آنها خود از حرف های زشت استفاده می کنند و فرزندان نیز آزادند که این گونه عبارات را به کار برند. یعنی هیچ اقدامی در جهت جلوگیری از این رفتار به عمل نمی آید؛ و یا از نظرتربیتی هیچ گونه تدبیری از طرف والدین برای ترک فحش دادن در بچه ها صورت نمی گیرد.
ذکر این نکته ضروری است که چه والدین حرف های زشت را به فرزند خود بگویند و چه در حضور او در برابر فرد دیگری این گونه گفتار را به کار ببرند، کودک ، آنها را می‌آموزد و به وقت نیاز بر زبان می‌آورد.
فحش دادن در کودکان و ارتباط آن با اطرافیان
از دیگر علت های یادگیری کلام زشت و فحش، ارتباط کودکان با دوستان و با بچه های دیگر است. بسیاری اوقات کودکان عامل فحش یا بدزبانی یکدیگرند. در مهد کودک ، مدرسه ، کوچه و هر جای دیگری که بچه ها فرصت بازی و به خصوص درگیری با هم را پیدا کنند، ممکن است این بدآموزی صورت بگیرد.
از دیگر عوامل بروز فحش یا بدزبانی در بچه‌ها ، به کارگیری کلام زشت به عنوان اعتراض است. کودک با بر زبان آوردن این گونه حرف ها اعتراض خود را نشان می‌دهد؛ این نوعی رفتار تلافی جویانه است که بعضی کودکان در پیش می گیرند. آنها احساس می کنند، فقط با ادای این گونه کلمات است که تخلیه می شوند و می توانند نارضایتی خود را نشان دهند.
فحش دادن در کودکان و ارتباط آن با خنده اطرافیان
گاهی که کودک خردسال برای اولین بار از کلمات زشت استفاده می کند، موجب خنده و مزاح اطرافیان می شود. این گونه برخورد از همان ابتدا برای او حکم تشویق به انجام این رفتار را خواهد داشت و به تدریج به آن عادت می کند.
در پاره‌ای از موارد نیز کودکان با بر زبان آوردن حرف های زشت می توانند به خواسته های خود برسند. بنابراین بدزبانی را راهی برای رسیدن به اهداف خود تلقی می کنند و در درازمدت جزو رفتار آنان خواهد شد.
راه حل‌های پیشنهادی برای جلوگیری از فحش دادن در کودکان
در این بخش برای کودکانی که فحش می دهند ، روشهای درمانی را مورد بحث قرار می دهیم، که معمولا این کودکان بسیار لجباز و خشن هستند:
** والدین باید به طور کلی ناسزاگویی را ترک کنند همچنین به کودک توضیح دهند که رفتار قبلی آن ها صحیح نبوده است.
** کنترل محیط و تعاملات کودک بسیار حائز اهمیت است باید با دور کردن کودک از محیط های ناسالم، دوستان و رفت و آمدهای مناسبی را نیز جایگزین کرد. مناسب تر است که والدین به طور ویژه از 2 سالگی یعنی زمانی که کودک تقلید کلامی رو به پیشرفتی را نشان می دهد به این نکته توجه داشته باشند.
** والدین با دقت بیشتری کارتون ها، فیلم ها و بازی های رایانه ای را برای کودکانشان انتخاب کنند.
** روش های سختگیرانه والدین، رفتارهای پرخاشگرانه به خصوص ناسزاگویی کودک را افزایش می دهد، تغییر شیوه های تعامل با کودک از تثبیت این رفتار جلوگیری می کند.
کودک
** در مقابل فحاشی کودک هیچ گونه واکنشی نشان ندهید و کاملا حرکات او را نادیده بگیرید تا حس کنترل کردن دیگران در او تقویت نشود.
** با شنیدن حرف های زشت کودک نخندید، بلکه با او صحبت کنید و برایش توضیح دهید هر روزی که حرف های ناپسند نزند یا درمهمانی ها این رفتار را نداشته باشد پاداش خواهد گرفت.
** باید در پی ایجاد کردن موقعیت هایی باشید که کودک احساس نشاط و دوست داشتنی بودن را تجربه کند. در چنین مواردی باید به درمان حالات افسرده وار او نیز بپردازیم. این حس را باید در تمامی تعاملات بگنجانید تا از افسردگی و اضطراب او بکاهید.
یک نکته قابل تامل در باب فحش دادن کودکان
چنان چه ناسزاگویی همراه با لجبازی یا تحرک بیش از حد باشد و کودک خشونت زیادی را نیز ابراز کند مراجعه به روان پزشک کودکان توصیه می شود زیرا ممکن است استفاده از الفاظ ناپسند تنها بخشی از یک مشکل عمده تر باشد.
چگونگی ارتباط با فرزند نوجوانتان را بدانید!
از مدرسه که می‌رسد کیفش را روی تختش پرتاب می‌کند و می‌رود سراغ یخچال؛ همین‌طور که طبقات یخچال را برانداز می‌کند و میوه گلچین می‌کند به جانم غر می‌زند که چرا ناهار چنین است و چنان نیست!بعد هم می رود داخل اتاق و می نشیند پای کامپیوترش، اگر همین یک ذره ترس از پدرش را نداشته باشد احتمالا شام و ناهار را هم پشت همان سیستم کذایی می خورد! کافی است تلفنش زنگ بزند، «چشِ مایی داداش! نوکرم به مولا! رخصت بدی خدمت می رسیم!» هر وقت که با این ادبیات خاص حرف می زند احساس می کنم، نکند آن طرف خطی، یک رفیق ناباب باشد و از سادگی فرزندم سوءاستفاده کند! نه کودک است که به زور قصه و بازی و قربان صدقه حرف گوش کند و نه آن قدر بزرگ شده که با خیال راحت بگذارم برای خودش هر کاری دوست دارد بکند. عجب حکایتی شده، این قصه نوجوانی!
سر هیچ و پوچ عصبانی می شود
لطفا داد نزنید، دشنام ندهید و روی فرزندتان اسم نگذارید:
یادتان باشد دشنام دادن و داد زدن، اوضاع را خراب تر می کند و اسم گذاشتن
روی فرزندتان، علاوه بر تحقیرکردن او سبب می شود تا سال ها این اسم و لقب
ناروا از ذهنش پاک نشود. هیچ کسی دوست ندارد او را به خاطر قد بلندش، لنگ
دراز بنامند یا به خاطر کمی اضافه وزن به او صفت چاقالو یا خیکی بدهند!
این صفات زخم زننده و تحقیرکننده هستند بخصوص برای نوجوانی که هنوز خودش
را هم خوب نمی شناسد.تهدید نکنید: وقتی تنور دعوایتان حسابی داغ شده، مراقب باشید او را تهدید نکنید، چرا که نه فرزندتان هنگام عصبانیت از این تهدیدها می ترسد و نه تصمیمات آنی در میانه جر و بحث، عملی می شود. چه بسا شما فرزندتان را تهدید به تنبیهاتی کنید که عملی هم نمی شود و این تهدید فقط اعتبار خودتان را کاهش دهد.
درگیری فیزیکی ممنوع: زخم تنبیهات بدنی هیچ گاه از روی روان فرزندان پاک نمی شود، هرگاه عصبانیت شما به حدی رسید که تصمیم گرفتید از زور استفاده کنید قبل از هرکاری به این فکر کنید که در این زورآزمایی شاید ظاهرا شما برنده شوید، اما تبعات بعدی تنبیه بدنی حتما پشیمانتان می کند.
به دنبال پیروزی نباشید: گاهی بهترین کار برای به دست گرفتن کنترل اوضاع، این است که اتاق را ترک کنید و خودتان را آرام کنید. قرار نیست تمام دعواها برنده و بازنده داشته باشد. شاید دیده باشید که هرگاه نوجوانتان را از انجام کاری منع می کنید او همان کار را برای مدت زمان کوتاهی ادامه می دهد و بعد رهایش می کند. هیچ وقت به دلیل این کار فکر کرده اید؟ نوجوان با ادامه دادن کارش و بعد قطع کردن آن می خواهد به شما بگوید این خودش است که انتخاب کرده کارش را ادامه دهد یا ادامه ندهد.
از کلمات «همیشه» و «هرگز» اجتناب کنید: مراقب قدرت این کلمات باشید. کلماتی که این گونه رفتار نوجوان را می سنجد، هیچ گاه نمی تواند جانب عدالت را رعایت کند. اگر او امروز حرف نسنجیده ای به زبان آورده در عوض در خیلی از ارتباطاتش عاقلانه عمل کرده، اگر از سر عصبانیت به او بگویید «تو همیشه نسنجیده حرف می زنی» یا «تو هیچ وقت اتاقت را مرتب نمی کنی» با یک قضاوت ناعادلانه، او را خشمگین تر می کنید.
اجازه دهید کمی عصبانیتش را تخلیه کند: پنج دقیقه تحمل کنید و فقط گوش شنوا باشید. بگذارید احساسات ناخوشایندش را بیان کند و دوباره به خونسردی برسد. خودتان خوب می دانید وقتی نوجوان عصبانی می شود پذیرای نصیحت های شما نیست، پس یک راه حل هم می تواند این باشد که برای مذاکرات صلح زمانی را مشخص کنید و با سکوتتان سبب آتش بسی هر چند موقتی شوید! و وقتی آتشفشان عصبانیتش خاموش شد، دلیل این رفتار پرخاشگرانه را جویا شوید.
رفیق ناباب دارد
دوستانش را بشناسید:
به جای این که مدام به این دوست و آن دوستش خرده بگیرید، سعی کنید آنها
را بشناسید و اول مطمئن شوید فلانی رفیق ناباب است. بعد از راه درستش
مسأله را حل کنید. برای این کار می توانید به بهانه های مختلف (که خودتان
خوب بلدید!) با والدین آنها ارتباط برقرار کنید؛ شناخت خانواده می تواند
به شما کمک زیادی کند، گاهی هم به بهانه جشن تولد یا درس خواندن های شب
امتحانی بخواهید در خانه با هم درس بخوانند. بیشتر کسانی که در نگاه اول
بد به نظر می رسند آن قدرها مشکل ساز و بد نیستند .کافی است شما نگاهتان
را مثبت تر کنید.عواطف خودتان را سانسور نکنید: وقتی فرزندان از سن کودکی وارد نوجوانی می شوند، ابراز احساسات کردن برای برخی از والدین سخت می شود. این کاستی در مرحله بلوغ سبب ایجاد دوستی های افراطی و نگران کننده می شود. دقت کنید که آیا فلان رابطه عمیق فرزندتان با همکلاسی اش ناشی از کمبود عاطفه ای نیست که شما به او تحمیل می کنید؟!
قدم به قدم پیش بروید: اگر فرزندتان دوست نامناسبی دارد هیچ گاه صراحتا خواستار قطع ارتباط او نشوید چرا که رابطه فرزندتان با دوستش بسیار قوی تر از رابطه شما با اوست. این موضوع که گاهی اشاره کنید از لباس پوشیدن یا رفتار دوستش خوشتان نمی آید کاملا منطقی و درست است، اما آغازکننده جنگ برای قطع ارتباط نباشید، به قول قدیمی ها کمی هم سیاست داشته باشید! بهتر است اول با یک بزرگ تر یا دوست نوجوانی که روی فرزندتان تاثیرگذار است صحبت کنید تا با فرزند شما همراه شود و پس از دیدن رفیق ناباب مذکور! فرزندتان را راهنمایی کنید .ضمنا مراقب باشید با کنجکاوی های زیاد، فرزندتان را نسبت به آن فرد
نکته: اگر فرزند نوجوانتان دوست نامناسبی دارد هیچ گاه صراحتا خواستار قطع ارتباط او نشوید چرا که رابطه فرزندتان با دوستش بسیار قوی تر از رابطه شما با اوست
مورد اعتماد بدبین نکنید. خلاصه این که غیرمستقیم فرزندتان را راهنمایی کنید.
در انتخاب مهمانی ها دقت کنید:
نه به او اجازه دهید در هر مهمانی ای شرکت کند و نه او را از تمام مهمانی
ها منع کنید. هنگامی که دوستانش را تا حدی شناختید برای برخی مهمانی ها
با والدین میزبان صحبت کنید. می توانید این کار را به بهانه تشکر کردن از
آنها یا تبریک گفتن فلان جشن انجام دهید و به این طریق اطلاعاتی درباره
آنها به دست آورید. ضمنا مراقب باشید یک کنترلگر افراطی نشوید.
همیشه از ظاهرش ناراضی است
این نارضایتی تا حدی طبیعی است:
یک دقیقه بنشینید و به گذشته خودتان فکر کنید. یادتان می آید وقتی خودتان
هم نوجوان بودید، بیشتر به ظاهرتان توجه می کردید. این رفتار نوجوان
طبیعی است، چرا که او هنوز اندامش کاملا شکل نگرفته، پاهایش باریک است،
گردنش لاغر است و یکباره قد کشیده است، کمتر لباسی به این نوجوان تازه
شکوفا شده می آید، پس به او حق بدهید گاهی کلافه شود.همیشه از ظاهرش ناراضی است
فاصله تان را با نوجوان کم کنید: نوجوانان معمولا ساعات زیادی را صرف وبگردی می کنند و تبلیغات بی حد و حصر مواد آرایشی، لباس های مارک دار و مدهای زودگذر آنها را جذب می کند، بهتر است فاصله تان را با نوجوان کم کنید با او حرف بزنید و او را نسبت به توانایی هایش آگاه کنید. نگذارید ساعات تنهایی نوجوان آن قدر زیاد شود که از سر تنهایی و بی همزبانی مجبور شود فقط به خودش رسیدگی کند. نوجوان گاهی از سر لجاجت و دهن کجی به بزرگ ترهاست که به مد رو می آورد. به او اعتماد به نفس بدهید به گونه ای که زیبایی های خودش را از زبان شما بشنود.
به پوشش دوستانش دقت کنید: وابستگی به گروه همسالان هم یکی از دلایل توجه بیش از اندازه به ظاهر است، نوجوان وقتی دوستانش را در ظاهری متفاوت می بیند خودش را با آنها مقایسه می کند و همین مقایسه کردن او را ترغیب می کند تا حتما به دنبال مدل، رنگ یا مارک خاصی باشد.
به او حق انتخاب دهید: اصرار نکنید حتما چیزی را بپوشد که شما پسندیده اید. او را در انتخاب لباسش آزاد بگذارید. فقط کمی راهنمایی اش کنید و اگر اشتباه کرد و لباسی را انتخاب کرد که جنس خوبی ندارد و زود خراب می شود صبر کنید تا خودش از نتیجه انتخابش درس بگیرد، این کار تاثیرش بیشتر از نصیحت کردن یا تحمیل یک خرید اجباری است.
مدیریت پولش را به دست خودش بدهید: یعنی کم کم میزان پولی که برای خریدهایش کنار گذاشته اید را به او بدهید تا خودش خرید کند. به این ترتیب هم بیشتر قدر لباس هایی که خریده است را می داند و هم مدیریت مالی پیدا می کند.
دختران دبیرستانی را جدی بگیرید: در دوران دبیرستان معمولا پوست صورت دختران به دلیل تغییرات هورمونی کک و مک و آکنه می زند. آنها هم می کوشند به کمک مواد آرایشی پوستشان را بپوشانند. مشکل آنها را جدی بگیرید و سعی کنید به کمک متخصصان پوست با آنها همراهی کنید. فراموش نکنید توجه به دختران بخصوص در این سنین بسیار مهم است، ضمن این که با صبر و حوصله به آنها بگویید سادگی، یک دختر نوجوان را زیباتر و معصوم تر نشان می دهد.
به اینترنت معتاد شده
به کلاس کامپیوتر بروید:
اگر الان چشمانتان گرد شده و می خواهید مقاومت کنید خوب ایرادی ندارد،
اما راستش را بخواهید یاد گرفتن کامپیوتر و استفاده از اینترنت آن قدر
ساده و راحت است که دلم می خواهد تمام والدین خودشان با اینترنت آشنا شوند
تا این قدر از این محیط مجهول نترسند! تا وقتی شما ندانید اینترنت بجز
ثبت نام یارانه و ثبت نام دانشگاه و کارهای اداری استفاده های مفید دیگری
هم دارد، حق دارید حسابی نگران شوید که مبادا فرزند نوجوانتان از راه به
در شود! کافی است سری به آموزشگاه های کامیپوتر بزنید و از آنها راهنمایی
بخواهید تا شما را به کلاس های آموزش اینترنت روانه کنند. ضمنا فراموش
نکنید یاد گرفتن اینترنت سبب می شود دنیای شما و فرزندتان به هم نزدیک تر
شود.اعتماد به نفس فرزندتان را بالا ببرید: گاهی نوجوانان به دلیل ضعف اعتماد به نفس، نمی توانند با هم سن و سال هایشان ارتباط دوستی برقرار کنند و در نتیجه ، تنهایی و انزوا سبب می شود به چت روم های مختلف پناه ببرند و به دنبال همصحبت بگردند. اگر نوجوان شما اعتماد به نفس ضعیفی دارد، از مشاور مدرسه یا یک روان شناس خارج از سیستم آموزشگاهی کمک بگیرید. وقتی اعتماد به نفس نوجوانتان بالا برود خود به خود ارتباطات و فعالیت هایش وسیع تر و کمتر وقتش صرف وبگردی می شود.
فرزندتان را نسبت به سایت های غیراخلاقی آگاه کنید: نوجوان شما آن قدر بزرگ شده است که خودتان با او رودررو صحبت کنید. به او بگویید سایت های غیراخلاقی می توانند رفتارهای نامناسب اخلاقی و جنسی را از طریق فیلم و تصویر و پیام ترویج دهند، همچنین امکان دارد افرادی به بهانه دوستی های اینترنتی ارتباطشان را با شما نزدیک کنند و سپس در جهت سوءاستفاده اقتصادی به شما ضربه بزنند. از او بخواهید در تمام این موارد عاقلانه رفتار کند و نسبت به اعتمادی که شما به او کرده اید متعهد باشد. یادتان باشد شما نمی توانید لحظه به لحظه او را چک کنید بلکه باید راه درست را به او نشان دهید و کمی هم به او اعتماد کنید.
نشانه های اعتیاد به اینترنت را جدی بگیرید: اگر زیر چشم هایش گود افتاده است، صورتش خسته و تکیده است، وقتی همه خوابند او بیدار است و وقتی همه بیدارند او خواب است، هنگام درس خواندن تمرکز ندارد، بی حوصله شده و دلش می خواهد همیشه در اتاقش تنها باشد، پس باید جدی تر با مساله روبه رو شوید چرا که تمام این نشانه ها علامت اعتیاد به اینترنت است. توصیه می شود به صورت منظم و با آهنگ آرامی ساعات استفاده از اینترنت را محدود و محدودتر کنید. در صورتی که نوجوان در مقابل این محدودیت پرخاشگری می کند، به مشاور مراجعه کنید و اجازه ندهید عادت به اینترنت، ساعات نشاط و فعالیت فرزندتان را تبدیل به کرختی و رخوت کند.
10 روش کمک به کودکتان برای اینکه به سیگاری نشود!
ممکن است که شروع سیگار کشیدن در نوجوانان خیلی معولی و تفریحی باشد اما به یک عادت در تمام طول زندگی آنها تبدیل خواهد شد. در واقع همه افراد سیگاری از نوجوانانی سیگار کشیدن را شروع کرده‌اند
شما می‌توانید از طریق این 10 راه به فرزند خود کمک کنید تا حتی اولین پک را به سیگار نزند.
1- به جذابیت آن توجه کنید.
بعضی مواقع سیگار کشیدن برای نوجوانان مانند شورش کردن بر علیه خانواده و اجتماع و یا راهی برای ورود به گروه دوستان محسوب می‌گردد.بعضی از آنها برای کاهش وزن و بالا بردن اعتماد بنفس و دوست داشتن خود و همچنین کسب استقلال سیگار می‌کشند. از فرزندتان بپرسید که کدام یک دوستانش سیگار می‌کشند. آنها را برای تصمیمات صحیحی که می‌گیرند تحسین کنید و با آنها درباره موقعیتهای بدو ناراحتیهایشان صحبت کنید.
2- به سیگار کشیدن فرزندتان نه بگویید.
شاید بنظر برسد که فرزندتان به حرفهای شما توجهی ندارد ولی شما حتماً نظراتتان را درباره سیگار کشیدن او بگویید. به او بگویید که سیگار کشیدن را برای او ممنوع کرده‌اید. نارضایتی شما می‌تواند تاثیراتی بیشتر از آنچه که فکر می‌کنید داشته باشد. مطالعات نشان داده‌است که کسانیکه از نارضایتی والدین خود آگاهند کمتر از کسانیکه احساس می‌کنند این مسئله برای والدینشان اهمیت ندارد سیگار می‌کشند.
3- الگوی خوبی برای آنها باشید.
سیگار کشیدن در بین جوانانی که والدین سیگاری دارند بیشتر است. اگر سیگار می‌کشید آن را ترک کنید و یا در غیر اینصورت هیچ گاه در خانه، ماشین و یا جلوی آنها سیگار نکشید. سیگارتان را در دسترس نوجوانان و یا جایی که بتوانند به راحتی آن را پیدا کنند نگذارید. برایشان توضیح دهید که چقدر از سیگار کشیدنتان ناراحت هستید و چقدر ترک کردن آن برای شما دشوار است.
4- دوستانه صحبت کنید. سیگار کشیدن کار زیبایی نیست.
به نوجوانان خود یادآور شوید که سیگار کشیدن عادتی کریه و ناپسند است. نفس آنها را متعفن می‌سازد. باعث بد بو شدن بدن و موها و همچنین زرد‌شدن دندانهایشان می‌گردد. به آنها بگویید که باسیگار کشیدن توانایی بدنشان برای ورزش کردن کم می‌شود و مبتلا به سرفه‌های طولانی مدت می‌شوند.
5- هزینه‌های اضافی سیگار کشیدن را حساب کنید.
برای کشیدن سیگار باید مبلغ گزافی داد. به نوجوانتان کمک نمایید تا با حساب پولی که هفتگی و ماهانه بابت سیگار کشیدن می‌پردازد، به میزان پولی که از دست می‌دهد پی ببرد. باید پول خرج شده را با پول لباس، بازیهای کامپیوتری و دیگر نیازهای او مقایسه نمایید.
6- به او رد کردن دعوت دیگران را بیاموزید.
مطمئناً دوستان تاثیر بسزایی در عملکرد نوجوانان دارند، اما شما می‌توانید به فرزندتان برای رد کردن سیگاری که دوستانش به او پیشنهاد می‌دهند کمک کنید. در وقتهایی خاص به او سیگار تعارف کنید و از فرزندتان بخواهید به شما جواب رد بدهند. به مرور رد کردن سیگار برای او امری عادی می‌شود و می‌تواند این عکس العمل را در جامعه نیز نشان دهد.
7- با او درباره اعتیاد به سیگار صحبت کنید.
اکثر نوجوانان تصور می‌کنند که هر لحظه که اراده نمایند می‌توانند سیگار را ترک کنند. آنها درباره اعتیاد به نیکوتین حتی به میزان کم هیچ اطلاعی ندارند. می‌توانید آنها را با افرادی که سالها سیگار می‌کشند آشنا نمایید و از بیماریهایی که سیگار عامل آن است آنها را آگاه سازید.
8- آینده را به آنها نشان دهید.
همه تصور می‌کنند که هر اتفاق بدی فقط برای دیگران می‌افتد. شما می‌توانید آنها را با سیگاریهایی که مبتلا به سرطان و بیماریهای قلبی شده‌اند و بیماریهای دیگری که بدلیل استعمال سیگار می‌توان به آنها مبتلا شد آشنا نمایید.
9- آنها را با تبلیغات گمراه کننده آشنا سازید.
بعضی از تبلیغات از سیگارهایی سخن می گویند که نیکوتین کمتر دارند و یا طعم دار هستند و اینگونه در ذهن جوانان جا می‌اندازند که این سیگارها اعتیاد‌آور نیستند و یا هیچ یک از ضررهای سیگارهای معمولی را ندارند. اجازه ندهید که فرزندتان جذب این آگهی‌ها شود و به آنها این اطمینان را بدهید که این سیگارها نیز خطراتی مانند سیگارهای معمولی دارند.
10- درگیر مشکل فرزندتان شوید.
اگر فرزند شما به تازگی سیگار کشیدن را شروع کرده است، او را مواخذه نکنید. سعی کنید که نقشی حمایتی داشته باشید و علت این عملکرد را در فرزندتان بصورت ریشه‌ای بیابید. با کسانی که سیگار نمی‌کشند مشورت نمایید و یا فعالیتهایی جدید را برای او در نظر بگیرید. ترک سیگار از همان نوجوانی بهترین راه برای داشتن یک عمر سلامتی و زندگی سالم است.
پدرها الگوی اصلی در مرد شناسی فرزندان
وقتی چیزی می‌پزم و بابا تشویقم می‌کند آنقدر خوشحال می‌شوم که انگار دنیا را به من داده‌اند. تشویق بابا انگار مهر استاندارد کدبانوگری من است و من هر روز به یک خانم تمام و کمال نزدیک‌تر می‌شوم...
وقتی مو‌هایم را مرتب می‌بافم و پشتم می‌بندم و هنگام آمدن بابا دم در به استقبالش می‌روم و می‌گویم: باباجون امروز من از شما پذیرایی می‌کنم، بابا گل از گلش می‌شکفد و می‌گوید: این یعنی که دختر کوچولوی من بزرگ شده.
خوش به حال آن مرد خوشبختی که تو همسرش خواهی شد. من ته دلم از اینکه بابا مرا زن ایده‌آلی می‌داند به خودم می‌بالم ولی در عین حال خجالت می‌کشم و به بابا می‌گویم: بابایی! تو رو خدا از این حرفها نزن.من می‌خوام دختر کوچولوی خودت باشم. وقتی چیزی می‌پزم و بابا تشویقم می‌کند آنقدر خوشحال می‌شوم که انگار دنیا را به من داده‌اند.
تشویق بابا انگار مهر استاندارد کدبانوگری من است و من هر روز به یک خانم تمام و کمال نزدیک‌تر می‌شوم، اما همه‌اش تشویق نیست. بابا گاهی هم از راز و رمزهای زندگی در جامعه می‌گوید. او می‌خواهد مرا برای ورود به فضای دانشگاهی که در آن کلاس‌های مختلط را تجربه می‌کنم، آماده کند. او در مورد راز و رمز رفتار پسرها می‌گوید و اینکه در مقابل دختر‌ها چه سیاستی پیشه می‌کنند و رفتارهایشان چه معنی دارد و چگونه باید در عین حال که رفتاری طبیعی داشته باشم از خودم نیز مراقبت کنم.»
-
آنچه خواندید صحبت‌های یک دخترخانم 17 ساله است که با پدرش رابطه مثبتی دارد و او را الگوی یک پدر نمونه می‌داند.
*******
روان‌شناسان می‌گویند اینکه پدر هم به اندازه مادر برای رشد روانی کودکان مهم و باارزش است و برقراری تعادل بین روابط این دو با فرزندانشان می‌تواند از نظر روانی سبب رشد صحیح کودکان شود، از مسائلی است که این روزها زیاد در روانشناسی مورد بحث قرار می‌گیرد.
مرد چون در میان کودک و مادر قرار دارد ـ هم به موجب حضور فیزیکی و هم به موجب جایگاه روانی خود ـ به کودک این اجازه را می‌دهد که هویت خاص خود بیابد. پدر نقش مهمی در شناسایی هویت جنسی کودک داشته و در عین حال که مادر سعی می‌کند با نقش حفاظتی خود فرزند را حفظ کند، پدر، او را به سمت بیرون گرایش می‌دهد و در کنار دادن حس اعتماد و امنیت به او اجازه شکستن محدودیت‌ها را می‌دهد. پدر برای دختر بر خلاف پسرها نوعی «تایید» است و روابط بین آن دو به طور ناخودآگاه برای هر دو طرف اهمیت و برتری خاصی دارد.
مهم این است که معمولا این رابطه که از همان ماه اول تولد آغاز می‌شود همیشه تعادل ندارد و گاهی یک رابطه بسیار نزدیک و عاطفی و گاهی یک رابطه با فاصله بین پدر و دختر شکل می‌گیرد.
پدرها و سایه سلامتی
نتایج پژوهش‌ها برخلاف دوران جامعه سنتی بر ارتباط تربیتی پدر و دختر صحه می‌گذارد ، چنان‌که مرور پژوهش‌های 20 سال گذشته (حدفاصل سالهای 1987 تا 2007 در سوئد) نشان می‌دهد، هر چه رابطه پدر با دختر بهتر و صمیمانه‌تر باشد، دختران به هنجارشکنی گرایش کمتری دارند و موفقیت‌های تحصیلی و اجتماعی بیشتری کسب می‌کنند.خانم‌هایی که روابط بهتری با همسرانشان دارند و در دهه سوم زندگی خود، از نظر روانی و جسمی از سلامت بهتری برخوردارند، در 16 سالگی روابط بهتری با پدرانشان داشته‌اند.
همچنین تحقیقات نشان می‌دهد که روابط صحیح تربیتی پدر و دختر، مانع بلوغ زودرس دختران و تبعات منفی آن می‌شود اما پدران برای اینکه بخواهند رابطه خوب و موثری با دخترانشان داشته باشند، باید به چه نکاتی توجه کنند؟
مردشناسی در سایه پدر
وقتی مرد به‌عنوان جنس مخالف و شریک زندگی زناشویی در ذهن دختران شکل می‌گیرد، نیاز به الگوی عملی و راهنمای خوب برای برخورد مناسب با جنس مخالف دارند. شیما ـ الف می‌توان گفت پدر بهترین الگوی عملی و نظری برای مردشناسی است که دختران هنگام بلوغ می‌توانند رفتارهای او را ببینند و از مرد بیزار شوند یا به او تمایل پیدا کنند. می‌توانند نحوه رفتار صحیح با مردان را از پدرشان سوال کنند و محبت مورد نیاز و مشروع خود را تا زمانی که هنگام ازدواجشان برسد از او دریافت کنند
دختر 37 سالهای است که هنوز شانس ازدواج پیدا نکرده است.
او می‌گوید: اگر تاکنون چنین شانسی نداشته‌ام از نظر من مقصر پدرم است. او بسیار مرا محدود و هر مساله‌ای را در خانواده با خشونت حل می‌کرد. دائم با مادرم در حال مشاجره بود و کسی جرأت نمی‌کرد مسائل خانواده را با پدرم در میان بگذارد چه برسد به اینکه ما بخواهیم با پدرمان در مورد جنس مخالف صحبت کنیم. از نظر من نیازی به گفت‌وگو نبود، همه مردها مثل هم بودند و پدرم نیز نماینده همه آنها. تا مدت‌ها از پدرم و همه مردهای بیزار بودم. در جامعه، دانشگاه، محل کار و... با آنها خشن برخورد می‌کردم و هیچ‌گونه همدلی با آنان به خرج نمی‌دادم. به همین دلیل هیچ وقت از میان مردانی که مرا دیده بودند و می‌شناختند خواستگاری نیافتم. کسانی که به خانواده معرفی می‌شدند را نیز می‌تاراندم چون اصلا سلیقه خانواده‌ام را قبول نداشتم. حالا دارم به مشاور مراجعه می‌کنم و دو سال اخیر حس می‌کنم، طبیعی‌تر رفتار می‌کنم، اما دیگر شاید خیلی دیر باشد.
آگاهی بخشی به موقع
می‌توان گفت پدر بهترین الگوی عملی و نظری برای مردشناسی است که دختران هنگام بلوغ می‌توانند رفتارهای او را ببینند و از مرد بیزار شوند یا به او تمایل پیدا کنند. می‌توانند نحوه رفتار صحیح با مردان را از پدرشان سوال کنند و محبت مورد نیاز و مشروع خود را تا زمانی که هنگام ازدواجشان برسد از او دریافت کنند.
شما نیز اگر دختر نوجوانی دارید، باید خطرات اجتماع را به او توضیح دهید. توضیح دهید که ممکن است در این سن، در اجتماع کم‌کم، توجه‌هایی را از جنس مخالف دریافت کند که همیشه نشانه علاقه واقعی شخص نیست و نباید زیاد به این نوع افراد وابسته شود.یک پدر می‌تواند دخترش را در مورد عصیان‌های جنسی زودگذر آگاه کند و به او بفهماند چگونه باید از خود در مقابل مزاحمت‌ها مراقبت کند.
گریز از خانواده رابطه پدر و دختر باید به‌گونه‌ای باشد که او بتواند مشکلات خود را قبل از اینکه خیلی دیر شود به خانواده بگوید نه اینکه از ترس پدر دست به پنهانکاری زده و به بهانه درس خواندن سر از پارتی‌های مختلط درآورد. شیرین یکی از دخترانی است که قربانی بی‌توجهی خانواده شده و بعد از فرار از خانه از کانون اصلاح و تربیت سر درآورده است. او می‌گوید: اول از همه با درد دل شروع شد. می‌خواستم با کسی درد دل کنم که به من بگوید چگونه می‌توانم در دل کسی که دوستش دارم اما به من اهمیت نمی‌دهد جا باز کنم. کسی که مردها را خوب بشناسد. برادر و پدرم به گونه‌ای با من برخورد می‌کردند که هرگز جرأت نکردم مشکلاتم را با آنها در میان بگذارم. حتی نمی‌دانستم حسی که نسبت به آن پسر دارم واقعی است یا نه، اما در میان هم‌کلاسی‌هایم دختری بود که ادعا می‌کرد دوست پسرهای زیادی دارد و در مورد جنس مخالف بسیار مجرب است.
او با گفتن اینکه برای فراموشی غم‌هایت باید دارو مصرف کنی اول از همه مرا به یک مهمانی دخترانه که در آن اکس مصرف می‌کردند، برد. این قرص لعنتی آدم را دچار سرخوشی کاذب می‌کند و همه انرژی‌ای که غصه از تو گرفته به تو بازمی‌گردد و در زندگی هر کاری می‌توانی بکنی. بعد کم‌کم مرا با دوستهای جنس مخالف آشنا کرد تابه من بفهماند، تو چون کسی را ندیده‌ای به آن پسره دل بسته‌ای و یک روز سقوط واقعی را در یکی از همین اکس پارتی‌ها تجربه کردم.
با توجه به پایین آمدن سن بلوغ روانی طی سالهای اخیر بهتر است این مسائل را در شروع دوره راهنمایی با دخترتان در میان بگذارید یعنی قبل از اینکه تجارب ناخوشایندی برایش روی داده باشد. مسائل مربوط به دوستی بین دختر و پسر در این سن و مشکلات و خطرات دوستی‌های ناسالم و به دور از اطلاع خانواده را برای دخترتان توضیح دهید اما در همه چیز تعادل را رعایت کنید و ذهن فرزندتان را با چیزهایی که تجربه‌اش برای او خیلی زود است، درگیر نکنید. این توضیحات باعث می‌شود دخترتان متوجه شود که شما در مورد او و تغییراتی که برایش رخ داده، بی‌اطلاع نیستید. این کار به او این امکان را می‌دهد که در زمان لازم با شما یا همسرتان صحبت کند.
هدف؛ ازدواج
بعد از 18 سالگی یعنی زمانی که دخترتان کودکی را پشت سر می‌گذارد باید به همراه همسرتان به او درس‌های زندگی بدهید. اینکه هدف از یک ارتباط محدود، شناخت طرف مقابل و صرفا برای ازدواج است نه وقت گذرانی. به حرفها و ایده‌آل‌های او گوش دهید و درددل‌هایش را بشنوید. گاهی فقط برای خودتان برنامه‌ریزی کنید و با او به سینما، پارک یا قدم زدن و خرید بروید. در این سالها او ارزش یک مرد خوب و روش یک زن کامل بودن را می‌آموزد، پس در این آموزش، نهایت دقت را به خرج دهید.همیشه دخترتان را به‌عنوان یک زن تکریم کنید و هرگز او را به‌خاطر این که پسر نیست شماتت نکنید. بگذارید او خودش را دوست داشته باشد. یک زن تا برای خودش ارزش قائل نشود نمی‌تواند ارزش خود را در مقابل جنس مخالف حفظ کند.
توصیه هایی برای افزایش تمرکز در کودکان
با این همه مسائلی که ممکن است باعث وقفه در کار شود کودکان به سختی می‌توانند بر آنچه در حال انجام آن هستند تمرکز کنند اما کمک به کودکان برای ایجاد نظم و استراتژی‌های تمرکز و مهارت‌های تمرکز در سنین پایین ضامن موفقیت آنها در دبیرستان، دانشگاه و حتی محل کار خواهد بود. در اینجا برخی از راهنمایی‌های عملی و نکاتی که والدین برای تمرکز کودک‌شان می‌توانند استفاده کنند را بررسی می‌کنیم.
افزایش تمرکز در کودکان به وسیله توافق رسیدن با کودک
بهتر است کودک بداند بعد از آمدن از مدرسه چه کاری باید انجام دهد. اگر مایل است اول تلویزیون ببیند و بعد به تکالیف خود بپردازد، این را تعیین کنید و با هم به توافق برسید یا اینکه بهتر است بداند از او انتظار می‌رود بعد از یک چرت کوتاه شروع به انجام تکالیفش کند. برای کودکتان توضیح دهید که شما مسئولیت‌های مهمی در خانه، محل کار و جامعه دارید اما تنها و مهم‌ترین مسئولیت فرزندتان در حال حاضر یادگیری و آموزش است. هرچه زودتر انتظارات و برنامه منظم یادگیری و انجام تکالیف را مشخص کنید، راحت‌تر می‌توانید آن را تبدیل به یک روال معمول کنید. یک تمرین خانوادگی انجام دهید به این ترتیب که اجازه دهید فرزندان بزرگ‌تر الگوی کوچک‌تر‌ها باشند و زمانی که آنها مشغول انجام تکالیف و مطالعه هستند بزرگ‌ترها هم به آنها کمک کنند و برنامه خود را در مورد آنها هم به کار گیرند.
افزایش تمرکز در کودکان با تنظیم قوانین
هیچ‌چیز بیشتر از این تمرکز فرزندتان را به هم نخواهد زد که وقتی در حال انجام تکالیف است کودک همسایه در بزند و از او بخواهد برای بازی با او همراه شود در حالی که باید تکالیفش درست و مرتب انجام شود قبل از آنکه برای بازی به بیرون برود. با تنظیم قوانینی مثل تعیین زمان مشخص برای انجام تکالیف، این پیام را برسانید که کار مدرسه بر هر چیزی ارجحیت دارد. همچنین بفهمانید تا پایان انجام تکالیف و کنترل آن، تلویزیون یا تماس تلفنی، بازیهای ویدئویی و... تعطیل است.
با دادن جایزه تمرکز در کودکان را افزایش دهید
جایزه دادن به کودک اگر افراطی باشد می‌تواند تبدیل به باج شود اما حقیقت این است که انسان به تقویت مثبت، پاسخ می‌دهد. اگر فکر می‌کنیدپاداش باعث ایجاد انگیزه در فرزندتان می‌شود از جایزه پولی یا غذایی خودداری کنید و در عوض پاداش را براساس گذران وقت با یکدیگر قرار دهید. از فرزندتان بپرسید چه کارهایی دوست دارد با شما انجام دهد و یک هدف ماهانه برای آن تنظیم کنید. یک جدول انجام تکالیف ایجاد کنید. برای هر تکلیفی که منظم انجام شده به فرزندتان یک ستاره بدهید. این ستاره‌ها می‌تواند بخشی از کاری باشد که آخر ماه قرار است انجام دهید؛ مثل خرید یک کتاب جدید یا به پارک رفتن، دوچرخه سواری یا سینما.
افزایش تمرکز در کودکان با اصل تشویق و مثبت بودن
حتی با بهترین مقاصد و شرایط مطلوب مطالعه، نشاندن بچه‌ها و ایجاد تمرکز در کودکان یک چالش بزرگ است، به خصوص اگر مشکلاتی مانند عدم توجه و تمرکز داشته باشند اما با تمرین، صبر، پشتکار و مثبت بودن ظرف یک ماه یک روال منظم می‌تواند شکل بگیرد. یادتان باشد که از جملات مثبت و ستایش کلامی استفاده کنید. تنبیه فقط کار را سخت‌تر می‌کند و آنها را از تلاش باز می‌دارد. آنها را به خاطر کاری که انجام دادند تشویق کنید نه برای نتیجه کار. مثلا بگویید: «حالا دیگه می‌تونی حروف را به اندازه مناسبش بنویسی، آفرین.» یا «خوشحال می‌شم می‌بینم تکلیفتو مرتب و تمیز می‌نویسی.»
برای افزایش تمرکز در کودکان از موبایل بپرهیزید
خودتان می‌دانید که پیامک و ای‌میل چقدر می تواند در از بین بــردن تمرکز در کودکان موثر باشد. کودکتان باید بداند که در طول انجام تکالیف نمی‌تواند از گوشی‌اش استفاده کند. اگر سؤالی وجود داشت که شما قادر به پاسخگویی آن نبودید، می‌توانید اجازه دهید یک تلفن کوتاه با همکلاسی‌اش داشته باشد.
در جهت افزایش تمرکز در کودکان با او ارتباط ایجاد کنید
با اولیای مدرسه درباره تکالیف خانه و نحوه ایجاد تمرکز در کودکان تعامل داشته باشید. یک برگه تهیه کنید و جزئیاتی را که در خانه هنگام انجام تکالیف فرزندتان به نظرتان می‌رسد یادداشت کنید و اولیای مدرسه را هم در جریان قرار دهید. همکاری با معلمان و مربیان مدرسه کودکتان برای گرفتن توصیه و حمایت مهم است. آنها ممکن است پیشنهادهایی را در نظر داشته باشند که شما متوجه آنها نباشید. ایده‌های جدید را امتحان کنید، با آنها همکاری کنید تا با یکدیگر اهداف کوتاه مدت و بلند مدت را تعریف کرده و انتظارات‌تان را مشخص کنید.
مدیریت افزایش تمرکز در کودکان
احتمالا من و شما می‌توانیم برای مدتی در محلی که صدای تلویزیون یا ضبط می‌آید کمی مطالعه کنیم؛ اگر چه کار آسانی نیست، اما از کودک نمی‌توان انتظار داشت در جایی که دور و برش خوراکی، اسباب‌بازی، تلویزیون روشن یا هر وسیله مزاحم دیگری وجود دارد، تکالیفش را انجام دهد. اگرچه از بین بردن حواس پرتی تقریبا غیرممکن است اما راه‌هایی برای مدیریت و کاهش تعداد مواردی که باعث ازبین رفتن تمرکز کودک می‌شود وجود دارد. با این تکنیک شروع کنید که هنگام انجام تکالیف هیچ خبری از تلویزیون، تلفن و کامپیوتر نیست تا زمانی که تکالیف تمام شود. سکوت مطلق لازم نیست زیرا محققان به این نتیجه رسیده‌اند که برخی موسیقی‌های کلاسیک و بدون کلام در افزایش تمرکز نقش دارند. اگر فرزندتان به موسیقی علاقه دارد می‌توانید یکی از قطعات باخ، موتزارت یا بتهوون را برایش پخش کنید.
او روش خودش را دارد
کودکان نیاز دارند که ارزش مطالعه آنها دیده و درک شود اما به یاد داشته باشید افراد راه‌های مختلفی برای یادگیری و پردازش اطلاعات انجام می‌دهند. باید روشی را که در مورد فرزندتان بهتر جواب می‌دهد، پیدا کنید. برخی کودکان راه می‌روند و بلند بلند درس می‌خوانند. برخی دیگر دراز می‌کشند ودرس می خوانند. برخی هم به سکوت نیاز دارند. شما باید درباره روش مطالعه فرزندتان انعطاف‌پذیر باشید. توانایی تمرکز و حفظ عادات مطالعه خوب جزء مهارت‌های زندگی است که باعث موفقیت فرزندان در تمام جنبه‌های زندگی می‌شود.
برای افزایش تمرکز جای مشخصی برای مشق نوشتن داشته باشد
ایجاد یک محل تعیین شده در خانه برای مطالعه بسیار مهم است. این مکان باید میز و جایی برای کتاب‌ها و دفترها داشته باشد. تلاش کنید این مکان در جای کم‌تردد و ساکت خانه باشد تا کودک بتواند بر حواس‌پرتی‌اش غلبه کند. این نقطه باید دارای تهویه مناسب و روشنایی کافی باشد. اگر کودکان برای تکالیف مدرسه به کامپیوتر احتیاج داشتند، سعی کنید آن را در مکانی عمومی و نه در اتاق خواب قرار دهید زیرا شما باید بتوانید آنها را از اجرای بازیهای کامپیوتری، چت‌کردن یا فرستادن ای میل و گردش در اینترنت برای سرگرمی در زمان انجام تکالیف منع کنید. اگر شما بیش از یک فرزند دارید و آنها می‌توانند با هم کار کنند این خیلی خوب است اما در واقع شاید مجبور باشید مناطق جداگانه برای هرکدام از فرزندان‌تان در نظر بگیرید.
شما هم مشق شب بنویسید
اگر برای‌تان امکان دارد همزمان با فرزندتان به کارهایی که باید انجام دهید، بپردازید. این ممکن است باعث شود برخی کارها را به خانه بیاورید؛ کارهایی مانند پرداخت صورتحساب، چک کردن پست الکترونیک و ... وقتی فرزندتان ببیند شما هم دارید همین کار را می‌کنید بیشتر تمرکز می‌کند. هرچند ممکن است سخت باشد اما سعی کنید وقتی را برای استفاده از کامپیوتر و تلفن در طول این زمان قرار دهید. در طول زمان انجام تکالیف و مطالعه تلاش کنید خانه مانند یک کتابخانه باشد تا به پرورش تمرکز فرزندتان کمک کند.