حدود 60 درصد از شادی با ژنتیک و محیط فرد تعیین می شود اما 40 درصد باقیمانده به خود ما بستگی دارد. با تمام این حرف ها، افراد شاد عادت هایی دارند که شما هم می توانید آنها را وارد زندگی خود کنید. افراد شاد و خوشحال، تمایل ها و گرایش های خاصی دارند.
به گزارش گروه سلامت خبرگزاری دانا ( داناخبر )، یک ضرب المثل قدیمی می گوید که خنده بر هر درد بی درمان دوا است، در واقع شادی و خنده در تضمین سلامتی ما نقش بسزایی را ایفا می کنند. افراد شاد عادت هایی دارند که شما هم می توانید آنها را وارد زندگی خود کنید که در این مطلب با این عادت ها بیشتر آشنا می شویم:
پیاده روی سریع
محققان به این نتیجه رسیده اند که پیاده روی سریع ( بالا بردن ضربان قلب تا 10 ضربه در هر یک دقیقه ) برای 15 تا 30 دقیقه در روز باعث شادتر شدن افراد می شود.
به طور مداوم در یک ساعت مشخص از خواب بیدار شوید
اگر هر روز خواب منظمی داشته باشید و در یک ساعت مشخص از خواب بیدار شوید، هورمون های خواب شما تنظیم خواهند شد که این موضوع به صورت مستقیم با سطح شادی شما در ارتباط است و موجب افزایش آن می شود.
روشنایی قبل و بعد از خواب
روش های خوابیدن و میزان نور اتاق خواب شما می تواند تفاوت فاحشی را در احوالات طی روز شما، ایجاد کند. در حقیقت هر چه قدر که اتاق شما تاریک تر باشد، شما در آن روز حس بهتری خواهید داشت، روشنایی های غیرطبیعی باعث افزایش افسردگی در شما خواهد شد و برعکس نور طبیعی خورشید در اول صبح می تواند سطح هوشیاری و انرژی شما را بهبود ببخشد.
درست و سالم غذا بخورید
انتخاب صحیح مواد غذایی و حفظ یک رژیم غذایی صحیح، کلیدی ترین نکته برای حفظ سلامتی و شادی است. اکثر متخصصان رژیم هایی را که در میزان چربی های اشباع و قند فقیر هستند را پیشنهاد می کنند. علاوه بر این اکثر افراد شاد در هفته حداقل دو وعده ماهی و روزانه حدود 100 میلی پرک روغن ماهی مصرف می کنند.
ورزش
ورزش باعث ترشح اندورفین در بدن می شود که به شادی شما کمک می کند. تحقیقات نشان داده است که ورزش علایم افسردگی، اضطراب و استرس را کاهش می دهد و آن هم به دلیل تولید موادی در مغز است که احساس شادی و آرامش را تقویت می کنند. به اضافه اینکه ورزش باعث می شود تا ما احساس بهتری نسبت به خودمان و بدنمان داشته باشیم حتی اگر وزنمان پایین نیاید یا اینکه انداممان تغییر فاحشی نکند.
از تکنولوژی های روزکمتر استفاده کنید
مدیتیشن یا کشیدن چند نفس عمیق، جدا شدن از لوازم الکترونیکی و دوری از دنیای ماشینی و ارتباطی امروز، مزایای بسیار زیادی برای شادتر کردن شما دارد. حرف زدن با موبایل باعث افزایش فشار خون می شود و در نتیجه سطح استرس شما نیز بالا می رود و نشستن مداوم پشت صفحه کامپیوتر با افسردگی و خستگی مرتبط است. بی شک در زندگی امروزی، تکنولوژی همواره با ما همراه خواهد بود و ما نیز خواه یا ناخواه مجبور به استفاده از آنها هستیم اما وقفه انداختن در استفاده از آن می تواند به مغز شما فرصت شارژ شدن دوباره را بدهد.
قدر همه چیز را بدانید
جشن گرفتن دستاوردهای بزرگ و دشوار زندگی خیلی مهم است اما افراد شاد به پیروزی های کوچک خود نیز اهمیت می دهند. زمانی که برای مرور اتفاقات خوب و مثبتی که در زندگی من اتفاق می افتد، می گذاریم یعنی سپاسگذاری و قدردانی کردن از همه چیز و همه کس که این موضوع می تواند تاثیر فوق العاده ای بر روحیه ما داشته باشد. دقت کردن به اتفاقات خوب زندگی، حتی اگر به کوچکی عالی شدن طعم چای شما باشد، باعث می شود در پایان روز حس مفید بودن و شادی را بیشتر احساس کنید.
کمتر مقایسه کنید
از مقایسه کردن بپرهیزید، در واقع اگر چه گاهی تفکر کردن برای حل مشکلات مفید است اما تفکر تطبیقی و مقایسه ای برای شادمانی فرد یک تهدید محسوب می شود.
انعطاف پذیر باشید
براساس تحقیقات، قابلیت انعطاف است که متضاد افسردگی است نه شادی. در واقع، افراد شاد می‌دانند چطور باید بعد از شکست به وضعیت قبلی خود برگردند. قابلیت انعطاف راهکاری است که انسان‌ها می‌توانند در مواجهه با سختی‌ها زندگی از آن استفاده کنند.
در امور خیر پیشرو باشید
هر چند که یک روز تنها 24 ساعت دارد، اما افراد مثبت بخشی از زمان خود را صرف خوبی کردن به دیگران می کنند که در مقابل فوایدی نیز به خودشان می رسد. طی تحقیقی که سالهای طولانی انجام شده است و فواید بشر دوستانه و نوع دوستی را تحت بررسی قرار داده اند، محققان به این نتیجه رسیده اند که انجام کارهای خیرخواهانه به صورت داوطلبانه هم برای سلامت جسم و هم روح بسیار مفید است. طی این تحقیق افرادی که برای کارهای مختلف داوطلب می شدند شادتر بوده و از سلامت جسمی بهتر و افسردگی کمتری برخوردار بودند.
شغل مورد علاقه خود را دنبال کنید
گاهی اوقات کار شما می تواند در شما احساس افسردگی و نارضایتی از زندگی را در شما به وجود بیاورد. اما افراد شادتر اکثرا به دنبال شغل هایی هستند که نقاط قوت زیادی دارد و به اهداف آنها بیشتر نزدیک است. محققان معتقدند که کارهای شیفت شب، شغل هایی که زمان زیادی را برای رفت و آمد باید صرف کنند و کارکردن بیش از 11 ساعت در روز، افسردگی را افزایش می دهند.
دوستان واقعی برای خود داشته باشید
تحقیقات حاکی از این موضوع است که تماس های انسانی و داشتن روابط شخصی با دوستان به کاهش احساس اضطراب و افزایش شادی در شما کمک می کنند.
حال چه چیزی باعث خوشحالی وشاد شدن شما میشود ...؟؟؟
مشاوره ازدواج و خانواده کودک و نوجوان
سایت تخصصی مشاوره روانشناسی و روانپزشکی با هزاران مطلب مفیدو آموزنده
مشاوره ازدواج و خانواده کودک و نوجوان
سایت تخصصی مشاوره روانشناسی و روانپزشکی با هزاران مطلب مفیدو آموزندهشاد بودن هنر است ...شاد کردن هنری والاتر ...
افکار منفی‌تان را بنویسید تا از شرّشان خلاص شوید!
افکار منفی‌تان را بنویسید تا از شرّشان خلاص شوید!
بعد از اینکه ریشه مشکلاتی که با افسردگی‌تان مرتبط می‌شوند را پیدا کردید، به افکار منفی‌ای فکر کنید که از آنها استفاده می‌کنید تا افکار مثبت‌تان را خنثی کنید. حالا باید این افکار منفی را روی کاغذ بیاورید، تا بتوانید با هر کدام‌شان مقابله کنید.
به گزارش سلامت نیوز به نقل از سایت سلام دکتر، وقتی افکار منفی‌تان را نوشتید، کاملا آنها را به‌خاطر داشته باشید، و مواقعی که احساس می‌کنید صدای آهسته‌ای در سرتان می‌خواهد افکار مثبت شما را از بین ببرد، مدام با خودتان همان نوشته‌ها را تکرار کنید و با افکار منفی مبارزه کنید.
با این کار به مرور زمان موفق می‌شوید که افکار مثبت را جایگزین افکار منفی کنید و آنها را از ذهن‌تان بیرون برانید. به نظر متخصصان، این نوشته‌های شخصی نباید بیش از حد از افکار منفی دور باشد یا حالتی داشته باشد که ذهن قبولش نکند. مثلا اگر فکر منفی شما این است: «من الان خیلی افسرده‌ام»، نباید برای مقابله با آن به خودتان بگویید: «من الان واقعا خوشحالم»؛ بلکه باید جمله بهتری برای گفتن به خودتان انتخاب کنید، مثلا بگویید: «همه زندگی‌ها پُر از فراز و نشیب است، و زندگی من هم مثل همه زندگی‌ها همین حالت را دارد».
زودرنجی شدید
زودرنجی شدید و حسایات های رفتاری بالا منجر به کمبود اعتماد به نفس و به نوعی خود آزاری احساسی می شود. کودکان و حتی بزرگترهایی که از این مشکل رنج می برند خیلی راحت نمی‌شود با آنها صحبت کرد؛ چون یا در همان لحظه اول از حرف‌ها و نحوه گفتارتان ناراحت میشود یا پس از ساعت‌ها فکر کردن به تک تک کلمات و جملات مکالمه کوتاهی که فقط چند دقیقه ادامه داشته است.کسانی که اینقدر حساسیت دارند و زود ناراحت می‌شوند، معمولا تمام حرف‌ها و رفتارهای دیگران را هم به خود نسبت می‌دهند و با نگرشی منفی درباره مسائل صحبت می‌کنند. برای همین، معمولا ترجیح می‌دهند در جمع حضور پیدا نکنند و تنهایی را بیشتر می‌پسندند. غافل از اینکه تنها ماندن و گوشه‌گیری، حساسیت‌شان را تشدید و احساسات منفیشان را بیشتر می‌کند. روان‌شناسان و متخصصان به این افراد توصیه می‌کنندبا نگاهی مثبت خود را در موقعیت‌های جدید قرار دهند و از واقعیت فرار نکنند.می‌گویند کسانی که کودکی خیلی مورد توجه پدر و مادرشان بوده‌اند، در بزرگسالی ممکن است اینقدر حساس و زودرنج شوند. بعضی‌ها هم درست برعکس فکر می‌کنند و باور دارند کمبود محبت و بی‌توجهی پدر و مادر باعث حساسیت و زودرنجی بچه‌ها میشود. علاوه بر اینها، تعداد فرزندان در خانواده، ترتیب و اختلاف سنی آنها، نحوه برخورد و تربیت والدین، محیط اجتماعی که کودک در آن قرار می‌گیرد و رشد می‌کند و ده‌ها عامل دیگر می‌تواند در ایجاد این حساسیت موثر باشد.اما باید بدانید که حساسیت زیاد و بیش از حد نسبت به موضوعات و مسائل مختلف از ویژگی‌هایی است که در اختلال‌های شخصیت مختلف و طی بیماری‌های روحی مشاهده خواهد شد، اما ممکن است با نداشتن این اختلالات و بیماری‌ها هم فردی از حساسیت رنج ببرد و بسیار زود رنج باشد. از طرفی باید به این نکته هم توجه داشته باشیم که حساسیت بیش از حد بخصوص در افراد وسواسی بیشتر از دیگران به چشم می‌آید و معمولا در افراد وسواسی شاهد حساسیت بیش از حد، نسبت به مسائل مختلف زندگی هستیم.
این افراد معمولا با نگاهی وسواسی به موضوعات مختلف زندگی نگاه کرده و آنها را براساس نظرات خودشان ارزیابی می‌کنند. بر همین اساس هم می‌گویند حساسیت بیش از حد یکی از نشانه‌های وسواس است و وسواس فکری یا رفتاری می‌تواند به این شکل خود را نشان دهد.در کنار این افراد، خیلی‌ها هم هستند که مشکل‌شان به هیچ یک از این موارد ارتباط ندارد، اما حساسند و از این خصوصیت رنج می‌برند که به گفته این متخصص، شیوه تربیتی پدر و مادر، ترتیب و تعداد فرزندان، توجه بیش از حد خانواده یا کم‌توجهی و نادیده گرفتن کودک در محیط خانه از عواملی است که می‌تواند چنین احساسی را در وجود افراد ایجاد کند.
اعتماد به نفس پایین و حساسیت بیش از حد
افرادی که اعتماد به نفس خوبی دارند، معمولا زندگی بهتری را هم تجربه می‌کنند و در زندگی شرایط مناسب‌تری خواهند داشت. این شرایط تا جایی پیش می‌رود که به گفته دکتر ناظمی کمبود اعتماد به نفس حتی می‌تواند موجب ایجاد حساسیت و زود رنجی هم بشود. پایین بودن میزان اعتماد به نفس، یکی از مهم‌ترین دلایلی است که می‌تواند فرد را حساس و زود رنج کند. نباید فراموش کنیم حساسیت بیش از حد افراد، به اعتماد به نفس آنها بستگی دارد. به این معنی که این افراد چون نسبت به نوع زندگی و شرایطی که دارند، حساس هستند و خودشان را پایین‌تر از دیگران می‌دانند، نمی‌توانند حرف‌ها و نظرات دیگران را تحمل کنند و چنین رفتارهایی را از خود نشان می‌دهند.
حساس‌ها مراقب باشند
دوست ندارد این‌طور باشد، اما کاری هم از دستش برنمی‌آید. حساس است و خیلی زود از حرف‌های دیگران ناراحت میشود. تصمیم می‌گیرد رفت و آمدهایش را کم کند، روابط اجتماعی‌اش را حذف می‌کند و در خانه می‌ماند تا نه از حرفی ناراحت شود و نه کسی را ناراحت کند. غافل از اینکه این کناره گیری کردن فقط شرایطش را بدتر می‌کند و موجب تشدید حساسیت‌هایش میشود. البته خیلی وقت‌ها هم دست به کار میشود و سعی می‌کند رفتارهای اشتباهش را تغییر دهد ولی چون این کار برایش سخت است، در همان ابتدای کار، پشیمان میشود و دوباره به همان روال قبل برمی‌گردد؛ یعنی حساسیت و ناراحت شدن، بعد تنهایی و فرار از موقعیت برای کم شدن این همه ناراحتی و پس از آن هم تشدید مشکل و بدتر شدن شرایط.آن‌طور که این روان‌شناس توصیه می‌کند این افراد در اولین قدم باید اعتماد به نفس‌شان را تقویت کنند و هر کاری از دست‌شان برمی‌آید ـ مانند خود گویی‌های مثبت ـ برای تقویت اعتماد به نفس انجام دهند. همچنین خوب است برای تقویت اعتماد به نفس، به خود آگاهی رسیده و شناخت دقیقی از نقاط ضعف و قوت‌شان پیدا کنند.
از جمع فرار نکنید
کسانی که حساس هستند، معمولا خیلی دوست ندارند در جمع حاضر شوند و ترجیح می‌دهند تنها بمانند. گروهی از این افراد هم هستند که همیشه از دیگران ناراحتند و برای همین هنگامی که در جمع هستند، احساس خیلی بدی را تجربه خواهند کرد. در نتیجه طبیعی است این افراد کم‌کم از جمع دور شوند و تنهایی را ترجیح دهند، اما وقتی آنها از دیگران فاصله می‌گیرند، طرز فکر و نگرش منفی که نسبت به جمع و دیگران دارند نیز تقویت میشود و در نتیجه نمی‌توانند با شرایط و موقعیت‌های جدید هماهنگ شوند. بنابراین گاهی افراد حساس تصمیم می‌گیرند به جای حل مساله و ایجاد توانایی برای برطرف کردن این مشکل، از جمع فرار کنند و همین دوری از گروه باعث تشدید مشکلات‌شان میشود. اولین و یکی از بهترین کارهایی که می‌توان برای این گروه از افراد انجام داد، مواجه شدن با موقعیت است. به این معنی که قرار نیست زمانی که احساس می‌کنید از قرار گرفتن در جمع ناراحت می‌شوید یا از حرف‌ها و نظرات دیگران احساس خوبی ندارید، رفت و آمدهایتان را قطع کنید. بلکه توصیه میشود روابط اجتماعی بیشتری داشته باشید، اما قبل از این مرحله، خودتان را بهتر بشناسید و اعتماد به نفس‌تان را تقویت کنید و پس از آن مهارت‌های ارتباطی را بیاموزید و بدانید در هر رابطه‌ای چطور باید برخورد کرد. وی ادامه می‌دهد: افرادی که حساسیت بیش از حد دارند، معمولا از کمبود قدرت ابراز وجود هم رنج می‌برند و نمی‌توانند حرف‌ها و نظرات‌شان را بدرستی مطرح کنند. برای همین هم احساسات منفیشان بیشتر میشود و همین می‌تواند شرایط آنها را بدتر کند. همچنین به این موضوع هم توجه داشته باشید که تمام رفتارها و حرف‌های دیگران را به خودتان نسبت ندهید و بدانید خیلی از حرف‌ها و رفتارها به شما ارتباطی پیدا نمی‌کند.
دیگران هم باید به آنها کمک کنید
کسانی که با فردی حساس و زودرنج زندگی می‌کنند، معمولا نمی‌دانند چطور باید با او برخورد کرد؛ اگر خیلی سخت بگیرند، او را ناراحت کرده‌اند و اگر خیلی کاری به کارش نداشته باشند، این خصوصیت اخلاقی را تشدید کرده‌اند. پس چه کاری بهترین است و برای کمک به این افراد چه کار باید کرد؟لحن و نوع کلام و همین‌طور زبان بدن ما باید متناسب با نیازها و شخصیت فرد باشد، اما با همین حرف‌ها باید به او کمک کنید رفتارش را تغییر دهد و در موقعیت مناسب قرار بگیرد.اگر می‌خواهید به فردی که حساس است کمک کنید رفتارش را تغییر دهد، او را در موقعیت قرار دهید و پس از آن کمکش کنید موقعیتی را که در آن قرار گرفته، بخوبی درک کند و پذیرش بیشتری داشته باشد. همچنین باید این فرصت را در اختیار آنها بگذارید تا اعتماد به نفس‌شان را تقویت کنند و وضع بهتری داشته باشند.
بچه‌ها را درست تربیت کنیم
همان‌طور که گفته شد شیوه تربیتی پدر و مادر هم در ایجاد این حساسیت‌ها موثر است و می‌تواند آن را تقویت کرده یا برای حل مشکل کمک کند. دکتر ناظمی هم در این زمینه به والدین توصیه می‌کند فرزندان‌شان را طوری تربیت کنند که آمادگی رویارویی با فراز و نشیب‌های زندگی را داشته و واقع‌نگر باشند. به این معنی که بچه‌ها باید در شرایط اجتماعی طبیعی و عادی قرار بگیرند و این‌طور نیست که در محیطی بسته آنها را پرورش دهیم و انتظار داشته باشیم در آینده هم زندگی اجتماعی موفقی داشته باشند.
کم رویی چیست و راههای مبارزه با کمرویی کدامند؟
کم رویی یک مشکل جزیی رفتاری است که بسیاری از افراد می توانند آن را خود به خود کنار بگذارند. اما اگر این مشکل فرد را کلافه کند و مشکلات عاطفی و جسمی برای او به وجود آورد، در این صورت دیگر نمی توان از کنار آن به راحتی گذشت و حتما باید به فکر چاره بود، چون در غیر این صورت ، فرد را به انزوا و افسردگی می کشاند.
آیا شما کم رو هستید؟ نسبت به روابط خود با دیگران مطمئن نیستید؟ آیا این احساس ناراحتی که در شما، سبب رفتار تشویش آمیز می شود مانع آن است که استعداد ذهنی و درونی خود را نشان بدهید؟افراد کم رو از همه کس می ترسند و از برخورد با دیگران حتی اگر خیلی مختصر و کوتاه هم باشد خجالت می کشند. احساسات منفی مانند افسردگی، اضطراب و احساس تنهایی از همراهان کم رویی هستند. آیا شما هم در برخورد با دیگران در خود فرو می روید؟
شخص کمرو کیست؟
کم رویی پدیده ای جهانی است. پایه ای ترین یافته ی تحقیقات، راجع به کم رویی رایج، کاملاً گسترده و جهانی است. روان شناسان در تعریف می گویند: «کسی کم رو است که فاقد جرات است» یا به عبارتی کسی که تحت تأثیر فلج روانی قرار گرفته است. تأثیر کم رویی در توجهات است در «فعالیت های بدنی» و در «فعالیت های فکری» و فعالیت های «احساسی».
علل کم رویی چیست؟
شخص کم رو یا خودش برای خودش ارزشی قایل نیست یا تصور می کند که دیگران برای او ارزشی قایل نیستند. هیچ کس دوست ندارد مورد تمسخر دیگران قرار بگیرد و ترس از این که چنین وضعی پیش بیاید شجاع ترین افراد را هم دچار کم رویی می کند. ولی باید گفت که افراد کم رو فاقد ارزش نمی باشند، چنین افرادی نه مضحک و مسخره هستند و نه دست و پا چلفتی و پخمه، فقط تصور می کنند که چنین هستند تا موقعی که این فکر غلط در مغز و نهادشان نقش بسته است و آن را از سر بیرون نکنند و اصلاح نشوند نخواهند توانست از این ضعف و زبونی نجات پیدا کنند.
نکته: بنابراین فرد کم رو باید در درجه ی اول، دقیقاً خود را مورد آزمایش و بررسی قرار دهد و قضاوت های غلط و نادرستی را که منشاء ناراحتی اش می باشد پیدا و کشف کند.
انجام چنین تحلیلی، همیشه ساده و آسان نیست. مطالبی که در زیر مطرح می شوند خواننده را در چنین بررسی و تجربه و تحلیلی کمک خواهد کرد. در این جا به خلاصه ای از عقاید و نظرات غلطی که عادی ترین علل کم رویی است اشاره می شود.
اولین علت کم رویی:
تحقیر نابه جای خود است. بعضی افراد خود را از لحاظ فکری ضعیف و حقیر می شمارند. آن چه را می نویسند و می گویند به نظرشان پوچ و بی ارزش می رسد. ترس از آشکار شدن حالت معمولی و متعادل خود و ترس از این که با رفتار و گفتار نامعقول خود مورد تمسخر و استهزای دیگران قرار گیرند. دهان آن ها را می بندد.
دومین علت کم رویی:
پخمگی خیالی است. بعضی افراد معتقدند که ظاهرشان فاقد ظرافت، رفتارشان ناشیانه، چلمن و ورودشان به جایی سبب کنجکاوی مسخره آمیز می شود. این فکر و خیال که مبتنی بر هیچ پایه ای نمی باشد بر طرز رفتار آنان تأثیر می کند و آن ها نمی دانند چه بکنند و کجا باید بنشینند. با این حال نباید عقیده ی غلط فرد کم رو را با بی اطلاعی واقعی از عادت همگانی اشتباه کرد. عادات و رسوم به وسیله ی خانواده، معلم، مطالعه، مشاهده، رفت و آمد در محافل و با نزاکت فرا گرفته می شود.
سومین علت کم رویی:
ترس بی دلیل از مسخره کردن دیگران است، بعضی از افراد کم رو، حتی جرات نمی کنند لطف و محبت خود را نسبت به افراد خانواده شان ابراز کنند. کلمات دوستی، تشکر و سپاس، رحم و شفقت و مهربانی که بر حسب موارد مختلف مطرح می شوند در گلوی آن ها خفه می شوند. این نوع افراد اجازه می دهند تحت فشار نوعی شرم و حیای پوچ و بی مورد فلج شوند و خون سردی ظاهری آن ها سبب ناراحتی دیگران شود، همان طوری که خودش هم سبب ناراحتی آنان می شود.
چهارمین علت کم رویی:
عدم اعتماد، بعد از شکست است. چنین افرادی تصور می کنند، تمام مردم دنیا از شکست او خبر دارند و او را خانه خراب تلقی می کنند. این فرد، تعادل ذهنی خود را از دست می دهد و از حضور در جمع نگران و ناراحت می شود. حتی جرات نمی کند دیگر با افرادی چون دوستان، هم کاران و... که احتمالاً به او توصیه هایی می کنند روبه رو شود.
پنجمین علت کم رویی:
مبالغه کردن در اهمیت یک عیب است. گاهی عیب واقعاً در کسی هست و همین عیب کم رویی اوست که این عیب برای او بیش ترین احساس بد را ایجاد می کند، بدون آن که صفات خوب خود را به خاطر آورد و به آن ها مباهات کند. اولین چاره درمان کم رویی؛ شناخت چگونگی ظاهر شدن کم رویی فرد است این که در چه مواقعی، در برخورد با چه کسانی دچار چه حالاتی می گردد. پس اولین شرط معالجه، روشن بینی شخص است. مثال زیر شما را کمک و راهنمایی می کند.
دیگران تصور می کنند که افراد کم رو، فاقد قلب و روح می باشند در حالی که آن ها سرشار از محبّتند، ولی جرأت ابراز آن را ندارند.
احساسات منفی مانند افسردگی، اضطراب و احساس تنهایی از همراهان کم رویی هستند
راههای مبارزه با کمرویی:
اگر کسى تصمیم جدى داشته باشد،مىتواند با این مشکل مقابله کند و خود را درمان نماید و از حصار کمرویى رها شود و از توانمندىهایى که دارد بهره ببرد. در فرهنگ ملى و دینى ما ایرانیان، مانند سایر ملل، آداب و رسومى وجود دارد که اگر خوب رعایت شوند، فرایند اجتماعى شدن به آسانى تحقق پیدا مىکند. ازجمله این آداب، سلام کردن و احوال پرسى از دوستان و خویشاوندان است ، طبق این مورد افراد کمرویی که شما می فرمایید می تونن به با توجه به نکات ذیل کمی از مشکلات ارتباطیشون رو کاهش بدن و اضطراب اجتماعی خودشون را پایین بیارن :
1- در دادن سلام پیش قدم باشند.
2- بعد از سلام با جملات مرسوم، احوالپرسى کنند و اجازه بدهند افراد دیگر اول از اونها جدا بشوند نه ایشان از اونها .
3- که در کارهاى اجتماعى ، در محیط خانه و ... در فعالیتهای دسته جمعى شرکت نموده و نقش فعالى رابپذیرند.
4- هنگام صحبت با دیگران یا در مقابل جمع به اعضاى بدن خود (دست، پا، نحوه صحبت و...) هیچ توجهى نکنند و توجه خود را بر مطلبى که
مىگویید متمرکز نمایند.
5- قبلاً مطلبى را که مىخواهند در مقابل جمع بازگو کنید چندین بار در مقابل آینه تکرار کرده ، فرض کنند در مقابل جمع هستند.
6- سعى کنند بر آنچه مىخواهید بگویند تسلط کافى داشته باشند.
7- اگر با شکست مواجه شدید، خود را نبازند و براى بار دیگر خود را آماده انجام آن کار نمایند.
8- قبل از این که در مقابل جمع قرار بگیرند به خود تلقین کنند که «مىتوانم در مقابل جمع صحبت کنم».
9- زمانی که حالت اضطراب در ایشان ایجاد می شود سعى کنند همه ماهیچههاى بدنشان را آرام و شل کنند.
10- براى شکستن جو حاکم بر جمع و آرامش در صحبت کردن سعى کنند داستانهاى کوچک، طنز، لطیفههاى شیرین و مناسب را که افراد
خبره در جلسات سخنرانى بیان مىکنند، در دفترچهاى یادداشت کنند و در شرایط مقتضى از آنها استفاده نمایند .
ندای یک بسیجی عاشق
افکار ممنوعه واسه خانوما ممنوع!!!!!
تعداد زیادی از بانوان در مراقبت و مواظبت از دیگران و بخصوص اطرافیان خود مهارت و شایستگی های فراوانی دارند. بدین ترتیب که اگر بهیکی از همین افراد احساس نامطلوبی همچون آزردگی، تنهایی، بدبختی و ... دست بدهد، دقیقا و به خوبی می دانند چگونه و به چه نحوی عمل کنند تا حال او رو به بهبودی گراید. آنان این افراد را به گردش می برند، با حوصله و دقت به حرفهایشان گوش می دهند، غذاهای مورد علاقه شان را تهیه می کنند، به آنان اطمینان می دهند که اوضاع خوب خواهد شد و ...اما زمانی که این خانمها خود دچار ناراحتی می شوند، از درمان خود ناتوان بوده و نمی دانند برای تسکین خود چه بکنند و چه مراقبتهایی را به کار ببندند.
بسیاری از بانوان زمانی که در زندگی روزمره خود با مشکل یا مشکلاتی روبه رو می شوند و از حل آن عاجز می مانند دچار افکاری می شوند که احساس بدبختی می کنند! بر اثر این افکار مأیوس کننده و منفی فرد دچار خودخوری می شود. افکار و جملاتی از قبیل «من چقدر احمق هستم»، «از خودم متنفرم»، «چه آدم خرفتی هستم»، «چه من بی عرضه ام» و «نمی دانم چرا نمی میرم» و غیره زاده افکاری منفی هستند که به دنبال یک ناکامی و یا شکست حاصل می شوند و نتایج زیانباری را با خود به همراه دارند.
وقتی افکار و احساسات بد و ناخوشایند سر به شورش برمی دارند باید به ماهیت آنها توجه داشت. باید آنها را دور کرد و خاطرات خود و مطلوب را جایگزینشان ساخت.
افراد باید بدانند چگونه از خود مراقبت کنند تا احساس قدرت و توانایی بیشتری برای مواجهه با مشکلات داشته باشند. این مراقبت و مواظبتها برای تندرستی و سلامتی روانی افراد ضروری است تا از خود همانند دیگران مواظبت نمایند.
برای متوقف کردن افکار شماتت بار و منفی باید افکار خوب و احساسات زیبا را جایگزین ساخت. برای انجام این کار می توان یک خاطره خوب از اوقات خوش زندگی را به یاد آورد. می توان لحظه و مقطع زمانی خاصی از زندگی را یافت که آن را بسیار دوست داریم و هرگز فراموشمان نخواهد شد.
باید با خود مهربان تر بود و همین باعث خواهد شد که افکار منفی را از خود دور و رنج عاطفی و فشار روحی کمتری را احساس بکنیم.
چنانچه دوست داریم وضعیتمان به لحاظ حسی و روانی بهتر و مطلوب تر شود باید به همان ترتیب که دوست داریم و از دیگران مواظبت می کنیم، مواظب خودمان نیز باشیم.