افکار ممنوعه واسه خانوما ممنوع!!!!!

تعداد زیادی از بانوان در مراقبت و مواظبت از دیگران و بخصوص اطرافیان خود مهارت و شایستگی های فراوانی دارند. بدین ترتیب که اگر بهیکی از همین افراد احساس نامطلوبی همچون آزردگی، تنهایی، بدبختی و ... دست بدهد، دقیقا و به خوبی می دانند چگونه و به چه نحوی عمل کنند تا حال او رو به بهبودی گراید. آنان این افراد را به گردش می برند، با حوصله و دقت به حرفهایشان گوش می دهند، غذاهای مورد علاقه شان را تهیه می کنند، به آنان اطمینان می دهند که اوضاع خوب خواهد شد و ...

اما زمانی که این خانمها خود دچار ناراحتی می شوند، از درمان خود ناتوان بوده و نمی دانند برای تسکین خود چه بکنند و چه مراقبتهایی را به کار ببندند.

بسیاری از بانوان زمانی که در زندگی روزمره خود با مشکل یا مشکلاتی روبه رو می شوند و از حل آن عاجز می مانند دچار افکاری می شوند که احساس بدبختی می کنند! بر اثر این افکار مأیوس کننده و منفی فرد دچار خودخوری می شود. افکار و جملاتی از قبیل «من چقدر احمق هستم»، «از خودم متنفرم»، «چه آدم خرفتی هستم»، «چه من بی عرضه ام» و «نمی دانم چرا نمی میرم» و غیره زاده افکاری منفی هستند که به دنبال یک ناکامی و یا شکست حاصل می شوند و نتایج زیانباری را با خود به همراه دارند.
وقتی افکار و احساسات بد و ناخوشایند سر به شورش برمی دارند باید به ماهیت آنها توجه داشت. باید آنها را دور کرد و خاطرات خود و مطلوب را جایگزینشان ساخت.

افراد باید بدانند چگونه از خود مراقبت کنند تا احساس قدرت و توانایی بیشتری برای مواجهه با مشکلات داشته باشند. این مراقبت و مواظبتها برای تندرستی و سلامتی روانی افراد ضروری است تا از خود همانند دیگران مواظبت نمایند.
برای متوقف کردن افکار شماتت بار و منفی باید افکار خوب و احساسات زیبا را جایگزین ساخت. برای انجام این کار می توان یک خاطره خوب از اوقات خوش زندگی را به یاد آورد. می توان لحظه و مقطع زمانی خاصی از زندگی را یافت که آن را بسیار دوست داریم و هرگز فراموشمان نخواهد شد.

باید با خود مهربان تر بود و همین باعث خواهد شد که افکار منفی را از خود دور و رنج عاطفی و فشار روحی کمتری را احساس بکنیم.
چنانچه دوست داریم وضعیتمان به لحاظ حسی و روانی بهتر و مطلوب تر شود باید به همان ترتیب که دوست داریم و از دیگران مواظبت می کنیم، مواظب خودمان نیز باشیم.