مبنا و اساس یک محیط خلاق تشویق بازی کردن در کودک است. بازی به شدت در بسیاری از مباحث در مورد خلاقیت کودکان برجسته شده است. در واقع، کودکان بزرگتر و بزرگسالان اغلب تشویق می شوند از”بازی کردن” به منظور تسهیل تفکر خلاق کمک گیرند. بازی تخیلی (به خصوص نقش بازی) و انتخاب آزادانه فعالیت ها به نظر می رسد که جزو مولفه های کلیدی از اوایل دوران کودکی بوده و با خلاقیت مرتبط است (نگاه کنید به ۲، ۴، ۵-۸). هر دو مورد خلاقیت و بازی به تخیل، بینش، حل مسئله، تفکر واگرا، توانایی تجربه هیجانی و انتخاب کردن بستگی دارند (۹).
این به این معنا نیست که همهی بازیها خلاقیت را در برمیگیرند. پرنتیز (۸) نشان می دهد که مشارکت فعال از ویژگی های کلیدی این امر است: “برای خلاقیت به رشد در محیط های آموزشی، لازم است که یادگیرندگان به طور فعال در فرایند یادگیری خود را درگیر کنند”(ص ۱۵۴). تحقیقات همچنین نشان داده است که ممکن است بزرگسالان با اشکار کردن پیامدهای مثبت خلاقیت کودکان به بهبود مهارت های بازی تخیلی در آنها کمک کنند(۹).
دو موضوع دیگر مطرح شده مربوط به نقش محیط در وضعیت اوایل دوران کودکی می باشد. تحریک های ارائه شده توسط محیط فیزیکی کودک مهم می باشد، همانطور که رانکو (۱۰)اشاره کرده است این می تواند اندازه و طرح کلاس درس و فضای بیرون از منزل، کیفیت تجهیزات و مواد، و دسترسی به محیط های متنوع و جدید را شامل شود .مساله کلیدی دوم این است که کودکان به دوره کافی و پایدار از زمان نیاز دارند که در آن به توسعه پروژه های خلاق بپردازند(نگاه کنید به ۱،۳،۱۱).