پرخاشگری نوجوانان و رابطه آن با تمایلات جنسی

کودکان کم کم که به سوی نوجوانی گام بر می دارند و در این فرایند توانایی هایی کسب می کنند که به احساس امنیت آنها کمک می کند. اما با این وجود همین توانایی ها نیز ممکن است درمعرض ناامنی قرار گیرند. در واقع امنیت آنها به مهارت هایشان در استفاده از این توانایی ها و آنهایی که پیش از این فرا گرفته اند، بستگی دارد. کنترل تمایلات جنسی و کنترل پرخاشگری یکی از مهمترین توانمندی های این دوران است که در این یادداشت سعی شده است به آنها بپردازیم.

کنترل تمایلات جنسی

دوره نوجوانی با تغییرات هورمونی و ظهور صفات ثانوی جنسی همراه است. این مسئله کودک را از لحاظ زیستی تحت تاثیر قرار می دهد، زیرا تغییرات هورمونی تاثیری مستقیم بر حالات خلقی و روانی کودک دارند و تغییرات جسمی و روانی را سبب می شود تا درک دیگری از خود داشته باشد.
آیا کودک از این تغییرات استقبال می کند یا از آنها می ترسد؟


آیا بر اساس انگیزه های آنی جنسی خود رفتار می کند یا جانب احتیاط را در پیش می گیرد. در اوایل نوجوانی، عادات خوردن، مفهوم زیبایی یا جذابیت و انگاره بدن نیز تغییر می کند؛ با ظاهر خود هر کاری می کند، مثلا موی خود را رنگ می کنند و آرایش های گوناگونی به کار می برند و این امر برای والدینی که در دهه های گذشته زندگی کرده اند، چندان تعریف شده نیست و این گونه اعمال فرزند قابل تصور نمی باشد. اما آرایش های عجیب و غریب امروزی بیش از گذشته ما را به متعجب می کند. گویی هر نسل راهی مبالغه آمیز برای تغییر ظاهر خود پیدا می کند که نسل گذشته را تکان می دهد.والدین از شدت گرفتن امور جنسی در سالهای اخیر نگرانند. امروزه نه تنها ظهور زودرس تمایلات جنسی، بلکه ترس از بیماری های مسری مانند ایدز نیز والدین را بسیار نگران می کند.
به عنوان پدر و مادر می توانیم برخوردهای متفاوتی با مسائل جنسی یا وضع ظاهر فرزندمان داشته باشیم. هم می توانید رفتار او را جلوه ای از عدم اطمینان او درباره وضع ظاهرش تلقی کنید که با افراط و تفریط یا کنترل خود سعی می کند که با تغییرات آن کنار آید و هم می توانید آن را عاملی برای خشم و عصبانیت خود تلقی کنید. حال اگر فرض دوم را دنبال کنید و دائم بخواهید تا درباره مدل مو، آرایش، لباس، و... او جر و بحث کنید، مبارزه بر سر قدرت پا می گیرد و هر طرف سعی می کند تا حرف خود را به اثبات برساند و این مانع از آن است که نیاز کودک به رسیدگی، اتکا به والدین و احترام آنها تامین شود. در این صورت نگرانی نوجوان نسبت به تغییرات جسمی و نیاز به رفتارهای افراطی بیشتر می شود. نوجوانان هم در زمینه بهداشت و سلامت جسمی و هم از لحاظ رفتارهای صحیح نیاز به راهنمایی دارند.
پرخاشگری های خطرناک ریشه در اوایل کودکی دارد. اگر کودک از همان ابتدا از مراقبت های مورد نیاز و مقررات سازنده محروم بماند احتمال بروز پرخاشگری و خشونت های خطرناک خیلی بیشتر خواهد بود



نگرانی نهفته در لحن کلامتان، پذیرش طرز تفکر نوجوان و استدلال شما با او درباره کارهایی که می توان انجام داد،همگی برای نوجوانی که سعی می کند با نگرانی های ناشی از تغییرات جسمی خود کنار آید مفید است. علاوه بر خانواده ها مدارس نیز با این مسائل درگیر می شوند. بعضی از مدارس در مورد لباس مدرسه سخت گیری می کنند. نوجوانانی که در مدرسه لباس های غیر متعارف می پوشند،محدودیت های مدرسه را نوعی ممانعت از آزادی ابراز وجود تلقی می کنند. هم والدین و هم کارگزاران مدرسه باید تدبیری بیندیشند که بین آزادی و نیاز به امنیت و پذیرش نوجوان تعادل برقرار سازد. در سرتاسر زندگی مسائل جنسی و اندازه بدن از مسائل مهم فرد است. نوجوانی که بتواند از خود بد تصویری هماهنگ با زندگی واقعی بسازد و برای خود معیاری درونی شخصی داشته باشد این مسائل را به خوبی پشت سر می گذارد. معیار درونی بازتابی از ارزش ها و روابط خانوادگی است. اگر درجهت رشد و پرورش و نیز حمایت از کودک باشد،در عین حال که به کودک اجازه عرض اندامی معقول می دهد، نیاز کودک به راهنمایی را نیز تامین می کند.

کنترل پرخاشگری

به تدریج که کودک بزرگتر و قوی تر می شود، کنترل پرخاشگری اهمیت بیشتری پیدا می کند. نوجوانان به روش های گوناگونی با خشم خود برخورد می کنند. بعضی به ورزش و فعالیت های سازمان یافته روی می آورند، بعضی با این و آن جنگ و دعوا می کنند، عده ای مرتکب دزدی می شوند و عده ای دیگر دست به چاقو می برند. پرخاشگری های خطرناک ریشه در اوایل کودکی دارد. اگر کودک از همان ابتدا از مراقبت های مورد نیاز و مقررات سازنده محروم بماند احتمال بروز پرخاشگری و خشونت های خطرناک خیلی بیشتر خواهد بود. حتی خانواده های مرفه و متوسط یا بیش از حد پرستار و یا کارکنان چرخشی مهد کودکها، یکپارچگی مراقبت ها را از بین می برد و کودک همواره با فقدان های متعدد روبرو می شود.

بعضی از شخصیت ها به گونه ای است که در مورد پرخاشگری بیشتر دچار مشکل می شوند. کودکانی که دیر به محرک های اطرافشان واکنش نشان می دهند، دریافت های حسی زیادی طلب می کنند. این عده که معمولا نسبت به درد حساسیت کمتری دارند و نترس هستند، اغلب از طریق فعالیت و خشم و پرخاشگری با اضطراب خود کنار می آیند. اما با رسیدگی کافی، حدود و مقررات مناسب و تمرین در منظم سازی فعالیت ها، می توانند خشم خود را از کانال صحیح ابراز کنند. چنین کودکی ممکن است کارآفرین و سرمایه گذار، جراح،کوهنورد یا ورزشکاری فعال و پر انرژی شود. اگر او یاد بگیرد به دیگران اهمیت بدهد و واقعا آنها را درک کند، می تواند انرژی خود را در جهت خدمت به خانواده و جامعه به کار گیرد. اما اگر از رسیدگی های پرورشی و مقررات مفید محروم بماند، ممکن است ارتباطی بین خود و انسانهای دیگر احساس نکند و با آنها مثل یک شی برخورد کند. اگر این کودک در برخورد با احساس ناامنی و ناکامی ها، تحرک و ستیزه جویی بیشتری از خود نشان دهد، احتمال آن که در نوجوانی مرتکب رفتارهای زیانبار غیر قانونی شود بیشتر است.

این گرایش های منفی در درصد معینی از نوجوانان و در تمام گروه های اجتماعی مشاهده می شود، اما در میان طبقات محروم اقتصادی بیشتر است.
جامعه دو راه در پیش دارد: زندانهای بیشتری بسازد یا برنامه های ویژه ای را در مدارس و گروه های مختلف تدارک ببیند.
اما در نوجوانی معمولا شانس دومی هم وجود دارد و ما می توانیم با افزایش رسیدگی های پرورشی، تعیین حدود و مقررات اکید در جوی احترام آمیز، تشکیل گروه های دونفره آموزش و تعلیمات حرفه ای و سوق دادن نوجوانان در فعالیت هایی که به آن وسیله نیروی پرخاشگری خود را تخلیه کنند، از این امکان بهره بجوئیم. کودکانی که استعداد ورزشی خوبی دارند معمولا این تجربه ها را از مربی خود فرا می گیرند و کودکانی که از لحاظ درسی با استعداد هستند از سوی معلمانشان. اما آن عده از نوجوانان که خیلی با استعداد نیستند نیز به این تجربه ها نیاز دارند.