مرحله گذر از کودکی به بزرگسالی همزمان با گذار تغییرات زیاد جسمی و روحی همراه است و شخصیت فرد به کلی تغییر میکند.
والدین نقش حساسی در این دوران دارند و از 10 سالگی به بعد باید
حساسیت برخی از رفتارهای خود را روی کودکانشان دوچندان کنند.
بررسیها نشان میدهند والدین باید به فرزندشان اجازه دهند وارد اجتماع
شود و با آدمهایی که انتخاب میکند، دوست شود اما باید روابطشان را کنترل
کند و فضا و محدوده آن را در نظر داشته باشد. گفتنی است، رفت و آمدهای
پسران به مراتب در این گذار بیشتر از دختران است و آسیبهای اجتماعی نیز
افزایش مییابد.
والدین باید با آموزشهای لازم فرزندانشان را نسبت به جامعه هوشیار
کنند و در صورت دیدن خطا در رفتارها و یا پیدا کردن شیء(مانند سیگار و
...) در جیب و یا وسایل کودکانشان نباید برخوردهای تند داشته باشند و آنها
را مقصر بدانند بلکه با رفتارهای صحیح جلوی فاجعه رخدادهای بعدی را
بگیرند و رفتار آرام والدین به مراتب تأثیر بیشتری نسبت به رفتار تند و
خشن دارد و ارتباط دوستانه باعث میشود فرزنداتان به شما نزدیکتر شوند.