شادی و کینه ها در رنگها

رنگ‏ها یک محتوای عاطفی- هیجانی دارند. به عبارتی بین رنگ در نقاشی کودکان و زندگی عاطفی آنها رابطه وجود دارد. به همین دلیل کودکانی که از مشکلات عاطفی رنج می‏برند از رنگ‏ها به صورت ضد و نقیض استفاده می‏کنند...
کودکان در سنین پایین از رنگ‏های زنده‏تر و شادتری استفاده می‏کنند زیرا هنوز به سنی نرسیده‏اند که بتوان شاهد اختلالات روانی مختلف در آنها بود.

برخی از کودکان که در علم روان‌شناسی روان‏گسیخته هستند از هیچ رنگی در نقاشی خود استفاده نمی‏کنند یا اگر هم رنگی به کار ببرند معمولا سیاه، قهوه‏ای یا بنفش است. این کار نشان‌دهنده خلاء عاطفی در آنهاست. البته برخی کودکان هم به دلیل مشکلات عاطفی فقط از رنگ‏های سرد استفاده می‏کنند. اگر هم رنگ گرمی در نقاشی‏شان به کار رفته باشد بسیار کمرنگ و بی‏روح است. در عوض رنگ‏های خاکستری و قهوه‏ای در نقاشی آنها زیاد دیده می‏شود.

معمولا در نقاشی کودکان سازگار ۶-۵ رنگ زنده و شاد می‏بینیم. آنها به دلیل حس خوب عاطفی و روانی در زندگی‏شان از تعداد رنگ‏های زیادی استفاده می‏کنند. این کودکان از حس امنیت بالایی برخوردارند در حالی که کودکان منزوی و گوشه‏گیر از میان تعداد زیادی مداد رنگی که در اختیارشان قرار دارد فقط از ۲ یا ۳ رنگ استفاده می‏کنند که معمولا یکی از این رنگ‏ها بنفش است.
کودکان خشمگین و کینه‏‏توز رنگ‏های زنده و تند را با هم مخلوط می‏کنند. مثلا رنگ قرمز و سیاه را روی همدیگر می‏کشند یا از رنگ‏های ضد و نقیض و بسیار تند زیاد استفاده می‏کنند. درهم آمیختن رنگ قرمز و سیاه نشانه خشونت و اضطراب، زرد و قرمز، اجتماعی خواهی و قرمز و سبز، دوسوگرایی و خشم است.
باید توجه داشت نقاشی کودکان همیشه تابع این قوانین نیست و اگر کودکتان در یکی از نقاشی‏هایش از یک رنگ خاص استفاده کرد، نگران نشوید. به هر حال کودکان هم مانند بزرگسالان حالات روحی مختلفی دارند که در زمان‏های مختلف متغیر است بنابراین دیدن یک نقاشی به تنهایی بیانگر حالت کلی کودک نیست.