حسن عماری اظهار داشت: در ایران موضوع روانشناسی
شهری تاکنون مطرح نبوده است در حالی که تجربه روانشناسی شهری به 1970
برمیگردد. در روانشناسی شهری به تاثیرات شهر و شهرنشینی بر شخصیت افراد و
بالعکس میپردازیم.
وی افزود: همچنین موضوع اهمالکاری اجتماعی و تنبلی اجتماعی را بررسی میکنیم.
وی ادامه داد: تنبلی اجتماعی به عدم تحرک در شهرها میپردازد
یعنی رفتارهای جنبشی کمتر نسبت به شهرهای کوچک سنجیده میشود.
این
روانشناس گفت: عدم استقبال از جنبش و تحرک را تنبلی اجتماعی میگویند.
وی افزود: در اهمالکاری اجتماعی نیز افراد نسبت به یکدیگر و
وظایف نسبت به هم کندتر میشود مثلا در حادثه سعادتآباد تعلل مردم در
کمک به آن فرد و تماس با پلیس اهمالکاری اجتماعی محسوب میشود.
وی ادامه داد: افراد به جای کمک به آن فرد از او فیلم گرفتند در حالی که در آن شرایط باید به او کمک میکردند.
این متخصص بهداشت و روان تصریح کرد: روانشناسی شهری همچنین
به مسائلی مانند ترافیک و آلودگی هوا و استرس ناشی از آن میپردازد.
وی مشارکت روانشناسان را در کاهش استرسهای ناشی از آلودگی
هوا و ترافیک موثر دانست و گفت: استفاده از روانشناسان در مدیریت شهری
میتواند استرسها را کاهش دهد وقتی آلودگی را کاهش میدهیم استرس افراد
کم میشود.
وی تصریح کرد: حتی تغییر مبلمان شهری و فضای سبز برای بافتهای جدید مانند نواب در کاهش استرس شهروندان موثر است.
وی خاطر نشان کرد: در دنیا ارزیابی پروژههای شهری از نقطه
نظر روانشناختی و تاثیر آن بر مولفههای فرهنگی و اجتماعی ارزیابی
میشود.