کارشناسان
آمریکایی به این نتیجه رسیدهاند که مادربزرگها نقشی بسیار تاثیرگذار در
دوام روابط زناشویی در هزاران سال گذشته داشتهاند.
به گفته این کارشناسان، حمایت مادربزرگها شانس زندهماندن نوهها را افزایش داده است.
آنهایی که از نعمت داشتن مادربزرگ
بهرهمندند و خاطرات خوش دوران کودکیشان با محبت آنان پیوند محکمی خورده،
میدانند که زندگی بدون گرمای حضور مادربزرگ، یک موهبت بزرگ را کم دارد.
اخیرا یک مطالعه جدید نشان میدهد که مادربزرگها احتمالا نقشی بسیار موثر
در استحکام روابط زناشویی و عاطفی زوجها ایفا کردهاند.
کارشناسان آکادمی علوم امریکا (PNAS) در گزارشی بر پایه نتایج این مطالعه
با اشاره به تاثیر پررنگ مادربزرگها در این زمینه تاکید کردند: این مسئله
البته از نظر بیولوژیکی شاید چندان معنایی نداشته باشد اما حمایت
مادربزرگها در مراقبت از نوهها به ویژه پس از تولد آنان، همواره اهمیتی
فوقالعاده داشته و شانس زندهماندن نوهها را به طرز چشمگیری افزایش داده است.
به نوشته متخصصان، نتیجه این حضور موثر این بوده که در طول دوران تکامل، ژن خانوادههایی بقا یافته که در آنها مادربزرگها عمر طولانی داشتهاند.
این کارشناسان در گزارش خود همچنین نتیجهگیری کردهاند که مادربزرگهای یاریرسان، عاملی بودهاند که موجب شدهاند تا مردان به همسران خود وفادار و پایبند بمانند.
دکتر «پیتر کیم»، یکی از نویسندگان این گزارش میگوید: نقش پررنگ مادربزرگها در حمایت از خانواده و پایبند کردن مردان به زندگی موجب شده تا در طول هزاران سال گذشته مردان به همسر خود وفادار مانده و از وی دارای فرزند شوند.
به گفته «کریستن هاوک» کارشناس دیگر این گروه، دلیل اینکه زنان در گذشته
تصمیم به داشتن تعداد بیشتری فرزند میگرفتند نه فقط به خاطر نانآور بودن
مرد خانواده بلکه به دلیل حمایتی بوده که از جانب مادربزرگها دریافت
میکردند.