دوستت دارم های بی‌دلیل و دلچسب

دوست داشتن و دوست داشته شدن یه نیاز نامرئی واسه همه ماست. ما تشنه این دوتا هستیم و هر بار که به دستش میاریم از خوشحالی رو ابرا قدم می‌زنیم.
این نیاز مثل لباس و آب و پول نیست که بشه دیدش، ولی همیشه وجود داره و می‌تونه با نبودنش این حسو بهمون بده که زندگی‌مون خیلی خالیه و بدیش اینه که هرچقدر پول و لباس داشته باشیم، باز این حفره خالی رو نمی‌تونیم پر کنیم.

همه ما ته دل‌مون مطمئنیم که چند نفر دور و برمون هستن که دوست‌مون دارن. اونا این دوست‌داشتن رو تو مقاطع مختلفی از زندگی بهم‌مون ثابت کردن.
وقتی تولدمون بوده، وقتی مریض بودیم و ازمون احوالپرسی کردن، وقتی کار داشتیم کمک‌مون کردن و …. .تا بدونیم تنها نیستیم و انقدر خوب هستیم که
دوست داشته شیم.

نامرئی بودن عشق و دوست داشتن باعث می‌شه گاهی ندید بگیریمش. ولی می‌شه این گنج نامرئی رو به چشم دید. همین امروز، همین الان یه ایمیل
برای یکی از دوستات، یا یکی از همکارات که دوستش داری بنویس و بگو که چقدر از بودن در کنارش خوشحالی. گوشی رو بردار و به یکی دیگه از دوستات
زنگ بزن و بگو “دوستت دارم”. همین دو تا کلمه از اون عشق بزرگ نامرئی یه چیزی می‌سازه که می‌تونه همه خالی‌ها رو پُر کنه.

گفتن اینکه آدما رو دوست داریم، نیاز به بهونه نداره. تاثیر و انرژی “دوستت دارم” انقدر زیاده که هیچ بهونه‌ای نمی‌تونه نگفتن و بروز ندادنش رو توجیه کنه.
بزرگی “دوستت دارم” انقدر هست که نیازی به کادوی گرون یا بهونه و مناسبت نداشته باشه. دوست داشتن رو از دیگران دریغ نکنید و با گفتن و شنیدن
“دوستت دارم” خودتون و بقیه رو سورپرایز کنید.